Η όμορφη εικόνα του γυρισμού από το χωράφι κάποτε…

Του Νίκου Τσούλια

      Ο γυρισμός από το χωράφι ήταν η εμβληματική εικόνα της χώρας μας για πολλές δεκαετίες, όταν η αγροτική ζωή ήταν η κρατούσα κοινωνική πραγματικότητα στην ιστορική πορεία της χώρας μας. Συνέρρεαν κατά κύματα και από διάφορες κατευθύνσεις ομάδες ανθρώπων προς τα χωριά και τα σπίτια τους, για να πάρουν ανάσες και δύναμη στης νύχτας το καταλάγιασμα, για να αναζωογονηθούν για την επόμενη ημέρα, για κάθε ημέρα – εκτός των πολύ βαριών γιορτών.

Πώς η κλιματική αλλαγή αλλάζει τον παγκόσμιο χάρτη της αγροτικής παραγωγής

Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει «καταβροχθίσει» το 21% της αύξησης που θα είχε παγκοσμίως η αγροτική παραγωγή υπό κανονικές συνθήκες, σε βάθος 60ετίας. Το πλήγμα είναι βαρύ για τις θερμότερες περιοχές, όπως δείχνει νέα μελέτη

Μαργαρίτα Βεργολιά

in.gr,20 Μαΐου 2021

Να φύγεις από τις λάσπες…

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν η εκδοχή του Αμερικάνικου ονείρου της αγροτικής ζωής στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες της χώρας μας. Η φτώχεια και η έντονα σκληρή δουλειά στα χωράφια έπεφταν σαν κατάρα στην ελληνική κοινωνία.

Μανάδες ηρωίδες των παλιότερων καιρών…

Τι και αν δούλευαν σκληρά μέσα στο λιοπύρι, ένα χαμόγελο του μωρού ήταν πηγή δύναμης και ευτυχίας!

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μπορώ εξ αρχής να ισχυριστώ – και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω αυτό τον ισχυρισμό μου – ότι οι μανάδες των παλιότερων καιρών ήταν γυναίκες του σκληρού και διαρκούς αγώνα για να στηρίξουν την οικογένειά τους. Ήταν ηρωίδες. Αναφέρομαι στις γυναίκες των φτωχών και αγροτικών κυρίως περιοχών – που ήταν και η μεγάλη πλειοψηφία – στις εποχές των δεκαετιών 1950 και 1960.

Μαθητές της αγροτικής Ελλάδας κάποτε…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μια και μόνο εκδοχή αυτής της εικόνας των μαθητών (εν πολλοίς εμπειρική) μπορεί να παρουσιαστεί αναγκαστικά, αφού είναι εποχές – της δεκαετίας του 1960 και των αρχών του 1970 – στις οποίες η πληροφόρηση από άλλες ομόλογες περιοχές της Ελλάδας ήταν πολύ δύσκολη οπότε…

Διαβάζοντας το παλιό Αναγνωστικό…

Charles James Lewis, Reading by the window

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

      Δεν ξέρεις πού ακριβώς βρίσκεσαι. Ένα κομμάτι σου έχει μεταναστεύσει. Το παρελθόν επιστρέφει με άλλη πρόσληψη εικόνων, μετασχηματισμένες παραστάσεις επικάθονται στις πάλαι ποτέ αυθεντικές παραστάσεις και δεν κατανοείς τι γίνεται. Το παρελθόν υπήρξε, αλλά δεν υπάρχει. Και αυτή η σύμμειξη του βιβλίου – αντικειμένου με της μνήμης τα παιχνίδια από πού προέρχεται, από το παρελθόν ή από το παρόν ή και τα δύο συνεργούν με κάποια άγνωστη σε εμάς σχέση;

Κάθε Κυριακή, μια όμορφη Κυριακή

Αυγή Αμαλιάδας, Κυριακή μετά τον εκκλησιασμό, δεκαετία του 1960

 

Του Νίκου Τσούλια

      Κάθε Κυριακή, μια όμορφη Κυριακή. Όλες οι Κυριακές μοιάζουν μεταξύ τους. Ίσως να οφείλεται στο βαρύ ενιαίο σημασιολογικό φορτίο τους, που εξασφαλίζει μια συγκεκριμένη ερμηνευτική μας στάση. Ίσως να οφείλεται στην ίδια την καταστατική της σύσταση, που δημιούργησε μια ισχυρή μήτρα αναφοράς στη συνείδησή μας.

Από το Κέντρο στην Περιφέρεια

Το Πετροβούνι (Σκόλις) στα σύνορα Ηλείας και Αχαΐας

 

Ταξιδεύοντας στους τόπους και στους χρόνους…

 

Του Νίκου Τσούλια

     Πάντα το ταξίδι από το Κέντρο, την Αθήνα, στην Περιφέρεια, στα χωριά μας, είναι μια πρόκληση για τις αισθήσεις μας, για το σώμα μας, για τη σκέψη μας. Το πέρασμα από τον αστικό χώρο στον αντίστοιχο αγροτικό σε έναν σχετικά μικρό χρόνο κάποιων ωρών είναι μια δοκιμασία για την όλη συμπεριφορά του εαυτού μας. Γεννημένοι μέσα στα χαμόσπιτα της επαρχίας και ζώντας τα παιδικά και εφηβικά χρόνια στα χωράφια και στις δουλειές, η παλιννόστηση κρύβει πάντα κάποιες σιωπηλές νοσταλγίες και μια αίσθηση ρομαντικότητας, που γνωρίζεις όμως ότι δεν υπάρχει, ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει.