Παράξενος έρωτας!

The Kiss by Gustav Klimt, 1909

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μπορεί να είναι απόλυτα ελεύθερος στις επιλογές του και να δημιουργεί έναν κόσμο ομορφιάς και πάθους. Μπορεί να έχει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο και να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν…

Ένα αστέρι στο σχολείο!

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Δύσκολα θα βρούμε πολίτη που να μην έχει στην ανάμνηση των μαθητικών του χρόνων κάποιο εκπαιδευτικό, τον οποίο θυμάται για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Αυτή η διαπίστωση έχει και μια άλλη όψη, που αφορά τους εκπαιδευτικούς. Δύσκολα, πολύ δύσκολα θα βρούμε εκπαιδευτικό, που δεν θυμάται κάποιο μαθητή ή μαθήτριά του και πάλι για κάποια ιδιαιτερότητα.

Η ομορφιά και ο έρωτας πάντα παρέα…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      «Διαβάστε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες και να θυμάστε ότι σας το είπα εγώ». Της απάντησε ότι δεν την ήξερε και ότι θα τη διάβαζε, αλλά η απορία του έμεινε – χωρίς να ζητήσει κάποια εξήγηση.

Μια συνάντηση που μπορεί να μη γίνει…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Δεν μπορούσε να αφηγηθεί πουθενά αυτό που του συνέβαινε. Και ήταν τόσο σημαντικό, ό,τι πιο όμορφο μπορούσε να ονειρευτεί σ’ αυτή την ηλικία. Αλλά ήταν τόσο αντιφατικό με την πραγματικότητα, που δεν τολμούσε να το εξιστορήσει πουθενά ούτε καν υπαινικτικά. Και όμως δεν μπορούσε να το βαστήξει μέσα του. Ήθελε να ξαλαφρώσει. Όχι, δεν είχε κάνει κανένα έγκλημα. Δεν είχε καμιά ενοχή για τίποτα. Αντίθετα, ήταν συνεπαρμένος από το πιο ωραίο όνειρο που τον είχε επισκεφτεί στη ζωή του, στην απόλυτα προσωπική του πραγματικότητα. Ένιωθε ότι ήταν τόσο τυχερός που συναντούσε την απόλυτη ομορφιά…

Του ονείρου και της προσμονής…

 

boredart.com

 

 

Του Νίκου Τσούλια

      Ούτε που κατάλαβα το πώς γεννήθηκε αυτή αντίληψη και έγινε στοιχείο της ταυτότητάς μου, που ποτέ δεν πρόκειται να με αφήσει. Ίσως να ήταν τόσο ισχυρός ο εφηβικός μου έρωτας, που έγινε νοητικός και κυρίως ψυχικός ιδεότυπος – κάτι σαν η μοναδική βάση του συναισθηματικού μου κόσμου.

Είδα ένα αστέρι από κοντά…

 

Του Νίκου Τσούλια

      Ήξερα αυτό που ο κόσμος όλος γνωρίζει και η ιστορία και η λογοτεχνία και η ποίηση και η τέχνη, ότι η μορφή του εμφανίζεται ξαφνικά και απρόσμενα, ότι αρκεί ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα χεριού, μια απλή σκέψη για να σε κυριεύσει σε μηδενικό χρόνο.

Μια «στιγμή» συγκίνησης, μια «αιωνιότητα» ομορφιάς

 Με το Γεράσιμο και τη Δέσποινα

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

Ευχαριστήριο Γράμμα στους μαθητές και στις μαθήτριές μου

 

      Όταν έχεις χάσει έναν μοναδικό παράδεισο από το ίδιο το αναγκαστικό και συνάμα αναγκαίο διάβα της ζωής και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξαναγευθείς στιγμές παιδαγωγικού μεγαλείου, όταν ο χρόνος σου έχει βάλει μια βαθιά χαράδρα στο συνεχές της ζωής σου που με τίποτα δεν γεφυρώνεται και το έχεις πάρει απόφαση ότι έχεις καταθέσει – άγνωστο που – τη θεία δωρεά της διδασκαλίας…