Απανθρωπιά από τον Δήμο Αθήνας και από την Κυβέρνηση

Του Νίκου Τσούλια

     Οδός Βερανζέρου, πίσω από το Εθνικό Θέατρο. Καυτή η 25^η ημέρα του Ιουλίου, καταμεσήμερο. Το βλέμμα μου στο παρακείμενο οικόπεδο. Μια σκηνή συνηθισμένη… Ή, όχι καθόλου συνηθισμένη σε τέτοια εκδοχή! Τρεις ναρκομανείς στη μικρή σκιά της διπλανής πολυκατοικίας, σκιάς που θα χανόταν σε λίγο. Καθισμένοι /-ες κάτω, ένα κουβάρι, τρεις άνθρωποι στην όψη του ενός…

Καβάλα: Πέντε διαφορετικές ιστορίες αλληλεγγύης κι ανθρωπιάς μέσα στην πανδημία

in.gr

19.12.2020

Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που αφουγκράζονται τις ανησυχίες και τον προβληματισμό των συνανθρώπων τους προσφέροντας συστηματικά κάθε δυνατή βοήθεια μέσα από καθημερινές πράξεις και πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν. Έτσι απλά, χωρίς θόρυβο, χωρίς να επιζητούν την προβολή, κάνουν το καλύτερο δυνατό.

Δυστυχισμένοι άνθρωποι…

Old Beggar by Maciej Ciezki

Του Νίκου Τσούλια

      Είναι οι κολασμένοι της ζωής, αυτοί που δεν γεύονται το φως και την ομορφιά της και βιώνουν την πραγματικότητα μέσα από τη μοναδική κόλαση, την επίγεια κόλαση. Όχι, δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους που συγκυριακά ή και για ένα μικρό μέρος της ζωής τους γνωρίζουν μεγάλες δυσκολίες και σκληρά εμπόδια στους στόχους και στις φιλοδοξίες τους.

Πέθανε ο φούρναρης της Κω – Ο Έλληνας που έγινε σύμβολο ανθρωπιάς

 

Ο Διονύσης Αρβανιτάκης

Τιμήθηκε με το βραβείο της Κοινωνίας των Πολιτών το 2016.

 

Συγκίνηση στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου ενός ανθρώπου που η μεγαλοψυχία του έγινε γνωστή σε όλο τον πλανήτη.

Ανταγωνισμός ή αλληλεγγύη;

Henri Matisse

Του Νίκου Τσούλια

Ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ

      Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η έννοια της γνώσης βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Αρκετοί βιάζονται, ωστόσο, να δηλώσουν ότι η σημερινή έκρηξη της γνώσης, ιδιαίτερα στο χώρο των νέων τεχνολογιών, οδηγεί με σιγουριά σε ξέφωτα χειραφέτησης του ανθρώπου. Τα πράγματα όμως είναι πιο σύνθετα, γιατί η οποιαδήποτε διαφωτιστική και μορφωτική ανέλιξη πρέπει να συνδέεται με βασικά δημοκρατικά στοιχεία, τα οποία δεν είναι δεδομένα:

Να γιατί κατηγορείται άδικα η Δημόσια Εκπαίδευση

Mujeres leyendo, mujeres soñando. Women reading, women dreaming, Reading is dreaming

 

Του Νίκου Τσούλια

      Η εκπαίδευση διαμορφώνεται από το εκάστοτε πολιτισμικό περιβάλλον, από την κοινωνική διάρθρωση και την παραγωγική και οικονομική συγκρότηση μιας χώρας – είναι παραγωγό τους και δημιούργημά τους – και τελικά από το πολιτικό πεδίο και σε κάθε περίπτωση είναι ταξική. Δεν είναι μια αυτόνομη νησίδα, όπου εκπαιδευτικοί και μαθητές λειτουργούν απλά με ένα θεσμικό πλαίσιο. Η εκπαίδευση διατρέχεται από ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, από αντιφάσεις και αντινομίες.

Δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Τα καθήκοντα της Αριστεράς, Σοσιαλδημοκρατικής ή άλλης

Pablo Picasso – La Famille de Saltimbanques (Étude) – 1905

 

 

των Ράινερ Φορστ και Μπερντ Ούλριχ

13.5.2016

http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2016/05/blog-post_13.html#more

 

Πρόλογος: Το «Αλλά» της ζωής μας

Συνήθως θολά, πότε-πότε και έντονα, συνειδητοποιούμε διαρκώς ότι την αφήγηση περί προόδου της δικαιοσύνης στις δημοκρατικές κοινωνίες της Δύσης πρέπει να την ακούμε με πολλή επιφύλαξη. Όχι μόνον επειδή, παρ’ όλα τα επιτεύγματα, οι κοινωνίες αυτές διασχίζονται πάντοτε από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες (που γίνονται όλο και πιο έντονες)· αλλά και επειδή έχει σχηματιστεί μια μορφή παγκόσμιου απαρτχάιντ: Η ασφαλής και ελεύθερη ζωή σε ορισμένες περιοχές του κόσμου συνυπάρχει με πολύμορφες απειλές, αβεβαιότητες και απόλυτη φτώχεια σε άλλες περιοχές· και αυτά τα δύο είναι αλληλοεξαρτημένα. Αυτό είναι το μεγάλο «Αλλά» της ζωής μας.

Αλληλεγγύη τώρα στους Τούρκους εκπαιδευτικούς

Του Νίκου Τσούλια

π. Πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003)

 

      Πρόκειται για την πιο βάρβαρη και αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική που έχει γνωρίσει ο σύγχρονος κόσμος. Ποτέ και πουθενά δεν είχαμε ένα τόσης έκτασης και τόσης αθλιότητας πογκρόμ εναντίον των εκπαιδευτικών χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς τη στοιχειώδη λειτουργία των θεσμικών οργάνων και την τήρηση των κανόνων του κράτους Δικαίου. Σε καμιά χώρα ούτε με το πιο αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν είχαμε τέτοιας μορφής αυταρχισμό.

Η πίστη στη ζωή είναι πίστη στον άλλον άνθρωπο

 

Jules Breton, French Realist painter

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μείναμε στην οικονομία της κρίσης. Λογαριάσαμε ξανά και ξανά τις χρηματικές μας απώλειες στους μισθούς και στις συντάξεις. Βάλαμε στο μικροσκόπιο του ενδιαφέροντός μας την άμεση και έμμεση φορολογία, το ΕΚΑΣ, το ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ, τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς κατ’ επανάληψη. Διαβάζαμε και ερμηνεύαμε κάθε στιγμή τις απαιτήσεις της τρόικα, τα καινούργια δάνεια της τρόικα, τους μελλοντικούς «κόφτες» των χρημάτων.

Εμείς και οι πρόσφυγες

Του Νίκου Τσούλια

 

 

      Το όλο στερέωμα των προσφύγων σήμερα στη χώρα μας έχει πολλαπλές και σημαντικότατες όψεις. Παρουσιάζει χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την εθνική μας στρατηγική και την όλη ευρωπαϊκή διάσταση και σήμερα και μελλοντικά. Έχει οικονομική και κοινωνική θεώρηση και προφανώς έντονη πολιτική χροιά. Φυσικά δεν λείπουν και οι ιστορικές συνιστώσες, αφού το ελληνικό έθνος έχει γνωρίσει εποχές μαζικής προσφυγιάς και ξεριζώματος σημαντικού μέρους του πληθυσμού του.

Η έλλειψη αλληλεγγύης κατασκευάζει νέα τείχη και αδιέξοδα

 

Άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη

Η Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες συνιστά ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του διεθνούς δίκαιου. Η ανάγκη για την κατάρτισή της προέκυψε αδήριτα έπειτα από δύο παγκόσμιους πολέμους, στους οποίους η προστασία των προσφύγων ήταν σαφέστατα ελλειμματική, με εκατομμύρια πρόσφυγες να εκτοπίζονται βιαίως.

Ποιες είναι οι αρετές της εποχής μας;

André Derain (1905)

Του Νίκου Τσούλια

      Υπάρχει εξήγηση που δεν αναφερόμαστε σχεδόν καθόλου για αρετές και πολύ περισσότερο για αρετή. Κατ’ αρχήν δεν μιλάμε για αρετή, γιατί η εποχή μας δεν χαρακτηρίζεται από ένα εξευγενισμένο πολιτισμικό στερέωμα στο οποίο να κυριαρχεί μια βασική αξία και ιδέα, η οποία θα αντιστοιχούσε και σε μια έννοια αρετής. Και δεν γίνεται μνεία ούτε καν για αρετές, γιατί στο βασικό αξιακό μας πεδίο είμαστε υποκριτικοί και αντιφατικοί.