Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού

 

Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης Θεοδωράκης,

Το άξιον εστί

 

Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!

 

Advertisements

Κ.Π.Καβάφης – Ένας Γέρος

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

11/07/2019

Στου καφενείο του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Η Σελήνη

 

Ρώμος Φιλύρας

(1935)

 

Ως πότε θα γυρνάς στ’ ουρανού τα πλάτη, αργυρή,
πασίφαη, πλησίφαη, γεμάτη, μισή, σα δρεπάνι,
σα μαγεία φωτεινή, δέσμη φώτων, σφυρί
που αργάζει, χρυσή, μια φεγγόρροη στεφάνη;

Ποιητική

 

Τάσος Λειβαδίτης

 

Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν
για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο
για σας χωριάτες, που ήπιαμε μαζί στα χάνια τις χειμωνιάτικες νύχτες του αγώνα
ενώ μακριά ακουγότανε το ντουφεκίδι των συντρόφων μας.
Γράφω να με διαβάζουν αυτοί που μαζεύουν τα χαρτιά απ’ τους δρόμους
και σκορπίζουνε τους σπόρους όλων των αυριανών μας τραγουδιών
γράφω για τους καρβουνιάρηδες, για τους γυρολόγους και τις πλύστρες.
Γράφω για σας
αδέρφια μου στο θάνατο
συντρόφοι μου στην ελπίδα
που σας αγάπησα βαθιά κι απέραντα
όπως ενώνεται κανείς με μια γυναίκα.

Κι όταν πεθάνω και δε θα ’μαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα κι απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί
και τα εργαλεία του λαού.

Από τη συλλογή Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο (1956) του Τάσου Λειβαδίτη

[Ενότητα Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα]

 

https://thepoetsiloved.wordpress.com/2017/08/21/tassos-livaditis-poiitiki-%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/

Στο βραδυφλεγές πεδίο του έρωτα…

Από

Αντώνης Σκορδίλης

-Ιούλιος 29, 2019

Λίγες ώρες πριν τον ερχομό του ερωτικότερου μήνα του καλοκαιριού Αυγούστου ας τον υποδεχτούμε με ένα ξεχωριστό ποίημα (περιεκτικό σαν επίγραμμα) της – σημαντικότερης μακράν ανάπηρης ποιήτριας της σύγχρονης Ελλάδας – Φανής Αθανασιάδου.

Αύγουστος

 

Νίκος Παπάζογλου

 

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

«Η γραφειοκρατία του αόρατου» Του Ανδρέα Γ. Λίτου // *

 

Του Ανδρέα Γ. Λίτου // *

Οι άτεγκτες ιδέες ρουφούν τη γλύκα της ζωής.

Οι διαδικασίες αντικαθιστούν το ουσιώδες.

Η γραφειοκρατία σκλαβώνει την προσωπικότητα.

Δεν την αφήνει να φτάσει στην πηγή.