Αρχείο
Γίνεται διάλογος μεταξύ των βιβλίων;
Του Νίκου Τσούλια
Έχει νόημα η ερώτηση; Προφανώς και έχει – κι αυτό όχι μόνο γιατί ό,τι γεννιέται ως απορία στη σκέψη μας έχει νόημα και αξία, όχι μόνο επίσης γιατί εμείς οι εκπαιδευτικοί μάθαμε να ζούμε με τις ερωτήσεις αλλά και γιατί αυτοπροσδιοριζόμενα ως βιβλιοφάγος έχω και τις «παραξενιές» μου περί των βιβλίων.
Όταν η δημοτική βιβλιοθήκη γίνεται παρέα, συντροφιά, γνώση ακόμη και ψυχοθεραπεία
Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός»
Οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες των ανθρώπων απέδειξαν φέτος το καλοκαίρι ότι μια δημοτική βιβλιοθήκη, ακόμη και σχετικά μικρή, όπως αυτή της πόλης της Καβάλας, δεν είναι μόνο ένας χώρος δανεισμού και ανάγνωσης βιβλίων.
Ο θρύλος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας
Του Νίκου Τσούλια
Την έχουμε αγαπήσει σαν αληθινό φάρο πολιτισμού και γνώσης, γιατί αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία πνευματικά δημιουργήματα της αρχαιότητας και του προνεωτερικού κόσμου. Την έχουμε λατρέψει σα να ήταν αυθεντικά ελληνική υπόθεση, ακριβώς γιατί προήγαγε τον ελληνικό πολιτισμό και σημάδεψε την ελληνιστική περίοδο των λαών της Μεσογείου και πέραν αυτής με έναν ανεξίτηλο και καθοριστικό τρόπο.
Με έμπνευση το βιβλίο και το διάβασμα…
Του Νίκου Τσούλια
The beauty of books is where they lead us…
Αν η ομορφιά του βιβλίων είναι «όπου αυτά που μάς οδηγούν», τότε έχουμε ανοίξει πανιά για ωκεανούς που ποτέ δεν θα αποκαλύψουν τα όριά τους, τότε έχουμε επινοήσει ένα παράλληλο Σύμπαν που είναι μια απόλυτη κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος, της ανθρώπινης ελευθερίας.
Αγαπητές μου βιβλιοθήκες, είστε ομορφιά ζωής!
Sainte-Geneviève Library, Paris, France
Του Νίκου Τσούλια
Ξέρω πολύ καλά πως αισθάνεστε, πως δεν είστε απλά έπιπλα σαν τα άλλα και η δική σας λειτουργικότητα είναι ξεχωριστή και περηφανεύεστε για αυτή, πως έχετε σηκωμένο το ανάστημά σας μέχρι πάνω και κάθεστε περήφανες και καμαρωτές, πως παρακολουθείτε τα πνευματικά δρώμενα του σπιτιού μας…
Η αρχαιότερη βιβλιοθήκη της Ελλάδος βρίσκεται στην Δημητσάνα
23 Φεβρουαρίου 2019
Η βιβλιοθήκη της Δημητσάνας είναι μια πνευματική κληρονομιά ανυπολόγιστης αξίας. Φωτισμένοι Έλληνες, με όραμα και αγάπη για τον τόπο τους, κληροδότησαν φως πνευματικό, φως ελληνικό στις μεταγενέστερες γενιές, με την προσδοκία να γίνουν κι εκείνοι συνεχιστές στο έργο τους. Την αγάπη και την προσφορά τους την απόθεσαν στα Αρκαδικά βουνά, στη Δημητσάνα, που πρόθυμα την αγκάλιασαν και τη διαφύλαξαν ως κόρη οφθαλμού.
Πρόσφατα σχόλια