ΤΟ ΑΡΧΑΪΚΟ ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 

 

Δημήτρης Δόγκας

Οι μέρες σκοτείνιασαν.
Του καλοκαιριού το ατίθασο φέγγος χαμήλωσε
κι ο ήλιος σάμπως σκυφτός τώρα πια στον ουράνιο δρόμο του.
Το φως υποκλίνεται, ακόμα κι αυτό στης φθοράς τον αέναο κύκλο
καθώς μέσα από τ’ άσπρα τρεχάμενα σύννεφα
λίγο λίγο σταλάζει τα μαραμένα χρυσοκόκκινα φύλλα του.

 

Advertisements

[μου ζητούσες επίμονα να συναντηθούμε]

Του Κώστα Κυριάκη

μου ζητούσες επίμονα να συναντηθούμε
για να μου πεις
τις ίδιες πάλι δικαιολογίες
τις ξέρω τις δικαιολογίες σου
έχω μάθει τα ψέματά σου
δεν πιστεύω πια
τίποτα απ’ όσα λες
κι όμως δέχτηκα να σε συναντήσω
άλλη μια φορά
για να βλέπω τα χείλη σου
εκείνα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης
που τόσες φορές
με πήγανε
στ’ άστρα του Παραδείσου

 

The Kiss (Lovers), Gustav Klimt

«Κορδόνι πρώτο: Αινίγματα και φύλλα»

Μανόλης Ξεξάκης

Φύλλα παράκτια πεσμένα
στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Οπτασίες του πράσινου σήμερα,
πρώην φύλακες της δροσιάς,
απίστευτοι ηλιοσυλλέκτες,

παιδιά των μεγάλων ανεμοδεικτών
που βυθίζονται στην πλακόστρωτη
κρύα γη των πεζοδρομίων,

εκτοξεύοντας προς τον ουρανό
το αιωρούμενο λοφίο.

Φύλλα των δέντρων
που σαπίζετε το φθινόπωρο,
ντυμένα εξαίσια θεραπευτικά χρώματα
από το φαρμακείο της φύσης!

το κενοτάφιο του ανέστιου χρόνου

 

 

Στρατής Φάβρος

27.6.2016

 

Οι μέρες μας στη θάλασσα,
ευθείες αναφορές μιας
ακυβέρνητης απελπισίας/
κι όλα αυτά τα επικρεμάμενα σύννεφα,
ήδη σκάφη,
ήδη δάση κυνηγών,
που ερωτεύτηκαν τα ελάφια εν καιρώ πολέμου,
εν τέλει αποχρωματίζονται,
-κι ας καρπίζουν ακόμη μουσώνες
με την οσμή των αλατισμένων τζόγων-
τυφλοί ψυχοπομποί,
προς το κενοτάφιο του ανέστιου χρόνου.
Εκεί εναποτίθεμαι,
σαν ένα έμβρυο,
ενθύμιο οργασμών,
κάθε νύχτα που επαναλαμβάνεται το έργο,
με την ελπίδα εναλλακτικού φινάλε.

 

photo: Harvey Stein (American, born 1941)
The Hug: Closed Eyes and Smile, 1982
Collection of the artist
© Harvey Stein, 2011

Όλα είναι ζήτημα φωτός

Χρήστος Τουμανίδης

Η ΑΥΓΗ, 14.03.2016

Ο τρόπος που έβλεπες το φως, με τις τροχιές των άστρων,
ήταν εκείνος της φυγής.
Της διαφυγής σε άλλους γαλαξίες.

Νύχτες και νύχτες μοναχός, μ’ ένα κερί θυέλλης-
Να γράφεις, να διαγράφεις, να χαρτογραφείς.
Ιδού ο κόσμος ο κρυφός ο μέγας!

Ο λόγος, όπως και το φως, μας οδηγεί στο μέλλον.
Στο μακρινό φωνήεν παρελθόν μας.
Κάθε φωτόνιο, μια είδηση θανάτου.
Κήρυκας και προάγγελος ζωής, ενός καινούργιου άστρου.

(Κράτησα τη ζωή μου και τα μάτια μου· ψηλά.)

Franz Kafka, Ποιήματα

Στον Όσκαρ Πόλλακ

8 Νοεμβρίου 1903

Ψυχρή είναι σήμερα η μέρα και σκληρή.
Παγωμένα τα σύννεφα.
Οι άνεμοι σέρνουν το κρύο.
Παγωμένοι κι οι άνθρωποι.
Τα βήματα ηχούν σα μέταλλο
Πάνω σε χάλκινες πλάκες,
Και τα μάτια ατενίζουν
Λίμνες λευκές.

Μέσα στα μάτια των ανθρώπων

 

 του Γιώργου Σαραντάρη

Μέσα στα μάτια των ανθρώπων ο ουρανός κοιτάζει
Με τα μάτια μας μιλάει ο ουρανός
Με τα μάτια μας κάποτε κράζει βοήθεια
Κάποτε ατάραχος ξυπνάει τους νεκρούς

Όταν ο ουρανός δεν μιλά
Τα μάτια μας γυρίζουν ανάστροφα τα βιβλία
Από τα καρφιά του ορίζοντα κρέμονται
Σαν να ήταν χέρια περιττά