Βελούχι μου περήφανο

Βελούχι 

 

Βελούχι μου περήφανο
κι οξιά ζωγραφισμένη,
λιώσε τα χιόνια γλήγορα
να χορταριάσει ο τόπος.

 

«Ποιος τον έρωτα καταστρέφει…»

 

 

Θ’ θελα… να μπορούσα

στο έλεός σου να αφεθώ

να παρασύρομαι,

από τα χέρια σου να κινούμαι,

τον έρωτα μόνο να ζούμε!

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

 

Του Διονυσίου Σολωμού

 

(στροφές 83-87)

 

Στὴ σκιὰ χεροπιασμένες,
στὴ σκιὰ βλέπω κι ἐγὼ
κρινοδάκτυλες παρθένες,
ὅπου κάνουνε χορό·

Μαργαρίτα μόνη

Στον κήπο μου φυτρώνει
ανθίζει, καμαρώνει
γύρω της κοιτά
παντού μοναξιά

Μα νοιώθει ομορφιά

Μόνη τον κήπο φωτίζει
ολόγυρα χρωματίζει
περαστικούς γοητεύει 
εμένα με μαγεύει!

Χρόνια πολλά εαρινή ισημερία!!

 

Ομορφιά ζωής…

Ό,τι και να συμβεί η άνοιξη θα ‘ρθει

λουλουδένιο χαλί θα στρωθεί

Και ένα μόνο αγριολούλουδο να ανθίσει

ομορφιά και σπόρους ζωής την πλάση θα γεμίσει

Ν.Τ.

Υ.Γ.

Δεν είναι ποίημα. Τέσσερις στίχοι είναι γραμμένοι για την πρόσκαιρη «συννεφιά» της εποχής, εμπνευσμένοι από αγριολούλουδα του χωριού μου!

Το καντήλι

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

[Από την ενότητα Νεκρή πιάτσα]

Παλιό, ακατοίκητο αρχοντικό, με κήπο στο βάθος, και στην άκρη του κήπου ένα εκκλησάκι. Μια τρελή, που ζούσε εκεί μέσα ολομόναχη, άναβε κάθε βράδυ το καντήλι. Το έβλεπα, από μια χαραμάδα στο πορτάκι του κήπου, να λαμπυρίζει μέσ’ από τις φυλλωσιές, και γαλήνευε η ψυχή μου.

Η διάθεσή μου ήταν σχεδόν πάντα χαλασμένη, καθώς τα βράδια επέστρεφα στο σπίτι γυρνώντας από το ερωτικό μου δωμάτιο. Δεν ξέρω πώς, αυτό το καντήλι είχε γίνει η πιο κρυφή παρηγοριά μου. Και καταλάβαινα γιατί χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο ακόμη εξακολουθούν ν’ ανάβουν το καντήλι τους.

Ένα βράδυ, το βρήκα σβηστό. Κάτι είχε πάθει, φαίνεται, η τρελή. Λίγο αργότερα έχασα κι εγώ το ερωτικό μου δωμάτιο κι έπαψα πια να περνάω από κείνο τον δρόμο. Κανένα καντήλι δεν παρηγόρησε από τότε τη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεζά ποιήματα (1986)

 

Τα Πεζά ποιήματα αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή.

https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1895.msg1007240#msg1007240

 

 

 

 

Γυναίκα, πλάσμα γένους θηλυκού

Ας με συγχωρέσουν οι άνδρες

είναι «η ημέρα της γυναίκας»…

Γυναίκα, πλάσμα γένους θηλυκού,

θεϊκό, μοναδικό.