Ύδωρ και νερό: ένα όμορφο ζευγάρι της γλώσσας μας

Παραλία Σίμου στην Ελαφόννησο

Του Νίκου Τσούλια

      Ενθουσιάστηκα με το συλλογισμό μου, που δεν ξέρω και πώς ακριβώς γεννήθηκε˙ εγώ τον επινόησα ή αυτός με επισκέφτηκε ή συναντηθήκαμε …στα μισά του δρόμου; Στα παλιότερα χρόνια, στα χρόνια που η φτώχεια έφευγε και ερχόταν η πρόοδος, οι γονείς μας στις καλές τους ή στις δύσκολες στιγμές τους – που ήθελαν να ξεκουραστούν ή να απολαύσουν κάτι ξεχωριστό – μας έλεγαν να πάμε να πιάσουμε και να φέρουμε «φρέσκο νερό από το πηγάδι». Καιρούς αργότερα όταν έμαθα ότι φρέσκο νερό διαλαλούσαν οι νερουλάδες στους βυζαντινούς δρόμους της Πόλης, συνέδεσα τα δύο γεγονότα ως στοιχεία της συλλογικής αφήγησης του λαού μας και χάρηκα που το σκίρτημα της σκέψης (μου) μού χάρισε αυτή την τόσο ξεχωριστή χαρά.

Ο Παρθενώνας – η σχεδόν κατάρρευση μιας αρχαίας εικόνας

 

Ο Παρθενώνας στην Ελλάδα είναι ένα από τα πιο εικονικά κτίρια στον κόσμο και ένα διαχρονικό σύμβολο του κλασικού σχεδιασμού και της Αρχαίας Ελλάδας. Οι συγκρούσεις και ο πόλεμος είναι ενσωματωμένοι σε κάθε πέτρα.

Το πανηγύρι στο χωριό κάποτε…

 

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν η φωτεινή ημέρα, η απόλυτα ξεχωριστή γιορτή γιατί οι μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα, ήταν γιορτές για όλους τους τόπους, για όλα τα χωριά. Αλλά τι ήταν αυτό που μετάλλασε όλο το σκηνικό; Τι συνέβαινε και ο τόπος μας γινόταν πιο φωτεινός; Ακόμα και η φτώχεια τις ημέρες του πανηγυριού με έναν περίεργο τρόπο εξαφανιζόταν. Όλοι είχαν απ’ όλα τα καλά, όλοι ήταν χαμογελαστοί και αισιόδοξοι. Μα μη νομίζετε ότι το περίμεναν περισσότερο τα παιδιά˙ όχι, θα έλεγα το αντίθετο, εκείνοι που χαίρονταν πιο πολύ ήταν οι μεγάλοι. Το είχαν μεγάλη ανάγκη, για να χαλαρώσουν μερικές ημέρες από τη σκληρή δουλειά, για να καλοφάνε και για να διασκεδάσουν.

Άνθρωπος και Μηχανή: σε μια σχέση αντιφατική!

Του Νίκου Τσούλια

      Από τότε που ο πολύ μακρινός πρόγονός μας άρχισε να χρησιμοποιεί εργαλεία, όλα άλλαξαν και κυρίως η ίδια η εξέλιξη της ανθρωποποίησής του. Ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός του εαυτού του και μετασχηματίζει όλο και πιο έντονα τον φυσικό κόσμο!

Φωτογραφίες της ζωής

Μια μικρή γωνιά γης, ένας παλιός ερημωμένος αγροτικός δρόμος, ένα στολίδι της φύσης…

Του Νίκου Τσούλια

      Ένας και απόλυτος είναι ο βασικός λόγος για τη φοβερή αξία της φωτογραφίας στη ζωή του ανθρώπου, η αντίστασή της στο χρόνο, η πλήρης αδιαφορία της για την απολυτότητα της φθοράς! «Παγώνει» τον χρόνο και αποτελεί έναν αδιάψευστο και πανίσχυρο μάρτυρα ότι ο χρόνος δεν ισοπεδώνει τα πάντα, ότι δεν ρέει συνεχώς και ασταμάτητα παρασύροντας τα πάντα στο διάβα του.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 και η ελευθερία (α)

Αλεξ. Αλεξανδράκης

 

Του Νίκου Τσούλια

     Κι όμως κάτι παράξενο γίνεται με το σχολείο. Βάζει τις βάσεις για βγούμε στη ζωή και στον κόσμο. Μας εισάγει στον πολιτισμό και με τη συμμετοχή μας στον κόσμο των Γραμμάτων ξεκινάμε να δημιουργούμε κι εμείς πολιτισμό. Αρχίζει να μας δημιουργεί τα πρώτα σχεδιάσματα του πορτρέτου μας. Κουβαλάμε το σχολικό μας παρελθόν πάντα μαζί μας, «αναμμένα κάρβουνα» για να θερμαίνουν την ψύχρα των χρόνων που μας φορτώνονται και μας αφήνουν…

Η τέχνη για την 28η Οκτωβρίου 1940

 

 

Πίνακες ζωγραφικής, αφίσες, φωτογραφίες, γελοιογραφίες για την 28η Οκτωβρίου 1940!