Μια παλιά συνταγή

της Κούλας Αδαλόγλου

Ματαιώνονταν οι πτήσεις συνεχώς.
Το φωτιστικό στο καθιστικό έγερνε παράταιρα.
Το λάπτοπ άρχισε να απολεπίζεται
σαν ψάρι σε αποσύνθεση.

ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Έσβησε τ’ όνειρο για πάντα!
Στη βροχερή τη νύχτα
μαθαίνει η καρδιά μου
την τραγωδία τη φθινοπωρινή
που τα δέντρα αργοστάζουν.

ΜΥΡΤΩ ΣΤΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΛΙΑΚΑΔΑ, ΙV

Μάριος Χάκκας (1931- 1972)

Μυρτώ των φθινοπωρινών ξενοδοχείων

Οι κάμαρες δε βλέπουν τη βροχή.

Μόνο κοιτάζουν σ’ άδειες ντουλάπες

σ’ ένα λαβομάνο χωρίς σεμνοτυφία

σ’ έναν καθρέφτη που μετράει ρυτίδες

χωρίς πρόσωπο ένα πόδι γυμνό

σκοπεύει τα κλειστά παράθυρα

κι είναι βγαλμένα πάνω στο σεντόνι

ζαρτιέρες μάτια και στηθόδεσμος

Χωρίς

James McNeill Γουίστλερ

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

1.
Τα παγωμένα κύματα των σεντονιών
κρατούν το σχήμα τους ανέπαφο
στης ανάσας τα ελάχιστα σκιρτήματα.
Σαν εντελώς ν’ αδιαφορούν για το ναυάγιο
σώμα που σκεπάζουνε κοντά. Μόλις πιο κάτω.

2.
Του υδραργύρου η τρυφερότητα: το πρόσχημα
της κτηνώδους ανυπακοής του στης αφής τα προστάγματα.

«Ιανουάριος»

«Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει;» (Leonid Afremov, «Sun of January»)

«Ιανουάριος»

Ένας καινούργιος χρόνος.

Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει;

Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα.

Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές

τελειώνετε τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.

(Από τη συλλογή «Τα Χειρόγραφα του φθινοπώρου», εκδ. Κέδρος, 1990. Συγκεντρωτική έκδοση «Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, τρίτος τόμος, 1979 – 1990», εκδ. Μετρονόμος, 2015)

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/new-years-poems/ ]

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

Έντγκαρ Άλαν Πόε

Δώδεκα έδειχνεν η ώρα, μεσονύχτι, όπως και τώρα
Κι ήμουν βυθισμένος ώρα σε βιβλία αλλοτινά,
όταν μέσα από ένα θάμπος ύπνου να μου εφάνη, σάμπως
Κάποιος έξω από την πόρτα να χτυπούσε σιγανά.
Επισκέπτης, είπα, θα ’ναι και χτυπάει σιγανά
Τούτο θα ’ναι μοναχά.

Α, θυμάμαι, έπεφτε χιόνι και του κρύου Δεκέμβρη οι τόνοι
Σκούζαν μες στο παραγώνι και στοιχειώναν στη φωτιά.
Η νυχτιά με στενοχώρα κι άδικα έψαχνα τόση ώρα
Να ’βρω τη γλυκειά Λεωνόρα μες τ’ αρχαία μου χαρτιά.
Τη Λεωνόρα που οι αγγέλοι της κρατάνε συντροφιά
Και δική μας ποτέ πια.

Ο ήλιος είναι φωνήεν

της Ναταλίας Καραγιάννη

άναρθρο ποίημα
κερδίζει στο ουσιαστικό;

_________

άνοιξη αβάσταχτη

χλόης χαλί
αμνού ανάσταση.

Ως το καλοκαίρι δεν έχει κυριολεξία.

_________

έκλεισε το γυάλινο μάτι του χρόνου
πάνω από το τσαλακωμένο μας κρεβάτι

τριαντάφυλλο διασχίζει την άνοιξη.

_________

εσύ πριν πέσει πάνω σου
το μεσημέρι
— της κάθε μέρας ύπατη ήττα.

_________
τα ασάλευτα
αυτιά των αλόγων
των γατών την
ξαφνική ακινησία

είδα μεμιάς το βέβηλο ίχνος του προγόνου.

_________
αρραβωνιασμένα
        σύμφωνα με τη βροχή
ο ήλιος είναι φωνήεν.

________

απελασμένη των θαυμάτων
μ’ αγκίστρι το χορτάρι.

https://www.hartismag.gr/hartis-30/poiisi-kai-pezografia/o-hlios-einai-fwnhen

ΤΙ ΝΑ ’Ν’ ΤΟ ΣΩΜΑ

Γιάννης Βαρβέρης (1955- 2011)

Μην είν’ οι κάμποι, τα ψηλά βουνά;

Κάτι από δύση θα ‘ναι πάντως σε κραιπάλη

κι έχει στολίδια του μαντείες

να μη σαστίζει σ’ αλλαξοκαιριές.

Ένας φορητός παράδεισος

Ρότζερ Ρόμπινσον

Και αν μιλάω για Παράδεισο,

τότε μιλάω για τη γιαγιά μου

που μου είπε να τον έχω πάντα

μαζί μου, κρυμμένο, έτσι που κανείς άλλος

να μην το ξέρει εκτός από μένα.

Ν, όπως Νοσταλγία

Βέης Γιώργος

2008

Κρύφτηκαν πάλι
οι λιμπελούλες
ο σκίουρος
η πετροπέρδικα
το χρυσό σκαθάρι
κι εκείνη η άνοιξη που μου υποσχέθηκες

Έχασα το κοτσύφι το στόμα σου.
Τώρα μόνο
φυλλωσιά.

Ν, όπως Νοσταλγία, Ύψιλον, 2008

https://poets.gr

Τα παράθυρα

Κ. Καβάφης

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.

Σκόρπια φύλλα

Πεντζίκης Nίκος Γαβριήλ

Σκόρπια φύλλα του φθινόπωρου
οι αγρότες για τη σπορά περιμέναν βροχή
ο άνεμος κλωθογύριζε ανοίγοντας τα επουράνια
«ποια οδό ακολουθούν τα κίτρινα φύλλα που πέφτουν;»
αντίθετο δρόμο παίρνοντας ο απόστολος των εθνών
από Nεαπόλεως της νυν Kαβάλας
Προς Θεσσαλονικείς A΄ Eπιστολής το ανάγνωσμα
ου θέλω υμάς αγνοείν περί των κεκοιμημένων