Γράφω, γράφεις, γράφει, Όλοι γράφουμε, Πάντα θα γράφουμε…

Κορίτσι που γράφει στο φως της λάμπας, Ουίλιαμ Χένρι Χαντ,  1850

Του Νίκου Τσούλια

Ποιος μπορεί να φανταστεί τον κόσμο μας χωρίς το γράψιμο; Ποιος μπορεί να σκεφτεί πως θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς αυτό; Θα υπήρχε εξέλιξη στον πολιτισμό μας; Όλος αυτός ο πλούτος της συσσωρευμένης εμπειρίας και σοφίας, του διαρκώς διαστελλόμενου – με την πιο απίθανη ταχύτητα – Σύμπαντος της Γνώσης και των πληροφοριών πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί;

Φοβερές οι δυνατότητες της ιστοσελίδας!

Compartment C, Car 293, Edward Hopper (1938)

Αγαπητό μου Ανθολόγιο

Του Νίκου Τσούλια

      Η ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική χωρίς το διαδίκτυο, πολύ πιο φτωχή και πιο περιορισμένη. Πολλά στοιχεία της καθημερινότητας αλλά και της ίδιας της οργάνωσης του πολιτισμού, της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας έχουν αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα στον τρόπο λειτουργίας τους και έκφρασής τους. Οι νέες τεχνολογίες: η πληροφορική, η ρομποτική (συνάμα και η βιοτεχνολογία) αλλάζουν το «βιομηχανικό παράδειγμα» και μας κινούν όλο και πιο γρήγορα στο μέλλον!

Το γράψιμο είναι ιερή υπόθεση

Κάθε φορά που γράφω, πού βρίσκομαι;

Του Νίκου Τσούλια

     Το ταξίδι μου με το γράψιμο, αν και καθημερινό, είναι πάντα ταξίδι πρωτόγνωρο, παράξενο, αξιοθαύμαστο. Είναι μια πηγή ανεξάντλητη, που πάντα θα αναβλύζει όσο η ανάσα μου με συνδέει με τον κόσμο της ύπαρξης.

Θέλω να γίνω συγγραφέας!

“When writers die they become books, which is, after all, not too bad an incarnation.” — Jorge Luis Borges

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν για πρώτη φορά ο διευθυντής σύνταξης της «ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ», της εφημερίδας στην οποία αρθρογραφούσα, μου έγραψε σε ένα πρόχειρο βιογραφικό μου ότι ήμουνα συγγραφέας των τάδε άρθρων, ένιωσα μια ξεχωριστή ομορφιά σα να βίωνα την εκπλήρωση ενός ονειρεμένου σκοπού της ζωής μου.

Το γράψιμο με το χέρι (και όχι με το πληκτρολόγιο) κάνει τα παιδιά εξυπνότερα

TA NEA19 Οκτωβρίου 2020

Νέα αποκαλυπτική έρευνα

Το γράψιμο με το χέρι (και όχι με το πληκτρολόγιο) κάνει τα παιδιά εξυπνότερα

 

Τα παιδιά που γράφουν συχνά με τον παραδοσιακό τρόπο, με το χέρι, αντί να χρησιμοποιούν πληκτρολόγιο, μαθαίνουν περισσότερα πράγματα και τα θυμούνται καλύτερα, υποστηρίζει μια νέα μικρή νορβηγική έρευνα, σε μια εποχή που σε όλο τον κόσμο η γενική τάση είναι η εκπαίδευση να γίνεται όλο και πιο ψηφιακή.

«Μια φορά και έναν καιρό»…

The Admont Library in Admont, Austria

…Θα υπάρχει μια βιβλιοχώρα!

Του Νίκου Τσούλια

      Μια φορά και έναν καιρό …θα υπάρχει μια βιβλιοχώρα ενιαία και αδιαίρετη, απέραντη και όμορφη, μια βιβλιοχώρα όλων των ανθρώπων. Αυτά που σήμερα λέμε σύνορα κρατών θα είναι απομεινάρια του πάλαι ποτέ τεχνητού διαχωρισμού των ανθρώπων και των λαών, κάτι σαν τα σημερινά σύνορα των νομών που τα περνάς και δεν το αντιλαμβάνεσαι παρά μόνο αν υπάρχει κάποια τυπική πινακίδα.

Κάτι να ανακαλύψω…

3ο Γενικό Λύκειο Ζωγράφου

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν ξεκίνησε ακριβώς έτσι αυτή η έντονη επιθυμία και η πρώτη των πρώτων φιλοδοξιών μου. Αρχικά είχε τη μορφή «κάτι να βρω…».

Οι μετεξελίξεις του Γραφείου μου

Του Νίκου Τσούλια

      Όχι δεν υπήρχε ούτε καν ως μακρινή σύλληψη της φαντασίας σε εκείνες τις εποχές της δεκαετίας του 1960 στο χωριό της αγροτικής ζωής ότι υπάρχει ξεχωριστό δωμάτιο με ξύλινο έπιπλο και βιβλιοθήκες.

Δεσμώτης της εικονικής πραγματικότητας

Του Νίκου Τσούλια

     Στυλό, μολύβια, μαρκαδόροι, γομολάστιχες, μπλάνκο, τετράδια, βιβλία, μπλοκ, ξύστρες: ένας υπεραιωνόβιος υλικός εξοπλισμός της γραφής και του διαβάσματος νιώθει να περιθωριοποιείται. Απαιτούσε χρήματα αλλά και κόπο από τη συλλογή πληροφοριών μέχρι το να γράφεις τα καθημερινά σου κείμενα, να τα διορθώνεις και να έχεις τεκμηριωμένες βιβλιογραφικές παραπομπές.

Ταπεινές, σημαντικές εκπαιδευτικές στιγμές μου (β)

Γιάννενα, στο νησί της λίμνης – όλα όμορφα, Δεκέμβριος 2016

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Έχουμε ψυχική και συναισθηματική ανάγκη να δημιουργούμε ξεχωριστά γεγονότα στη ζωή μας, όχι μόνο γιατί η έννοια της καθημερινότητας δημιουργεί και μια όψη ισοπέδωσης του βίου μας αλλά και γιατί αυτά τα γεγονότα αναδεικνύονται ως τροφοδότες ελπίδας και δύναμης για τη βελτίωση του προσωπικού μας κόσμου και του περίγυρού μας.

Σημειώσεις εκπαιδευτικών: πεδίο άφθαστης ομορφιάς, ασύνορης δημιουργίας…

H. Bisan

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Η Ιωάννα είναι νέα αδιόριστη φιλόλογος. Έχει πάθος με το σχολείο και την εκπαίδευση. Εκπαιδεύει παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και παράλληλα κρατάει με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο σημειώσεις από την καθημερινή λειτουργία της και από τη συμπεριφορά του εκάστοτε μαθητή της. Όταν ήρθε η ώρα να κάνει μεταπτυχιακό, οι σημειώσεις της αυτές αποδείχτηκαν άκρως πολύτιμες για την έρευνά της σε κάποια μαθήματα.

Γράφω για να γράφω…

«The Writer» by Michael Lynn Adams

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν με ενδιαφέρει αν έχω κάτι να γράψω… Τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα θα καθίσω μπροστά από το λάπτοπ και θα αρχίσω να πληκτρολογώ. Και για ποιο πράγμα θα γράψω; Είναι απλό. Πάντα υπάρχουν στη σκέψη σου ιδέες και ιδέες. Μια αρκεί να πιάσεις και να αρχίσεις να την ξετυλίγεις σαν βεντάλια και μετά απλώνεται ο στοχασμός σαν φωτιά στην καλαμιά.