Μισούμε την ταπεινότητα!

Georges Rouault (French, 1871-1958), Clown, 1912

Του Νίκου Τσούλια

Να είσαι απλός και ταπεινόφρων στη συμπεριφορά

Μάρκος Αυρήλιος

 

      Σ’ έναν πολιτισμό που έχει ως υπέρτατες αξίες τον ανταγωνισμό και την επίδειξη, σε μια κοινωνία όπου επικρατεί το «φαίνεσθαι» των πραγμάτων και έχει εξοριστεί σχεδόν πλήρως το «είναι», σε καιρούς όπου η τελείωση του ανθρώπου έχει ως «όραμα» τα υλικά αγαθά, δεν υπάρχει ούτε μια μικρή γωνίτσα για να φωλιάσει η ταπεινότητα.

Έλλειψη ντροπής, περίσσεια θράσους

 

Piazza Navona, Rome, Nadia Benois, 1896-1975

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν κάποιος γονέας ερχόμενος στο λύκειο για να μάθει για την εκπαιδευτική πορεία του παιδιού του αιτιολογεί την έλλειψη θάρρους του παιδιού του – και τη μη ενεργή συμμετοχή του στο μάθημα – στη ντροπαλότητά του, τότε εμφανίζεσαι λίγο – πολύ διχασμένος. Να εξάρεις αυτή τη ντροπαλότητα ή να την εξορκίσεις; Στις σημερινές εποχές του ανταγωνισμού, του θράσους και της προβολής η ντροπαλότητα εμφανίζεται ως απομεινάρι κάποιων άλλων εποχών και ο μαθητής / η μαθήτρια – εκφραστής της είναι μάλλον ένοχος / ένοχη.

Ποιες είναι οι αρετές της εποχής μας;

André Derain (1905)

Του Νίκου Τσούλια

      Υπάρχει εξήγηση που δεν αναφερόμαστε σχεδόν καθόλου για αρετές και πολύ περισσότερο για αρετή. Κατ’ αρχήν δεν μιλάμε για αρετή, γιατί η εποχή μας δεν χαρακτηρίζεται από ένα εξευγενισμένο πολιτισμικό στερέωμα στο οποίο να κυριαρχεί μια βασική αξία και ιδέα, η οποία θα αντιστοιχούσε και σε μια έννοια αρετής. Και δεν γίνεται μνεία ούτε καν για αρετές, γιατί στο βασικό αξιακό μας πεδίο είμαστε υποκριτικοί και αντιφατικοί.