Η ξεχωριστή σχέση μου με το βιβλίο

Του Νίκου Τσούλια

      Είναι μια σχέση συνειδητά και ασυνείδητα αρχετυπική. Ταυτίζεται απόλυτα με την πνευματική μου «οντογένεση», αφού πριν ακόμα πάω στο σχολείο, είχα μάθει να διαβάζω – στοιχείο πολύ δυσεύρετο για εκείνες τις εποχές στο μικρό αγροτικό χωριό μου. Και ήταν έκτοτε το πεδίο του διαβάσματος το προνομιακό μου στερέωμα, που θα του δινόμουν ολοκληρωτικά. Αλλά και αυτό στη συνέχεια θα ήταν μαζί μου φοβερά γενναιόδωρο.

Κάνετε παρέα με τα βιβλία;

Του Νίκου Τσούλια

     Ναι, τίθεται ένα τέτοιο ερώτημα και είναι μάλιστα καθοριστικό και αποκαλυπτικό της σχέσης μας με τη γνώση, με την πνευματική καλλιέργεια, με την αναζήτηση, με την έρευνα.

Βιβλία, διάβασμα: τι πιο όμορφο;

 

 

Του Νίκου Τσούλια

Μια πρόταση στους μη βιβλιοφάγους:

Διαβάστε σήμερα τουλάχιστον 2 ώρες ένα καλό βιβλίο. Νιώστε την ομορφιά της πνευματικής καλλιέργειας, την ομορφιά της ζωής, την ομορφιά του εαυτού σας με τον πιο εύκολο τρόπο. 

Δείτε τις εικόνες που ακολουθούν και σκεφτείτε: τι στοχασμοί και τι συναισθήματα γεννιούνται και αναρωτηθείτε: πού κρύβεται η μαγεία των βιβλίων, των αναγνωστών, του διαβάσματος…

 

Χρόνια πολλά, όμορφα, δημιουργικά – γεμάτα αγάπη και γνώση! 

 

Στο σπίτι μου έχω έναν θησαυρό!

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μπορεί να θεωρηθεί ότι η αντίληψη για την εύρεση κάποιου θησαυρού είναι στις βαθιές ρίζες των παραμυθιών της παιδικής ηλικίας, εκεί που διαμορφώνονται κοσμοθεωρίες ταυτόχρονα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο – και ως εκ τούτου είναι πανίσχυρες και κρατούν μια ζωή. Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η ερμηνεία.

Απορίες επί του διαβάσματος και επί των βιβλίων

Του Νίκου Τσούλια

     Το διάβασμα μπορεί να θεωρείται μια απλή λειτουργία και να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σχολικούς θεσμούς και με την εκπαιδευτική υποχρεωτικότητα αλλά παραμένει μια παράξενη τελετουργία.

Μια εκπληκτική τοιχογραφία στο κέντρο της Αθήνας για το διάβασμα και το βιβλίο

«Τόσα πολλά βιβλία, τόσο λίγος χρόνος»…

«Τόσα πολλά βιβλία, τόσο λίγος χρόνος». Αυτή είναι η λεζάντα που συνοδεύει μία μοναδική τοιχογραφία στο Μεταξουργείο, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου 2.

Βιβλία παραμελημένα, στεναχωρημένα, θυμωμένα…

The Open Book, Juan Gris, 1925

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Το κακό άρχισε με το διάβασμα των εφημερίδων. Ήταν η εποχή τους βέβαια και είχαν αρκετά συγκροτημένη ύλη, καλή αρθρογραφία, εμβριθείς αναλύσεις, πολλή πολιτική και πάντα πλούσια αναφορά στον πολιτισμό.