Ο φόβος του θανάτου και ο οίστρος της ζωής

Roger Mühl (French, 1929-2008), Lumière du matin, 2007

 

Κώστας Θεολόγου

Ιούνιος 21, 2017

 

 

«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απʼ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.  Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη.  Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας»

(Εμπειρίκος, 1974)

Στιγμές Κρίσης του Γκιλ Καρόζ (Αναδημοσίευση)

Georgia O’Keeffe

http://constantinoskyriakis.blogspot.gr/2015/04/blog-post_18.html

Μια υπόθεση: το απάνθισμα των ψυχαναλυτικών ομάδων που αποτελεί την ΝLS κατέχει μια γνώση για την «κρίση» που θα άξιζε να αναδειχθεί. Εάν θεωρήσουμε την κρίση ως ένα από τα κύρια σημαίνοντα της εποχής μας και επομένως ως έναν τρόπο να κατονομάσουμε ένα πραγματικό, η πανστρατιά των χωρών που καλύπτει η Σχολή μας μπορεί να μας διδάξει  διάφορους τρόπους σχέσης με το πραγματικό. Μεταξύ του Ισραήλ, μιας χώρας σε διαρκή κρίση, και της Ελβετίας που φαίνεται να αποφεύγει όλες τις κρίσεις, η Ελλάδα και η Ιρλανδία έγιναν το σήμα κατατεθέν της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς γίνονται οι προάγγελοι της κρίσης του επιστημονισμού και της τεχνολογίας, το Βέλγιο είναι τόπος μιας γλωσσικής κρίσης, η Ουκρανία σηματοδοτεί τις κρίσεις ενός κράτους που δυσκολεύεται να επιβληθεί, και ο κατάλογος συνεχίζεται…

Η αισθητική της κρίσης

 

Iman Maleki painting

Του Νίκου Τσούλια

      Η αισθητική σε γεγονότα και σε καταστάσεις, σε πρόσωπα και σε πράγματα, σε πράξεις και σε εκδηλώσεις, σε φαινόμενα και σε λειτουργίες αποτελεί την κορυφαία αποτίμησή τους και το πιο ασφαλές πεδίο κριτικής τους. Καθετί υπαρκτό αλλά και φαντασιακό «ζήτημα» – που συμπεριλαμβάνει όλα τα επιμέρους προαναφερθέντα στοιχεία – προβάλλει πάντα μια αισθητική, η οποία είναι κυρίως απόρροια του της δικής του εικόνας με την τροποποιημένη όμως πρόσληψη του παρατηρητή ή του υποκειμένου που άμα τη θεώρησή του ταυτόχρονα το αξιολογεί.

Ο υπερρεαλισμός και η ποιητική της ελευθερίας

 

Η ομάδα των υπερρεαλιστών σε φωτογραφία του 1933. Από αριστερά προς τα δεξιά: Τριστάν Τζαρά, Πολ Ελιάρ, Αντρέ Μπρετόν, Χανς Αρπ, Σαλβαντόρ Νταλί, Ιβ Τανγκί, Μαξ Ερνστ, Ρενέ Κρεβέλ και Μαν Ρέι

Με επικεφαλής τον Αντρέ Μπρετόν, οι υπερρεαλιστές μετέτρεψαν το ελευθερία – ισότητα – αδελφότητα της Γαλλικής Επανάστασης στο δικό τους τρίπτυχο: ελευθερία – αγάπη – ποίηση

Βιστωνίτης Α., ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/08/2014

Κουάμε Αντονι Απια: «Ολοι έχουμε πολλές ταυτότητες που μας προσδιορίζουν»

Dénes Valéria (Hungarian, 1877-1915), Still-life with Flowers, 1908-10

Μπέκος Γρηγόρης

ΤΟ ΒΗΜΑ

29/05/2016

Αξιοποιώντας την εμπειρία της δικής του πολλαπλής καταγωγής, ο αμερικανός φιλόσοφος μιλάει για τη φυλή, τη θρησκεία, την έννοια του κοσμοπολιτισμού, την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμιοποίηση.

Όταν ανάβουμε ένα κερί…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

Όταν ανάβουμε ένα κερί…

      Τι ακριβώς συμβαίνει και πλημμυρίζει η ψυχή μας με μια περίεργη αγαλλίαση και το πνεύμα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κάθε φορά ταπεινής μορφής έκσταση; Γιατί νιώθουμε το θάλπος της μικρής φλόγας σαν απαλό χάδι και γευόμαστε μια κατανυκτική ακτινοβολία του προσώπου μας; Γιατί το φως του έλκει το βλέμμα μας και μας οδηγεί σε στοχασμούς και σκέψεις που δεν μπορούμε να επινοήσουμε σε άλλες στιγμές; Γιατί γοητευόμαστε από τη μίξη «πραγματικού» και «φαντασιακού» και θέλουμε να παραμείνουμε στη μεθόριό τους όσο περισσότερο γίνεται;

“Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” του Νίκου Καζαντζάκη: Ένα μήνυμα ιδιαίτερης επικαιρότητας

 

Διάλεξη του Ακαδημαϊκού Παύλου Ν. Τζερμιά

στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου Ευταξία