Πέφτουν του φθινοπώρου τα φύλλα και ένα ατέλειωτο πανηγύρι αρχίζει…

Του Νίκου Τσούλια

     Ποιος και ποια δεν έχει στοχαστεί στων φύλλων την φθινοπωριάτικη ομορφιά, δεν έχει χαθεί σε σκέψεις παρατηρώντας τις γλυκές αποχρώσεις τους – από το βαθύ καφέ μέχρι το πιο απαλό ροζ και το ασθενικό κίτρινο, από το πορφυρένιο μέχρι το χρυσαφένιο -, δεν έχει συλλογιστεί στο ταξίδι της αέναης επιστροφής των, που κάνουν ξανά και ξανά, χωρίς τελειωμό;

Χριστουγεννιάτικα δέντρα από τα παλιά….

Χρόνια Πολλά, με περισσή αισιοδοξία, με πνεύμα αγωνιστικό, με άποψη για τη ζωή!

Δέντρο ολομόναχο, γυμνό, πρωταγωνιστής

Του Νίκου Τσούλια

     Μοναχικό μες στην ερημιά του τόπου. Γυμνωμένα τα κλαδιά του, υψωμένα προς τον ουρανό. Δεν είναι ξεραμένα. Μέσα τους κρυμμένοι οι χυμοί, που περιμένουν του ήλιου περισσότερη παρουσία για να ξεπετάξουν μάτια, βλαστάρια, καινούργια κλαδιά, φύλλα πολλά – το πράσινο να απλωθεί, το γκρίζο να ξεμείνει στον κορμό.

Στολισμός Χριστουγεννιάτικου δένδρου: Η ιστορία του και η πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα

Από την Γερμανία και την γιορτή του Αδάμ και της Εύας προήλθε ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δένδρου.

in.gr

18 Δεκεμβρίου 2020

Το αγαπημένο έθιμο μικρών και μεγάλων στολίστηκε πρώτη φορά τον 16ο αιώνα και προέρχεται από την «συγχώνευση» του δένδρου του Παραδείσου και της πυραμίδας των Χριστουγέννων.

Μεγαλώνοντας με τα δέντρα

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι δεν θα ήταν πάντα παρόντα και σπουδαία στη ζωή μου. Από τότε που καταλάβαμε τον κόσμο, αυτά ήταν εκεί και συνέχιζαν το ακίνητο ταξίδι τους χωρίς κανένα πρόβλημα. Κυριαρχούσαν σ’ όλο το σκηνικό του περιβάλλοντός μας και δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει κόσμος χωρίς αυτά. Μαζί με τα μακρινά βουνά και τους γειτονικούς μας λόφους, με τα δύο λαγκάδια και με τη γραμμή του ορίζοντα ήταν τα σταθερά σημεία αναφοράς μας και οι όποιες αλλαγές τους πήγαιναν μαζί με τις δικές μας αλλαγές. Μεγαλώναμε μαζί!

Ελιά, το ιερό δέντρο

Του Νίκου Τσούλια

      Για εμάς τους Έλληνες η ελιά είναι το πολυτιμότερο δέντρο για πολλούς και σημαντικούς λόγους. Είναι το «δέντρο – σύμβολο» τομής της ιστορίας μας, της μυθολογίας μας, της οικολογίας μας, της οικονομίας μας, της φύσης μας, του πολιτισμού μας.

Τα δέντρα της ζωής μας

Του Νίκου Τσούλια

 

      Στους καιρούς της πάλαι ποτέ αγροτικής μας ζωής η αντίληψη και η νοοτροπία μας ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που συναντήσαμε και υιοθετήσαμε αργότερα στο αστικό μέρος της ζωής μας. Τα ζώα και τα δέντρα ήταν βασικά στοιχεία της ζωής. Τα φροντίζαμε με περισσή έγνοια και αυτά ήσαν πολύ γενναιόδωρα μαζί μας˙ έδιναν τα πλούσια αγαθά τους. Στις διαχρονικές εικόνες της ζωής μας είναι παρόντα τα δέντρα αυτά και δεν ξεθωριάζουν με τίποτα τα είδωλά τους στη διαλυτική επέλαση της εντροπίας…

Το δέντρο που έδινε: Ένα από τα καλύτερα διαχρονικά παραμύθια!

Silverstein Shel

 

Ένα από τα καλύτερα παραμύθια που θα μπορούσε να διαβάσει ένα παιδί …και ίσως ένας ενήλικας,στις μέρες μας!!!!

Δέντρο μοναχικό…

 

Του Νίκου Τσούλια

     Δέσποζε πάνω στο λόφο – όχι και πολύ μακριά από το στενό δρομάκι που έζωνε τον λόφο και οδηγούσε κάτω στο βάλτο και απ’ εκεί στον Άη Λια –, στο λόφο που βρισκόταν δυτικά πέρα από τα μποστάνια του χωριού και φαινόταν από πολύ μακριά, από τους άλλους γειτονικούς λόφους και από τις μικρές κοιλάδες που φιλοξενούσαν το βιος και τις περιουσίες των χωρικών. Ήταν ολομόναχο, γύρω του σταροχώραφα και καλαμποκοχώραφα ή και κάποιοι χέρσοι τόποι για να παίρνει ανάσες το χώμα τους μετατρεπόμενοι σε προσωρινούς μικρούς βοσκότοπους.