Το διάβασμα δημιουργεί έναν δικό του κόσμο

 

 

 

 

 

Book Transforming Itself into a Nude Woman, 1940 – Salvator Dali

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Θα μπορούσε μια τόσο εκτεταμένη δραστηριότητα του ανθρώπου, όπως αυτή του διαβάσματος, να μην έχει διαμορφώσει έναν δικό του, ιδιαίτερα ξεχωριστό κόσμο;

Τι δεν έχω διαβάσει, τι δεν είχα διαβάσει, τι δεν θα έχω διαβάσει…

Ναι, πρέπει να μάθουμε, τι να διαβάζουμε

Του Νίκου Τσούλια

     Στα τελευταία αναγνώσματά μου “βρέθηκαν” δύο πολύ σημαντικά βιβλία του Y.N. Harari, το Sapiens και το Homo Deus – με αρκετή καθυστέρηση από τη στιγμή της έκδοσής τους, αν και είχα αποκομίσει τη βεβαιότητα ότι είναι βιβλία που ερμηνεύουν με επιστημονικό αλλά και με γλαφυρό τρόπο την ιστορία του ανθρώπου και τις μελλοντικές τάσεις της ανθρωπότητας, και επομένως είναι άκρως αξιοδιάβαστα και κατά απόλυτη προτεραιόττητα!

Η ξεχωριστά όμορφη ψυχολογία του διαβάσματος…

Marlene Dietrich in “The Song of Songs” (1933)

Του Νίκου Τσούλια

      Νιώθεις μια ξεχωριστή ομορφιά πάντα κατά τη διάρκεια του διαβάσματος. Γι’ αυτό και το διάβασμα αυτό καθ’ εαυτό συνάπτεται με μια αυταξία. Είναι καθ’ εαυτό νόημα. Ενέχει αυτοσκοπό, που είναι διαμοιρασμένος ανάμεσα στον αναγνώστη, στο συγγραφέα αλλά και στο ίδιο το σκηνικό του διαβάσματος.

     Γιατί το διάβασμα δεν είναι απλά και μόνο διάβασμα δηλαδή το άνοιγμα ενός βιβλίου και το οδοιπορικό της σκέψης μας στις σελίδες του και στις γραμμές του, στα νοήματά του και στις ονειροπολήσεις μας. Είναι μια παράσταση ζωής, μια ερμηνεία του κόσμου, μια εκδήλωση του εαυτού μας.

«Μια φορά και έναν καιρό»…

The Admont Library in Admont, Austria

…Θα υπάρχει μια βιβλιοχώρα!

Του Νίκου Τσούλια

      Μια φορά και έναν καιρό …θα υπάρχει μια βιβλιοχώρα ενιαία και αδιαίρετη, απέραντη και όμορφη, μια βιβλιοχώρα όλων των ανθρώπων. Αυτά που σήμερα λέμε σύνορα κρατών θα είναι απομεινάρια του πάλαι ποτέ τεχνητού διαχωρισμού των ανθρώπων και των λαών, κάτι σαν τα σημερινά σύνορα των νομών που τα περνάς και δεν το αντιλαμβάνεσαι παρά μόνο αν υπάρχει κάποια τυπική πινακίδα.

Αγαπημένα μου βιβλία

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ξέρω δεν γράφονται γράμματα σε άψυχα αντικείμενα. Ξέρω ότι δεν θα διαβάσετε το γράμμα μου. Αλλά αυτά είναι τα προφανή φαινόμενα – απέχουν από το «είναι»!

Πώς αισθανόμαστε στο διάβασμα;

Του Νίκου Τσούλια

     Επιχειρώ να προσεγγίσω τρεις πτυχές του διαβάσματος, αν και η πραγματικότητα του διαβάσματος – στενά συνυφασμένη με την ομόλογη φαντασία – έχουν από κοινού πολλαπλές όψεις, και οι οποίες μάλιστα δύσκολα διαφοροποιούνται αλλά αλληλοδιεισδύουν η μια στην άλλη δημιουργώντας έναν ξεχωριστό πίνακα ζωγραφικής, αυτόν που λέμε «αισθητική του διαβάσματος» και «εικόνα του αναγνώστη».

Το ελληνικό βιβλίο μετά την πανδημία

 

Paul Cezanne

 

 

Η κίνηση στα βιβλιοπωλεία, οι αναγνωστικές τάσεις, οικονομικά προβλήματα και ανησυχίες και η έκκληση των επαγγελματιών προς την πολιτεία.

Κουζέλη Λαμπρινή

ΤΟ ΒΗΜΑ

21.06.2020

Έχουν και τα βιβλία τις δικές τους ιστορίες…

Iman Maleki, 1976

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όχι, τα βιβλία δεν έχουν μόνο ιστορίες – πολλές ιστορίες… – έχουν και προϊστορία! Είναι όλο το προηγούμενο στάδιο της κυοφορίας τους, από την στιγμή έμπνευσης του συγγραφέα και απ’ όλη τη σχετική επεξεργασία μέχρι να πάρει την τελική μορφή.

Βιβλία, διάβασμα: τι πιο όμορφο;

 

 

Του Νίκου Τσούλια

Μια πρόταση στους μη βιβλιοφάγους:

Διαβάστε σήμερα τουλάχιστον 2 ώρες ένα καλό βιβλίο. Νιώστε την ομορφιά της πνευματικής καλλιέργειας, την ομορφιά της ζωής, την ομορφιά του εαυτού σας με τον πιο εύκολο τρόπο. 

Δείτε τις εικόνες που ακολουθούν και σκεφτείτε: τι στοχασμοί και τι συναισθήματα γεννιούνται και αναρωτηθείτε: πού κρύβεται η μαγεία των βιβλίων, των αναγνωστών, του διαβάσματος…

 

Χρόνια πολλά, όμορφα, δημιουργικά – γεμάτα αγάπη και γνώση! 

 

Απορίες επί του διαβάσματος και επί των βιβλίων

Του Νίκου Τσούλια

     Το διάβασμα μπορεί να θεωρείται μια απλή λειτουργία και να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σχολικούς θεσμούς και με την εκπαιδευτική υποχρεωτικότητα αλλά παραμένει μια παράξενη τελετουργία.

Η σχέση του αναγνώστη με το συγγραφέα

James Joyce

Του Νίκου Τσούλια

      Πρόκειται για την πιο περίεργη σχέση. Συγγραφέας και αναγνώστες δεν γνωρίζονται ως πρόσωπα, παρόλα αυτά μπορεί να γνωρίζονται πολύ καλά, γιατί τους συνδέει μια βαθιά – έστω μονόδρομη – επικοινωνία. Μπορεί να ζουν σε μακρινούς τόπους ή σε παντελώς αλλότριους καιρούς – πώς να κατανοήσουμε, για παράδειγμα, τις εποχές του ιερού Ομήρου διαβάζοντας Ιλιάδα και Οδύσσεια; Κι όμως υπάρχει ένα ισχυρό νήμα συσχέτισής τους που δύσκολα θα το βρούμε μεταξύ των ανθρώπων της καθημερινότητάς μας.

Όταν ένα έντυπο βιβλίο …συζητάει με ένα ψηφιακό!

Του Νίκου Τσούλια

     – Φίλε μου, δεν έχω καμιά διάθεση να αντιπαρατεθώ μαζί σου. Κουβαλάω μεγάλο φορτίο στην ιστορία της ανθρωπότητας και οι εμπειρίες μου είναι τρομακτικές. Μου δίνουν αυτοπεποίθηση και προοπτική!