Αντώνης Σαμαράκης: ο συγγραφέας που εξακολουθεί να μας δείχνει τον δρόμο

Γράφει η Ελένη Γκίκα

Μας μεγάλωσε, μας σημάδεψε, τον μιμηθήκαμε- αυτή η κοφτή, ασθματική επανάληψη έγινε η πρώτη μας λογοτεχνική απόπειρα, ο πυρετός της εφηβείας μας-, δεν αρνήθηκε να συναντήσει κανένα μας, πολλοί του οφείλουν την τόλμη τους να εκτεθούν και να γράψουν, μεταφράστηκε σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, βραβεύτηκε κατ’ επανάληψη, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα αστυνομικά, υπαρξιακά μυθιστορήματα «Το λάθος» που έγινε με τον Μισέλ Πικολί ταινία, οργάνωσε την Βουλή των Εφήβων, ακόμα και «φεύγοντας» μάς δωρίστηκε, άφησε εντολή η σορός του να δοθεί, για μελέτη, στους επιστήμονες.

Η ανάγνωση κατά Άρη Αλεξάνδρου

της Βενετίας Αποστολίδου

Ετοιμάζοντας ένα μάθημα, έπεσα πάνω σε ένα ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου που με συγκίνησε βαθιά και έχει σχέση με την ανάγνωση. Ας το δούμε μαζί.

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Νικηφόρος Βρεττάκος, ο ποιητής της ειρήνης

Η ποίηση είναι πολύτιμη για τον άνθρωπο, αφού αποτελεί μια έκρηξη συναισθημάτων και εμπειριών, μια έκρηξη ζωής για όλους.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, αποφασίστηκε η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, με σκοπό η ποίηση να καθοριστεί ως μια πανάρχαια μορφή τέχνης που δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να κάνει ισχυρή την ταυτότητά της και που είναι ευεργετική για το ανθρώπινο μυαλό.

Γράφω, γράφεις, γράφει, Όλοι γράφουμε, Πάντα θα γράφουμε…

Κορίτσι που γράφει στο φως της λάμπας, Ουίλιαμ Χένρι Χαντ,  1850

Του Νίκου Τσούλια

Ποιος μπορεί να φανταστεί τον κόσμο μας χωρίς το γράψιμο; Ποιος μπορεί να σκεφτεί πως θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς αυτό; Θα υπήρχε εξέλιξη στον πολιτισμό μας; Όλος αυτός ο πλούτος της συσσωρευμένης εμπειρίας και σοφίας, του διαρκώς διαστελλόμενου – με την πιο απίθανη ταχύτητα – Σύμπαντος της Γνώσης και των πληροφοριών πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί;

Σαλμάν Ρούσντι: Ο συγγραφέας που δεν ήθελε να γίνει σύμβολο

Δημήτρης Δουλγερίδης

in.gr, 17 Αυγούστου 2022

Η «μυθολογία» γύρω από τους «Σατανικούς στίχους», ο φετφάς του αγιατολάχ Χομεϊνί και η δεύτερη ζωή του Σαλμάν Ρούσντι

«Στο τέλος της πάλης του με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο Προφήτης Μουχαμέτης βυθίζεται στον συνήθη, αποκαμωμένο, μετα-αποκαλυψιακό του ύπνο, αλλά τούτη τη φορά συνέρχεται πιο γρήγορα απ’ ό,τι παλιά. Οταν βρίσκει τις αισθήσεις του σ’ εκείνο το έρημο ύψωμα, δε βλέπει πια κανέναν, μήτε πλάσματα φτερωτά να κουρνιάζουνε στα βράχια, μήτε ό,τι άλλο, και πετάγεται όρθιος, κατακλυσμένος από τα επείγοντα νέα.

Ιστορία δύο πόλεων

Τσαρλς Ντίκενς, μετάφραση: Θ. Ζάβαλος, Εκδόσεις: Μίνωας, σελ. 520

Του Νίκου Τσούλια

     Όταν ένα δυνατό ερωτικό μυθιστόρημα έχει ως καμβά του την μεγαλύτερη πολιτική και κοινωνική επανάσταση της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας, όταν η λογοτεχνική πένα του Ντίκενς ασκείται στη γραφή της δίνης της λαϊκής εξέγερσης και των παθών του ανθρώπου, όταν οι άνθρωποι μιας προ-πολιτικής κοινωνίας γίνονται πολίτες με δικαιώματα και εξουσία, όταν έχουμε ανατροπή των κοινωνικών τάξεων και μαζί με την ελευθερία εμφανίζεται νέα τυραννία στη θέση της παλιάς (και η Γκιλοτίνα γίνεται κυρίαρχη Μορφή…), όταν, τέλος, ο αναγνώστης αυτού του κλασικού βιβλίου βρίσκεται περίκλειστος σε ένα περιβάλλον έντονων μετασχηματισμών στην κοινωνία και στην ψυχή των ηρώων, αναρωτιέσαι: πώς μπορεί να αφομοιώσει τόσα πυκνά γεγονότα, τόσα πολλά ζητήματα στοχασμού και τρόπων ζωής;

Τάκης Βαρβιτσιώτης: Συγκίνηση εκ των ένδον

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτηw (1916-2011)

Βαγγέλης Στεργιόπουλος,

in.gr, 17 Απριλίου 2022

Ο Βαρβιτσιώτης θα μπορούσε —εντελώς δικαιολογημένα— να ονομαστεί ποιητής των κατόπτρων

[…]

Δεν θα έλεγα πως ο Βαρβιτσιώτης είναι ποιητής ιδιότυπος. Η ιδιαιτερότητά του είναι η συναισθηματική εκλέπτυνση τού ποιητικού γίγνεσθαι. Υπακούει ορμέμφυτα στο αίτημα του John Keats, όπου «η ποίηση πρέπει να ξαφνιάζει με μια εκλεπτυσμένη πληθωρικότητα, όχι με την ιδιομορφία. Στον αναγνώστη, πρέπει να μοιάζει σαν έκφραση των πιο ευγενικών του σκέψεων, σχεδόν σαν μια ανάμνηση».

Διαβάζοντας τον Οδυσσέα του Τζόυς

Του Νίκου Τσούλια

     Ήταν μια εκκρεμότητα. Εδώ και πολύ καιρό περίμενα την καινούργια απόπειρα. Είχα διαβάσει πριν από 20 περίπου χρόνια τον Οδυσσέα, αλλά μου είχε μείνει μια απορία. Αυτός τελικά ήταν ο Οδυσσέας του Τζόυς;

Ο «Οδυσσέας» («Ulysses»), του Τζέημς Τζόυς. Μια Πανοραμική Θέαση

Ελευθέριος Ανευλαβής

Βρώμικο, βλάσφημο, άσεμνο και τελικά αδιάβαστο έχει χαρακτηρισθεί το βιβλίο του Τζόυς Ulysses (Οδυσσέας)^[1] από πολλούς κριτικούς και αναγνώστες. Ορισμένοι θεωρούν τον Οδυσσέα εγχειρίδιο τεχνικής ή δοκίμιο (αντί)φιλοσοφικό  ή (αντί)πατριωτικό ή (αντί)εκκλησιαστικό. «Εάν ο Οδυσσέας δεν αξίζει να διαβαστεί τότε η ζωή δεν αξίζει να την ζει κανείς» απαντά ο Τζόυς, για το νεωτερικό  δημιούργημά του.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης : Πέθανε χωρίς να δει το έργο του τυπωμένο

Στις 3 Ιανουαρίου 1911, έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και γονείς του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Γκουλιώ (Αγγελική) Εμμανουήλ. Μεγάλωσε με ακόμα οκτώ αδέρφια, τέσσερις αδελφές και δύο αδερφούς.

Να κάνουμε παρέα με συγγραφείς!

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι γνωστοί – άγνωστοι. Έχουμε μάθει πολλά απ’ αυτούς αλλά λίγα για τον εαυτό τους. Ίσως έτσι πρέπει να γίνεται. Είναι οι μόνοι άνθρωποι που νοιαζόμαστε και ενδιαφερόμαστε για το τι «μας έχουν δώσει» και όχι για το ποιοι είναι.

Γιάννης Ρίτσος – Ο μεγάλος ποιητής της Ρωμιοσύνης

«Το μόνο για το οποίο υπερηφανεύομαι είναι ότι δεν άφησα ανεκμετάλλευτη ούτε μία στιγμή μου»

Γιάννης Θ. Διαμαντής

in.gr, 11 Νοεμβρίου 2021

   Σαν σήμερα, πριν από 32 χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου 1990, έφυγε από τη ζωή ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας, ο Γιάννης Ρίτσος, την ίδια ακριβώς ήμερα που κατά τραγική σύμπτωση πέθανε και ο σπουδαίος ηθοποιός Αλέξης Μινωτής.