Πού είναι η ομορφιά στη γραφή ενός άρθρου;

Του Νίκου Τσούλια

      Εν αρχή η έμπνευση, η ιδέα, το σκίρτημα – ίσως να είναι και το πιο όμορφο στάδιο στη γραφή ενός άρθρου, γιατί εδώ υπάρχει η γονιμοποίηση του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, εδώ συναντιέται το φαντασιακό με το πραγματικό. Η όλη δημιουργία ενός άρθρου έγκειται στην αρχική του σύλληψη, εκεί που το ανύπαρκτο γίνεται υπαρκτό – η απόλυτη γοητεία του πνεύματος…

Τα άρθρα μου: σημάδια των καιρών μου…

Probably Valentin de Boulogne Saint Paul Writing His Epistles

 

 

Του Νίκου Τσούλια

Αυτοαναφορικό το σημερινό μου άρθρο…

 

      Η σχέση μου με τα άρθρα μου είναι σχέση προσωπική, όχι με την έννοια ότι είναι δικά μου. Όχι, πρόκειται για μια έντονα προσωπική σχέση, σαν εκείνες που δημιουργούν την αίσθηση της ομορφιάς και της πληρότητας του πνεύματός μας. Τα νιώθω σαν δημιουργήματά μου, μέσα από τα οποία γεύομαι σε μεγάλο βαθμό την αυτοπραγμάτωσή μου.

Ανοικτή πρόσβαση σε ηλεκτρονικά περιοδικά, βιβλία και πρακτικά συνεδρίων

 

Albert Marquet (French, 1875-1947), Terrasse à Vieux-Port, c.1927

To διαδικτυακό περιβάλλον των ηλεκτρονικών εκδόσεων του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης – ePublishing παρέχει Ανοικτή Πρόσβαση σε ηλεκτρονικά περιοδικά, βιβλία και πρακτικά συνεδρίων, εκδοτικές υπηρεσίες στην ακαδημαϊκή κοινότητα και μία δυναμική πλατφόρμα που συγκεντρώνει έγκριτες δημοσιεύσεις από ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών περιοχών.

by Παναγιώτης Στασινάκης · 2 Ιουλίου 2015

Fractal Art 15ο τεύχος

Γιατί αγάπησα την Έκθεση

Holger Drachman, Danish writer, painted by P.S. Krøyer.

 

Του Νίκου Τσούλια

      Αγάπησα την Έκθεση πολύ πριν συνειδητοποιήσω το ρόλο της. Και η αφετηρία ήταν στα παιδικά μου χρόνια. Στο Δημοτικό μου άρεσε να γράφω τις σκέψεις μου, ακόμα και χωρίς να τις ζητάει κάποιος, και ο δάσκαλός μου ενθουσιαζόταν. Η Έκθεση ήταν το πρώτο καταφύγιό μου απέναντι στην αυστηρότητα του σχολείου και ταυτόχρονα το ζωντανό ορμητήριό μου γιατί αποτελούσε τη φωτεινή ελπίδα κατάκτησης ενός δικού μου μέλλοντος καταπώς το ονειρευόμουνα. Η Έκθεση δεν με άγχωνε ούτε με φόβιζε καθόλου. Ήταν καλύτερη και από τη ζωγραφική.