«Θέλουμε να διδάσκουμε, να διαπαιδαγωγούμε»!

Του Νίκου Τσούλια

     Στην ιστορία της εκπαίδευσης υπάρχουν αρκετά ιδεολογικά και κοσμοθεωρητικά αφηγήματα. Συχνά δημιουργούνται δίπολα, που αντιπαρατίθενται στους κόλπους της κοινωνίας και στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Χαρακτηριστικό τέτοιο δίπολο είναι το σχήμα «μεταρρύθμιση – αντιμεταρρύθμιση», που το εισήγαγε ο Αλέξης Δημαράς, το οποίο χαρακτηρίζει τη διαμάχη μεταξύ Δεξιάς και Κέντρου / Σοσιαλδημοκρατίας και το οποίο δίπολο ισχυροποιήθηκε στη διάρκεια του Διχασμού μεταξύ Βενιζελικού ρεύματος και του αντίστοιχου ρεύματος του εκάστοτε βασιλιά.

Θύτης εκφοβισμού: το «σκουπιδάκι» που ήθελε να γίνει «βασιλιάς»

Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να απορρίπτει μια ολόκληρη κοινότητα ένα νέο παιδί; –

Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης

Αδιαμφισβήτητα, ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση. Όπως με το να κλείνουμε τα μάτια γινόμαστε μέρος του προβλήματος το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το να απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία και την περιθωριοποίηση των θυτών. Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να απορρίπτει μια ολόκληρη κοινότητα ένα νέο παιδί; Πως μπορεί ένα παιδί να ξεφύγει από τη μαύρη προφητεία πως κρύβει μέσα του έναν επικίνδυνο άνθρωπο;

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών: 6 + 1 Θέσεις για τη βία στο σχολείο

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (Π.Ε.Κ.)

Αντί Προλόγου

Αρχικά, οφείλουμε να καταθέσουμε δύο βασικές – κατά τη γνώμη μας – παραδοχές.

α) Οι εκδηλώσεις βίας στους εκπαιδευτικούς θεσμούς έχουν κυρίως εξωσχολικές, κοινωνιολογικοί τύπου, πηγές. Η σκληρή πανδημία, η παρατεταμένη οικονομική κρίση, τα οξυμμένα και πολλαπλά προβλήματα των οικογενειών, η ανασφάλεια των νέων για το μέλλον τους είναι εστίες επώασης της συμβολικής και πραγματικής βίας.

Αναζητώντας τον Μέγα Παιδαγωγό…

Του Νίκου Τσούλια

     Ζούμε σε ένα δυστοπικό σκηνικό. Μαζί με την πανδημία και την ακραίας μορφής οικονομική κρίση της χώρας μας, η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επιδίδονται σε πολυμέτωπη αυταρχική πολιτική με ένα μείγμα παλαιάς κοπής συντηρητισμού και σύγχρονου γυαλιστερού νεοφιλελευθερισμού.

Μήπως πρέπει να ξαναδούμε τη σχέση μας με τον εκπαιδευτικό;

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις, που ισχυρίζονται ότι παλιότερα ο εκπαιδευτικός είχε μεγαλύτερη κοινωνική προβολή και καταξίωση από ό,τι έχει σήμερα. Αν δεχτούμε αυτή την άποψη, που δεν είναι εύκολα απορριπτέα, θα πρέπει να κάνουμε και κάποιες αναλύσεις για αυτή την εξέλιξη.

Αντιπαράθεση γενεών ή έλλειμμα αξιών;

 

Matisse 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι κάθε γενιά εκφράζει παράπονα γιατί η διαδοχική της γενιά δεν είναι πρόθυμη να ακούσει τις διδαχές και τις εμπειρίες της και ακόμα γιατί μάλλον δεν λειτουργεί ορθολογικά. Πρόκειται για μια όψη της λεγόμενης «σύγκρουσης γενεών», που άλλοτε είναι οξυμένη στην εποχή της εφηβείας για τη διάδοχη γενιά και άλλοτε είναι ήπια και παίρνει τη μορφή απλής γόνιμης αντιπαράθεσης.

Απαξιώνοντας τον εκπαιδευτικό απαξιώνεται το σχολείο και…

Reading in the courtyard by Stan Moeller

Του Νίκου Τσούλια

     Απαξιώνοντας τον εκπαιδευτικό απαξιώνεται το σχολείο και κατά συνέπεια η ίδια η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Αναρωτιέμαι. Είναι δυνατόν να μην «βλέπουμε» ότι τελικά η απαξίωση του εκπαιδευτικού ζημιώνει όλους μας;

Να ποια είναι τα πιο όμορφα λουλούδια της ζωής και του σχολείου!

A Romance, Santiago Rusinol, 1894

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όμορφα λουλούδια της ζωής και του σχολείου, ανησυχίες και προβληματισμούς, απόψεις και ιδέες θέλουμε να καταθέσουμε. Κάθε εκπαιδευτικός έχει έναν ουμανιστικό κόσμο αξιών, έναν πλούτο ιδεών, έχει θησαυρούς γνώσης. Είναι στοιχεία που πρέπει να εξορυχτούν, να αποκαλυφθούν, να υπηρετηθούν, να γίνουν κοινό κτήμα, να πολλαπλασιαστούν, να γίνουν δύναμη υλική, έκφραση κοινωνική.

Γιατί το κίνημά μας αγνοεί επιδεικτικά την αξία της διαπαιδαγώγησης;

Shores of Scheveningen, Vincent van Gogh, 1882

Αν δεν διαπαιδαγωγούμε, ποιος είναι ο εκπαιδευτικός μας ρόλος;

Του Νίκου Τσούλια

     Συζητάμε διεξοδικά και συστηματικά στις Γενικές Συνελεύσεις μας, στις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ εκπαιδευτικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, πολιτικά ζητήματα, και είναι απόλυτα θετικό.

Πώς επιδρά το σχολείο στους εκπαιδευτικούς;

Του Νίκου Τσούλια

     Η επαγγελματική δραστηριότητα ως συστηματική και μάλλον μακροχρόνια λειτουργία δεν μπορεί παρά να επηρεάζει κάθε πολίτη, αφού η καθημερινότητα του πολίτη και η κύρια εργασιακή του δραστηριότητα είναι διαποτισμένες από τα ανάλογα επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Η επαγγελματοποίηση είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της βιομηχανικής περιόδου και αποτελεί ουσιώδη παράγοντα του καταμερισμού εργασίας σε προσωπικό επίπεδο.

Αν ξαναγινόμουνα εκπαιδευτικός…

3ο ΓΕΛ Ζωγράφου, Θεατρική Ομάδα, σχολική χρονιά 2017-2018

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Πάντα όταν αποχωρείς οριστικά από την επαγγελματική σου δραστηριότητα και αφού απολαύσεις για κάποιο διάστημα την ξεγνοιασιά (από τη δεσμευτική καθημερινότητα χρόνων και χρόνων) και μια πρωτόγνωρη μορφή ελευθερίας, αναστοχάζεσαι τι δεν έκανες καλά στην καριέρα σου, τι θα μπορούσες να κάνεις καλύτερα.

Καλλιεργεί το σχολείο την αγάπη;

Του Νίκου Τσούλια

     Απορούμε (και εξανιστάμεθα ηθικολογώντας με προχειρότητα και ελαφρότητα) με την πυκνότητα των γεγονότων της σχολικής βίας. Απορούμε και δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε πειστικά την όλο και μεγαλύτερη αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων στους μαθητές και στους νέους. Απορούμε και δεν έχουμε άποψη για την όλο και μεγαλύτερη μονομερή προσκόλληση παιδιών και νέων στο διαδίκτυο με την ταυτόχρονη απομόνωσή τους από παρέες και φιλίες.