Ευημερία και ευμάρεια

Τα ουσιαστικά ευημερία και ευμάρεια απαντούν ίδια κι απαράλλακτα και στην αρχαία ελληνική γλώσσα

Βαγγέλης Στεργιόπουλος

in.gr

13 Νοεμβρίου 2020

Το σημερινό άρθρο μας είναι αφιερωμένο σε ένα ζεύγος λέξεων που συγγενεύουν όχι μόνο ηχητικώς αλλά και σημασιολογικώς.

Η μελαγχολική όψη των διακοπών

Του Νίκου Τσούλια

     Οι διακοπές δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους και τα παιδιά αλλά όλους τους ανθρώπους. Φυσικά και για όσους δεν εργάζονται πρόσκαιρα ή όχι και για οποιοδήποτε λόγο και για τους συνταξιούχους κλπ, οι καλοκαιρινές διακοπές είναι πρώτιστη ψυχική και σωματική ανάγκη.

«Τι θα πει ο κόσμος!»

Επιστροφή από τους αγρούς, Κριτσά, Κρήτη, δεκαετία 1960

Του Νίκου Τσούλια

      «Τι θα πει ο κόσμος!». Ήταν μια χαρακτηριστική φράση κυρίως των γονέων προς τα παιδιά τους όταν ήθελαν να τα πείσουν για κάτι επί του οποίου είχαν ήδη εξαντλήσει τα άλλα επιχειρήματά τους, και ακόμα ήταν μια γενική ισχυροποίηση της επιχειρηματολογίας των ανθρώπων στις συζητήσεις τους σε παλιότερες εποχές. Σήμερα η φράση αυτή δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και φυσικά δεν είναι τυχαίο˙ ίσα – ίσα ο «γλωσσικός κώδικας» αποτελεί μάλλον τον ασφαλέστερο δείκτη των συμπεριφορών μας και των αντιλήψεών μας και μέσα απ’ αυτόν μπορούμε να αναλύσουμε πολλά ζητήματά μας.

Ψίθυροι από τα ερείπια

Του Νίκου Τσούλια

      Περπατάς ανάμεσά τους και νιώθεις την παρουσία απόντων ανθρώπων. Ψυχανεμίζεσαι με έναν μεταφυσικό τρόπο και αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν εικόνες που ζητάνε επιτακτικά ανασύσταση. Τα ερείπια ως απομεινάρια του Όλου σε προσκαλούν να συμπληρώσεις την αφήγησή τους. Το αισθάνεσαι ότι εδώ το παρελθόν δεν είναι μόνο παρελθόν˙ εδώ η «σκουληκότρυπα» σε ρουφάει από μόνη της για να σε πάει πίσω στο χρόνο, η φαντασία σου ονειρεύεται μόνο τα περασμένα.

Χώροι Ελπίδας

Στο Βόλγα. Τοπίο με την εκκλησία του Καζάν, Μπόρις Κουστόβιεφ

Tου ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΟΥΚΑ                                  

Να λοιπόν που ξαναγυρίζουμε  στις συνήθειες, στην κατάσταση κανονικότητας όπως λένε, τώρα όλα στη θέση  τους, το ίδιο πράγμα από την αρχή,   ίδιο δρομολόγιο. Τίποτα άλλο, η ζωή, τίποτα άλλο.

Να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους μας

Καυκάσιο φαράγγι, Λεβ Λαγόριο

Του Νίκου Τσούλια

     Υπάρχει ο covid-19, η πανδημία, το ένα λοκντάουν μετά το άλλο, τα εκάστοτε νέα κρούσματα, οι διασωληνώσεις, οι απώλειες ανθρώπων. Ένα δυστοπικό σκηνικό περιβάλλει τη ζωή μας. Ο πολιτισμός μας συρρικνώνεται. Η ανθρωπότητα βαριανασαίνει.

ΕΜΕΊΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΆΛΛΟΙ»: Ο ΦΌΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟ «ΆΛΛΟ»

Το κορίτσι με μια κούκλα, Henri Rousseau

Του Ηλία Γιαννακόπουλου

«Η δύναμη βρίσκεται στις διαφορές, όχι στις ομοιότητες»

(Steven Covey)

Μία περιπλάνηση στο νοηματικό φορτίο της αόριστης αντωνυμίας ο «άλλος» θα μας αποκάλυπτε τις πολλές σημασίες τόσο στην απλή όσο και στην σύνθετη μορφή της, όπως: Αλλού, άλλοτε, αλλιώς, αλλιώτικος, άλλοθι, αλλότριος ή αλλόθροος, αλλοδαπός, αλλόθρησκος, αλλόφρων, αλλόδοξος.

Νόηση και συναίσθημα: «δύο όψεις του ίδιου νομίσματος»

Βαν Γκογκ 

Του Νίκου Τσούλια

      Δημιουργούμε τις λέξεις για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Μετασχηματίζουμε τις λέξεις για να εκφράζουν όλο και καλύτερα το πολιτισμικό μας φορτίο, τις φιλοσοφικές και τις επιστημονικές αναζητήσεις μας και τις ανησυχίες και τις αγωνίες της τέχνης. Εξειδικεύουμε τις λέξεις για να γίνουμε πιο διεισδυτικοί και πιο ακριβείς στις αναλύσεις μας και στο στοχασμό μας.

«Φως και σκιά: Σκιάς όναρ άνθρωπος»

Ηλίας Γιαννακόπουλος

Ιανουαρίου 05, 2020

«Υπάρχει βαθιά σκιά εκεί όπου υπάρχει πολύ φως» (Γκαίτε).

Ανιχνεύοντας τη βαθύτερη ουσία της πραγματικότητας και διερευνώντας τα μυστικά δώματά της εύκολα διαπιστώνουμε τα ζεύγη των αντιθέτων που τη συνθέτουν. Μερικά από αυτά είναι εμφανή και άλλα δυσδιάκριτα ή αφανή. Ζεύγη που διαχέονται σε όλα τα επίπεδα της υλικής, πνευματικής, ψυχοσυναισθηματικής, κοινωνικής και ηθικής πραγματικότητας: Τέτοια ζεύγη είναι: Ζωή-Θάνατος, Ύλη-Πνεύμα, Καλό-κακό, Ωραίο-Άσχημο, Ελευθερία-Δουλεία, Χαρά-Λύπη, Προοδευτικός-Συντηρητικός, Εγώ-Εμείς, Ανατολή-Δύση, Κρύο-Ζέστη, Μέρα-Νύχτα….

Μπορούμε να δημιουργήσουμε νέο τρόπο ζωής;

Max Ernst

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ναι, ποτέ δεν είχαμε σκοτάδι στην ιστορία, το φως ποτέ δεν έσβησε – αχνοφαινόταν πάντα χαμηλά στον ορίζοντα, όπως στα πολικά μέρη που ο ήλιος δεν ανεβαίνει ψηλά και βαστάει την ωχρή λάμψη του για μήνες…

Μάθηση για τη Ζωή, ένα Σχέδιο που δεν Τελειώνει..

Βλέποντας, Νικολάι Γιαροσένκο

Γράφει ο Χρήστος Δούκας //

Τί νόημα έχει να συζητάμε για Σχέδια, Μεταρρυθμίσεις και Αλλαγές, όταν όλοι είναι (δηλώνουν) υπέρ, όταν η «απουσία σχεδίου», «συνεκτικού» και  «ολοκληρωμένου», είναι η πιο εύκολη κριτική που μπορεί να  ασκήσει κανείς σήμερα; Δε βγαίνει συμπέρασμα,  τί να λέμε τώρα, εκτός αν..

Εκτός αν  το δούμε διαφορετικά, αν μια άλλη τάξη πραγμάτων αναδύεται, αν κάτι άλλο διακυβεύεται, αν..

Ύμνος στη μνήμη

 

Μόραλης Γιάννης (1916 Άρτα – 2009 Αθήνα)

Του Νίκου Τσούλια

      Ίσως είναι η πιο όμορφη πλευρά της συνείδησής μας και της σκέψης μας, η πιο γλυκιά εκδίκησή μας απέναντι σε κάθε φθοροποιό επέλαση της Νύχτας του Χρόνου. Ίσως είναι το θείο δώρο για να ερμηνεύουμε τον κόσμο και την πραγματικότητα, για να κατανοούμε τον εαυτό μας και να τον τοποθετούμε μέσα στο πλαίσιο της ζωής και της κοινωνίας.