Η σύγχρονη βαρβαρότητα είναι ο νεοφιλελευθερισμός

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Συχνά η σχολειοποίηση των λέξεων και η εν πολλοίς έντονη βιωματική πρόσληψη των εννοιών στις μικρές ηλικίες μας δημιουργούν μια ισχυρή κρούστα προκατάληψης και δεν επιτρέπουν την ανανέωση του περιεχομένου τους. Έτσι, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε την έννοια της λέξης «βαρβαρότητα», η σκέψη μας θα πάει σε άγριους ανθρώπους, σε έλλειμμα πολιτισμού, σε σκληρές και απάνθρωπες συμπεριφορές και πάντως θα θεωρήσουμε ότι είναι κάτι που δεν αφορά το σημερινό δυτικό πολιτισμό.

Ο συνδικαλισμός αλλάζει ή παρακμάζει;

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Προφανώς μπορεί να αμφισβητηθεί το νόημα της διάζευξης του ερωτήματος, αφού το «αλλάζει» δεν είναι αντιθετικό του «παρακμάζει» αλλά επιπλέον είναι και γενικότερου περιεχομένου. Το έθεσα όμως το ερώτημα με αυτή τη μορφή με αφορμή σχετικές παρατηρήσεις πολλών εκπαιδευτικών, οι οποίες ισχυρίζονταν ότι ζούμε σε περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης και επομένως είναι μεταβατική περίοδος.

Και αν δεν υπήρχε η κρίση;

 

 

Elmer Bischoff, Woman Reading Near Window, 1959

Του Νίκου Τσούλια

 

      Πού να θέσουμε ένα τέτοιο ερώτημα˙ είναι ύβρις και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Κι όμως θα αποτολμήσω να θέσω το ερώτημα ακόμα πιο προκλητικά. Αν δεν συνέβαινε η κρίση, θα νιώθαμε και ότι πορευόμαστε καλά ως πολίτες και ως πολιτεία, ως κοινωνία και ως λαός;

Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Venice clothesline, 2017, Ron Gessel

Από τον Νώντα Κούκα

Η «βασίλισσα» τεχνολογία

Δεν αρνούμαστε πως κάπου «εκεί έξω» υπάρχει μια κάποια εμπειρική αλήθεια, η οποία όμως είναι καλά κρυμμένη στην ομίχλη του πολιτισμού, ώστε ποτέ να μην μπορέσουμε να τη δούμε – ούτε ίσως ακόμη και να μιλήσουμε γι’ αυτήν. Δεν αρνούμαστε επίσης πως η ιστορία ενός (επιστημονικού) πεδίου στην πραγματικότητα αποτελεί την ιστορία της μεταβαλλόμενης κοινωνικής έκφρασης και ψυχολογικής προδιάθεσης.

Ο Μίμης Δομάζος και τα προσφυγικά – Εκεί μεγαλώσαμε

 

Φοίβος Οικονομίδης

Φεβρουάριος 13, 2017

Πριν από λίγες μέρες ο ξεχωριστός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού Μίμης Δομάζος παρουσίασε το νέο του βιβλίο στην Ηλιούπολη σχετικό με τις αναμνήσεις του από την ποδοσφαιρική του καριέρα που συμπορεύεται και αποτελεί κεντρικό τμήμα της ζωής του γενικότερα.

Για ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα

Pierre Bourdieu

Μάιος 4, 2017

Ο ευρωπαϊκός συνδικαλισμός, που θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την οικοδόμηση μιας κοινωνικής Ευρώπης, είναι συνεπώς υπό επινόηση και μεθόδευση, και μπορεί να επινοηθεί και να μεθοδευτεί μόνο μέσα από αλλεπάλληλες, λιγότερο ή περισσότερο ριζικές, ρήξεις: ρήξη με τις εθνικές ή και εθνικιστικές ιδιαιτερότητες των συνδικαλιστικών παραδόσεων, που απομονώνουν πάντα μέσα στα όρια του Κράτους, από το οποίο αναμένεται ένα μεγάλο μέρος των αναγκαίων για την ύπαρξη των συνδικάτων πόρων και το οποίο κάθε φορά καθορίζει και περιορίζει τα διακυβεύματα και τους χώρους των διεκδικήσεων και των δράσεών τους·

Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ο σπουδαίος διανοητής, κοινωνιολόγος, συγγραφέας και στοχαστής.

Ένας από τους σημαντικότερους κοινωνιολόγους, φιλοσόφους και διανοούμενους των τελευταίων δεκαετιών, πέθανε 9 Ιανουαρίου 2016, στο Λιντς της Αγγλίας σε ηλικία 91 ετών. Συνέγραψε περισσότερα από 50 βιβλία, όπως το «Νεωτερικότητα και Ολοκαύτωμα» (1989), όπου υποστήριξε ότι οι μαζική εξόντωση των Εβραίων αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης και του εξορθολογισμού της γραφειοκρατίας, που συνιστούν δύο «πυλώνες» της μοντέρνας κοινωνίας.