Η στάση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) κατά τη μετακατοχική περίοδο: Από την Αντίσταση στην εθνικοφροσύνη

του Γιώργου Γαλάνη

Κυριακή, 24 Σεπτέμβριος, 2017

«Ολοι οι κομμουνιστές έχουν αποφοιτήσει από τετρατάξιο σχολείο»

«Διδασκαλικόν Βήμα», 10/10/1949

Η στάση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) κατά τη μετακατοχική περίοδο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εδώ θα παρακολουθήσουμε τη διαδρομή της αμέσως μετά την απελευθέρωση και ώς το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε τους μηχανισμούς που επέτρεψαν την άλωσή της από το συντηρητικό ρεύμα.

Advertisements

Δημοκρατική Συνεργασία Π.Ε., Μια παράταξη δυναμική, δημιουργική, γοητευτική!

 

Του Νίκου Τσούλια

    Είναι από τις λίγες παρατάξεις του γενικότερου ιδεολογικού χώρου της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού που πέρασε τη βαθιά και σχεδόν υπαρξιακή κρίση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών αυτού του χώρου – μέσα στην περίοδο της γενικής κρίσης της χώρας – χωρίς να χάσει την ψυχή της και τη συλλογική δυναμική της. Κράτησε όλη αυτή τη σκοτεινή περίοδο «τα κάρβουνα και όχι τη στάχτη», για να αγωνιστεί και να δράσει για την μεταμνημονιακή περίοδο ακόμα πιο δυνατή και αποτελεσματική.

Παιδεία, δύναμη θεραπευτική της ψυχής

 

19 Σεπτεμβρίου 2015

Δάσκαλος – Μαθητής: Το υπέροχο δίδυμο της ζωής

 

Ι.Θ. Κακριδή

 

Ανάμεσα στο μαθητή και στο διδάσκαλο είναι βέβαιο πως σιγά-σιγά μέσα στα χρόνια της κοινής προσπάθειας υφαίνεται μια σχέση, που μπορεί να θυμίζει άλλους δεσμούς ανθρώπινους, όπως να πούμε των παιδιών με τους γονείς, δεν παύει όμως να κρατεί και την ιδιοτυπία της. γιατί ενώ τη σχέση των παιδιών με τους γονείς τη ρυθμίζουν έξω από τους πνευματικούς και άλλοι παράγοντες, βιολογικοί, οικογενειακοί, οικονομικοί κ.λπ., η σχέση του μαθητή με το δάσκαλο κρατιέται αποκλειστικά στο πνευματικό επίπεδο.

Πρέπει να ξέρει να μαθαίνει ο εκπαιδευτικός, γιατί η δική του μάθηση είναι μοναδική!

«Padre leyendo a su hija» Escultura

Του Νίκου Τσούλια

   Αν έχει νοοτροπία να μαθαίνει επιμελώς και αδιαλείπτως, θέτει βάσεις για να γίνει καλός εκπαιδευτικός. Και αν έχει αντίληψη ζωής να διδάσκεται διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος να γίνει καλός δάσκαλος και παιδαγωγός.

Διδάσκομαι για να μπορώ να διδάσκω!

 

Rita Hayworth reading Lincoln in her library, 1948

Και όχι, Διδάσκω αεί διδασκόμενος

Του Νίκου Τσούλια

Αφιερωμένο στους εκπαιδευτικούς – δασκάλους που αγωνίζονται στις σχολικές αίθουσες και γεύονται την ομορφιά των μαθητών και της διδασκαλίας!

Άλλη μια φάρσα "Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας",

Greg Newbold

Γράφει ο Γιώργος Μαυρογιώργος

Τρίτη, 10 Οκτώβριος, 2017

Εκεί στο ΙΕΠ της Παιδαγωγικής και της Διδασκαλίας, φαίνεται πως το επάγγελμα του δασκάλου το θεωρούν υπόθεση τεχνικής και πρακτικής υφής. Αλλιώς, δεν εξηγείται αυτή η περισπούδαστη προχειρότητα!

Οι δάσκαλοι παλιότερα…

 

1933 – Φωτογραφία από συγκέντρωση δασκάλων της περιφέρειας Σαπών

Του Νίκου Τσούλια

 

      Οι δάσκαλοι των παλιότερων εποχών είχαν αναλάβει το δύσκολο έργο της εκπαίδευσης και της αγωγής των παιδιών σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Όργωναν όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη. Νησιά, πόλεις, χωριά, αγροτικές, ορεινές και αστικές περιοχές γνώριζαν τη διαδρομή των δασκάλων σαν πορεία προς την πρόοδο! Οι δάσκαλοι έχαιραν απόλυτου σεβασμού, ήταν από τους λίγους Έλληνες που γνώριζαν γράμματα, είχαν την καθολική αποδοχή.