Του φθόνου τα δεσμά!

A Sunday in Eindhoven, Vincent Van Gogh

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ο φθόνος είναι ένα από τα πιο ισχυρά συναισθήματα του ανθρώπου. Κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στις διαπροσωπικές και στις κοινωνικές σχέσεις. Ωστόσο, μαυρίζοντας την εικόνα του άλλου αμαυρώνει και την προσωπικότητα του εκφράζοντα τον φθόνο. Διαβρώνει κάθε έννοια αλληλεγγύης και φιλίας. Στην ουσία, ένας άνθρωπος που διατρέχεται από τη νοοτροπία του φθόνου δεν μπορεί να νιώσει πραγματικά την ομορφιά και τη γλυκύτητα της αγάπης.

Advertisements

Ποια γνώση θέλουμε (β);

Maureen Gallace

Του Νίκου Τσούλια

      Συνεχίζοντας το πρώτο μέρος του σχετικού δοκιμίου, φτάσαμε κατ’ ουσία στη μεγάλη περιοχή της φιλοσοφίας, η οποία βρέθηκε κατ’ επανάληψη ανάμεσα στις μυλόπετρες του απόλυτου ορθολογισμού της επιστήμης και στην ανορθολογική μεταφυσική της θρησκείας. Ωστόσο, διατήρησε την αυτονομία της – και όχι μόνο αυτό αλλά αυξάνει την επιρροή της ακόμα και στις σημερινές εποχές της τεχνολογίας και της γραφειοκρατίας. Και αυτό οφείλεται σε πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Μια αγκαλιά η ζωή

Γ. Ιακωβίδης

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Σε μια αγκαλιά θα βρεθούμε μόλις έλθουμε στη ζωή και σε μια αγκαλιά θα αντιληφθούμε τις πρώτες εικόνες του εαυτού μας – εκεί θα πρωτονιώσουμε την αγάπη και τη στοργή, εκεί θα «μαζευόμαστε» σφιχτά και δυνατά κάθε φορά που ο εύκολα εκδηλούμενος παιδικός φόβος θα μας δημιουργεί ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Αυστηρότητα ή χαλαρότητα στο σχολείο;

Του Νίκου Τσούλια

      Πρόκειται για ένα από τα πιο βασικά ζητήματα στην ιστορία της εκπαίδευσης, στο οποίο αποτυπώνεται με ανάγλυφο τρόπο η κρατούσα κουλτούρα και το κυρίαρχο αξιακό σύστημα της εποχής αλλά και η ιδεολογική διαπάλη και οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Είναι προφανές ότι το όλο στερέωμα της παιδαγωγικής επηρεάζεται αποφασιστικά από το «συγκείμενο» αλλά και προβάλλει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως αυτά πηγάζουν από τα πορίσματα της επιστήμης και της εκπαίδευσης.

Αγάπη, μόνο αγάπη…

Αγάπη• θέληση του ανθρώπου να επεκτείνει τον εαυτό του με σκοπό να καλλιεργήσει τη δική του, ή ενός άλλου, πνευματική ανάπτυξη, μια παράδοξα κυκλική διαδικασία, μια πράξη αυτοανέλιξης! Είναι δράση, που συμμετέχεις ελεύθερα, κι όχι παθητικό αίσθημα!

Έρωτας και αγάπη: δίπτυχο ζωής και ομορφιάς

 

 

 

Συλλογικό

     Θα θελα να ζήσω σε εκείνους τους καιρούς που το βασίλειο της ελευθερίας του ανθρώπου θα φωτίζεται από την ακτινοβολία της αγάπης, που το χρήμα και η εξουσία θα είναι λέξεις χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα, που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση και χειραγώγηση του ανθρώπου παρά μόνο αδελφοσύνη και δικαιοσύνη. Γιατί μόνο τότε θα μπορεί να ολοκληρωθεί η αγάπη, και ο έρωτας δεν θα είναι το απειθάρχητο συναίσθημα αλλά η σύναψη του ανθρώπινου με το ιερό… (Νίκος Τσούλιας)

Οι δικοί μας άνθρωποι

Ken Kewley, Bouquet on Pink, 1985

Του Νίκου Τσούλια

      Ζούμε σε επάλληλα «στρώματα» του κόσμου και της φύσης. Δεν βιώνουμε κάθε πτυχή του κόσμου, αλλά τουναντίον έχουμε τις δικές μας φυσικές και πολιτισμικές αναφορές. Είναι άλλο στρώμα ο κόσμος όλος, άλλο η πατρίδα μας και άλλο η ιδιαίτερη πατρίδα μας ή (και) ο τόπος κατοικίας μας, με τις τελευταίες αναφορές να αποτελούν την εγγύς περιοχή της ζωής μας.