Γρηγόρης Σακαλής: Ένα βιβλίο

Κομμένα δάχτυλα
των ποδιών
τα παπούτσια
γεμάτα αίμα
το έγκλημα περίπλοκο
αυτά και άλλα
μας δείχνουν στην TV

Παναγιώτης Μελάς: Στον Νίκο Καββαδία

Άσμα για τον ποιητή των ναυτικών και των γαλάζιων πόντων…

Ποιος είμ’ εγώ, που αποτολμώ για σένανε να γράψω,
τον ποιητή των ναυτικών και των γαλάζιων πόντων;
Εγώ είμ’ απλά ένας ναυτικός που θέλησα να κλάψω
πάνω απ’ τους τάφους τους υγρούς εκόντων και ακόντων.

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΠΕΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

Κώστας Καρυωτάκης

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.

Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.

Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι

ζήτημα ύψους.

Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Μικρό αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης παρουσιάζεται εδώ – σταχυολόγηση από τον ψηφιόκοσμο. Μην ξεχνάμε ότι το ιστολόγιό μου είναι …ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ – ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Θα βρείτε και ένα εισαγωγικό κείμενο – για το πώς καθιερώθηκε η ημέρα αυτή διεθνώς από την ιστοσελίδα «σαν σήμερα».

Και το πιο σημαντικό.

O άνθρωπος είναι το πιο όμορφο Ποίημα της Φύσης – και στη συνέχεια αυτός το ανταπέδωσε γενόμενος Ποιητής ο ίδιος!  

Επιμέλεια Νίκου Τσούλια

Ερωτικό

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό,
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου…
Στενό βαθύ και θλιβερό,
που θα θυμάμαι για καιρό,
– τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του;

Αγαπάω

Νίκος Καββαδίας

“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,

Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,

Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

ΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΒΡΥΣΗ Τ΄ΟΥΡΑΝΟΥ

Νίκος Γκάτσος

Όταν την πόρτα μου χτυπήσεις κάποια μέρα

μετανιωμένη θα κατέβω τα σκαλιά

να θυμηθούμε λίγο λίγο τα παλιά

που γίναν στάχτη και καπνός μες στον αγέρα.

Η ΣΚΗΝΗ

Μίλτος Σαχτούρης

Ἀπάνω στὸ τραπέζι εἴχανε στήσει

ἕνα κεφάλι ἀπὸ πηλὸ

τοὺς τοίχους τοὺς εἶχαν στολίσει

μὲ λουλούδια

ἀπάνω στὸ κρεβάτι εἴχανε κόψει ἀπὸ χαρτὶ

ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

 

Μαρία Πολυδούρη

«Οἱ νέοι ποὺ φτάσανε μαζὶ στὸ ἔρμο νησί» μὲ σένα

κάποια βραδιὰ μετρήθηκαν κ᾿ ηὖραν ἐσὺ νὰ λείπης.

Τὰ μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρὶς κανένα

ρώτημα, μόνο ἐκίνησαν τὶς κεφαλὲς τῆς λύπης.

ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ

Μιχάλης Κατσαρός

Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.

Aνάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους

προσπαθώ ν’ αναστήσω.

Tα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές

σε μυστικές συνεδριάσεις

τα ονόματα που οδήγησαν

όλα δολοφονούνται.

Ο Αντώνης

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων

Μεγάλο αφιέρωμα στον Κώστα Καρυωτάκη που γεννήθηκε σαν σήμερα

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.