Όταν είναι αλλοτριωμένη η συνείδησή μας…

James Ensor (Belgian, 1860 – 1949), My Portrait as Skeleton (Mon portrait squelettisé), 1889

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν είναι αλλοτριωμένη η συνείδησή μας, δεν βιώνουμε τη ζωή μας. Νομίζουμε ότι αυτή είναι η ζωή, με τις καθημερινές ενασχολήσεις της, με τους σχεδιασμούς της και με τις φιλοδοξίες της, με τις επιτυχίες της και με τις αποτυχίες της.

Διπλή αλλοτρίωση της ύστερης νεωτερικότητας υπό το φως του έργου του A. Camus

 

Του Παναγιώτη Κολόκα

 

Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 2019

 

     Στη σύγχρονη εποχή, η γνώση όχι μόνο αλλάζει καταστατική θέση (Φ. Λυοτάρ) αλλά καθίσταται αυτόνομη δύναμη πολιτισμού θέτοντας νέα ζητήματα. Η αποίκησή της από τα έντονα ρεύματα των πληροφοριών μετασχηματίζει ένα τμήμα της με τη ρευστοποίηση του περιεχομένου της. Η δε συνεχής εξειδίκευσή της σε όλο και πιο επιμέρους όψεις διαμορφώνει όχι μόνο δυσκολίες για μια γενική θεώρηση των πραγμάτων αλλά τροφοδοτεί την υποχώρηση της όποιας δυνατότητας για ένα Homo Universalis.

«Εκμετάλλευση» ή «Αλλοτρίωση»; Η ρυθμική παράλλαξη των όρων κυριαρχίας

The Arab Tale-Teller, Horace Vernet

 

 

Φώτης Τερζάκης

Παρασκευή, 29 Δεκέμβριος, 2017

Η έννοια της εκμετάλλευσης υπήρξε κυρίαρχη σε όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος.

Αλλοτρίωση: διάχυτη, κυρίαρχη, παντού!

Του Νίκου Τσούλια

      Σχεδόν σε κάθε έκφραση της ζωής μας ελλοχεύει παντού η αλλοτρίωση. Η αποξένωσή μας από τη ζωή και από τον ίδιο τον εαυτό μας είναι διάχυτη και κρατούσα κατάσταση. Παντού είναι στημένο σκηνικό που υπονομεύει την αυθεντικότητα του εαυτού μας. Η κοινωνική μας λειτουργία μάς υποτάσσει σε ρόλους και λειτουργίες, όπου δεν γευόμαστε την αυτοπραγμάτωσή μας και τις βαθύτερες φαντασιώσεις μας. Η απόστασή μας από τα μεγάλα, από τα πιο όμορφα όνειρά μας παραμένει πάντα μεγάλη.