ΟΛΜΕ, η αγωνιστική ομοσπονδία

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Αποτελεί διαχρονικά έναν σταθερό πόλο αγωνιστικότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα και γενικά ευρύτερα στο μαζικό κίνημα. Εκφράζει τη συλλογική θέληση και στάση δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει κατακτήσει ένα κύρος στην ελληνική κοινωνία για το σταθερό της αγώνα υπέρ της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας. Έχει δώσει μεγάλους απεργιακούς και όχι μόνο αγώνες για τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, έχει δώσει ιστορικούς αγώνες για το 15% των δαπανών για την παιδεία, για το 5% του ΑΕΠ στην παιδεία.         Είναι γνωστή σε κάθε γωνιά της χώρας μας και σε μεγάλο βαθμό και στο διεθνή χώρο των κινημάτων των εργαζομένων.

«Ναι στην αναστολή της απεργίας»

Bogolyubov, Alexey, A Mill at Veules. Morning. Normandy. France, 1874

 

Του Νίκου Τσούλια

   Πολύ υπεύθυνη και απόλυτα ορθολογική ήταν τελικά η απόφαση της ΟΛΜΕ να αναστείλει την απεργιακή της κινητοποίηση κατά το διάστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Η στάση αυτή σίγουρα θα καταγραφεί στις θετικές στιγμές της ιστορίας του εκπαιδευτικού κινήματος και μπορεί να αποτελέσει στοιχείο περαιτέρω δημιουργικότητας της συνδικαλιστικής δράσης.

Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου (α)

Edward Dodwell, West Front of the Parthenon

 

Πηγή μάθησης, πηγή εκπαιδευτικής πολιτικής

Έχουν προηγηθεί τα σχετικά άρθρα:

Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου ή διωγμός των εκπαιδευτικών;

Αξιολόγηση: Μύθοι και πραγματικότητες

 

Του Νίκου Τσούλια

Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου είναι ουσιώδης πηγή των γνώσεων των εκπαιδευτικών και βασικό στοιχείο διαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής. Γιατί συνιστά μια ουσιαστική και δυναμική ανατομία της σχολικής λειτουργίας στην πράξη. Γιατί εδώ συναντώνται εν τοις πράγμασι όλοι οι συντελεστές που διαμορφώνουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα και, ως εκ τούτου, αποτελεί ουσιαστικό πεδίο αντιπαράθεσης πολιτικών αντιλήψεων, ανταλλαγής εκπαιδευτικών ιδεών και επιστημονικών απόψεων, σύνθεσης παιδαγωγικών κοσμοθεωρήσεων και προαγωγής ανθρωπιστικών αξιών.

Μετασχηματισμός του ρόλου του σχολείου και του εκπαιδευτικού

Του Νίκου Τσούλια,

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΒΗΜΑ,
τ. 10, Ιανουάριος 2009,
σ. 31-44

Οι εκτεταμένες μεταβολές στο πολιτιστικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό «περιβάλλον πεδίο» προκαλούν εκτεταμένους μετασχηματισμούς στο ρόλο του σχολείου και του εκπαιδευτικού. Με βάση αυτή την προσέγγιση, επιχειρείται μια βιβλιογραφική επισκόπηση σε μετασχηματισμούς θεμελιωδών όψεων της εκπαίδευσης, η οποία αποσκοπεί στην προαγωγή μιας δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής κουλτούρας. Η ανάπτυξη μορφωτικού κινήματος είναι καταλυτικός συντελεστής τόσο στην κύρια πολιτική πρόκληση του ιδεολογικού δίπολου «εκπαίδευση–μόρφωση vs εκπαίδευση–κατάρτιση», όσο και στον κύριο εκπαιδευτικό στόχο: πώς θα αναπτυχθεί η δημοκρατική παιδεία για να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα κριτικής σκέψης και χειραφέτησης στους νέους απέναντι στις πολλαπλές πηγές της εξουσίας και της άγνοιας; πώς θα περάσουμε από τη σημερινή «οικονομία της πληροφορίας» στην αυριανή «κοινωνία της γνώσης και της μάθησης»; Υποστηρίζεται η άποψη ότι είναι αναγκαιότητα να προχωρήσουν οι συζητήσεις για έναν «κοινό φορέα όλων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», που μπορεί να αποτελέσει σηματωρό για προοδευτικές εκπαιδευτικές και κοινωνικές προοπτικές.