Αρχείο
Το Σχολείο μήτρα πολιτισμού
Του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ,
Γενικού Διευθυντή Εκπαιδευτηρίων Γείτονα
Είναι γεγονός ότι ο παραδοσιακός ρόλος του Σχολείου ήταν να εγχαράσσει στο παιδί γνώσεις. Γνώσεις που θα μπορούσαν και να μη χρησιμοποιηθούν ποτέ στη ζωή του ή που θα επαρκούσαν για κάποιες δεκαετίες. Αργότερα άλλαξε προσανατολισμό και ανέλαβε την ευθύνη να μάθει το παιδί, πώς να μαθαίνει. Ο ρόλος αυτός απελευθέρωσε αρκετές από τις δημιουργικές δυνάμεις των εκπαιδευτικών και εφοδίασε τους πανεπιστημιακούς χώρους με φοιτητές περισσότερο έτοιμους και ικανότερους να μυηθούν στις επιστήμες.
Climate change: The ethical challenges
Η υποκουλτούρα του θανάτου στον κινηματογράφο
Του Νίκου Τσούλια
Θεωρώ ότι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της παρακμιακής υποκουλτούρας της αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας είναι η εξύμνηση του θανάτου. Είναι το αγαπημένο θέμα της πάλαι ποτέ ακμάζουσας έβδομης τέχνης στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Ακόμα και όταν δεν υπάρχει ως κεντρικό θέμα σε μια ταινία ο θάνατος, από κάπου θα εμφανιστεί για να δώσει τη δική του …πλοκή στο όλο σενάριο και, το πιο πιθανό, να βάλει και τη σφραγίδα του.
Μεταξύ Ανατολής και Δύσης…
Του Νίκου Τσούλια
Βρίσκεται η χώρα μας στη Μεσόγειο – τη Μέση της Γης -, εκεί που άνθισαν οι πρώτοι πολιτισμοί, αλλά είναι και στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αρχικά πήρε πολλά δάνεια στοιχεία πολιτισμού από την Ανατολή και στη συνέχεια έδωσε ακόμα περισσότερα στη Δύση αλλά και στην Ανατολή. Και είναι αυτή η διαρκής συνάντηση των πολιτισμών που διαμορφώνει τις νέες ελπιδοφόρες σελίδες στην ιστορία του ανθρώπου μέσα από την ανάδυση ενός «πολιτισμού των πολιτισμών», κοινού κτήματος όλων των λαών και των εθνών.
Κώστας Γραμματόπουλος, ένας σπουδαίος χαράκτης
Πηγαίνοντας στην Εφταλού, 1971
Του Νίκου Τσούλια
Στο διάβα της ιστορίας υπάρχουν άνθρωποι στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού που σημαδεύουν με το έργο τους μια εποχή και δημιουργούν μια έστω μικρή πολιτισμική τάση, ένα καλλιτεχνικό ρεύμα μιας ξεχωριστής «πρότασης» για την πρόσληψη της ζωής και για την ερμηνεία της. Διαμορφώνουν ενδεχομένως μια «σχολή σκέψης και θέασης της πραγματικότητας» και ανοίγουν δρόμους μιας ειδικής και σημαντικής πορείας για την κοινωνία.
Υπάρχει Έλληνας που δεν διαβάζει την Οδύσσεια;
Του Νίκου Τσούλια
Είμαστε τυχεροί. «Κληρονομήσαμε» όμορφη και στοχαστική γλώσσα, αείζωο και θαλερό πολιτισμό. Και αν ο Παρθενώνας είναι κορυφαίο παγκόσμιο μνημείο και θεσμοποιήθηκε ως τέτοιο με την υιοθέτησή του από την UNESCO ως σύμβολο του λογότυπού της, είναι η Οδύσσεια (μαζί με την Ιλιάδα) η μήτρα όλων των αφηγήσεων του δυτικού πνεύματος. Γιατί εδώ τίθενται πρώτιστα προτάγματα της ζωής του ανθρώπου…
EUROPEANA, Κληρονομιά σε κίνδυνο
Σχέδιο για την ανακαίνιση του παρεκκλησίου στο ναό του καθεδρικού ναού της Notre-Dame, Παρίσι, 1843 , Eugène-Emmanuel Viollet-le-Duc, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, CC0
Τα πρόσφατα καταστροφικά γεγονότα στη Notre-Dame, στο Εθνικό Μουσείο της Βραζιλίας και σε όλη τη Συρία μας υπενθυμίζουν ότι η πολιτιστική κληρονομιά βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο, τόσο σήμερα όσο και σε όλη την ιστορία.
Πρόσφατα σχόλια