Προσωπική αφήγηση για τις εφημερίδες

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Στα περισσότερα ζητήματα της ζωής μας δύσκολα βρίσκουμε τις απαρχές τους, δύσκολα ανιχνεύουμε την πηγή των σχέσεών μας μαζί τους. Ίσως της παιδικής και εφηβικής ηλικίας οι σκαλωσιές να φορτώνονται πολλά πράγματα και γι’ αυτό φροντίζει η λήθη να τα ξεφορτώνει με περισσή ευκολία. Ίσως με αυτό τον τρόπο να καλλιεργείται καλύτερα η όποια ανάμνηση, να μην έχει δηλαδή πάντα σαφή εικόνα και η σκέψη του ανθρώπου να πασχίζει κάθε φορά να ξεχώνει το σκεπασμένο υλικό και να βρίσκει μικρά κομμάτια του και να χαίρεται τις μικρές κατακτήσεις του.

Advertisements

Το εκπαιδευτικό μου χρώμα ξεθωριάζει…

Γ΄ Τάξη, Θετικός Προσανατολισμός, σχολική χρονιά 2016 – 2017, 3ο ΓΕΛ Ζωγράφου

Του Νίκου Τσούλια

    Στην αρχή της εξόδου μου από την εκπαίδευση η εξέλιξη μου φάνηκε κάτι φυσιολογικό. Δεν συνειδητοποιούσα την οριστική παύση της όμορφης αλλά και κυρίαρχης εκπαιδευτικής μου ταυτότητας. Πήγαινα συχνά πυκνά στο λύκειό μου, έπαιρνα και κάποια γεύση από τη σχολική αίθουσα και ένιωθα τους μαθητές μαθητές μου και με προσέγγιζαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Οι συνάδελφοί μου πάντα πρόσχαροι και φοβερά φιλικοί. Η “θέση μου” στο γραφείο του Συλλόγου Διδασκόντων άδειαζε αμέσως σαν έφτανα.

Πρόδωσες το θεϊκό κάλεσμα!

Connie Chadwell

Του Νίκου Τσούλια

 

      Δεν μπορείς να αφήνεις το δρόμο προς την ομορφιά, που τόσο γενναιόδωρα σου δόθηκε – όντας εσύ μέσα στους λιγοστούς ανθρώπους που ευνοήθηκαν από το σύμπαν του φτερωτού θεού. Δεν μπορείς να εγκαταλείπεις το ταίρι σου που μαζί του έφτιαξες το πιο ωραίο όνειρο της ζωής σας, το μόνο όνειρο που σε ανεβάζει στα ουράνια – όντας εσύ γήινος που κατακτά μια ουτοπία.

Βρήκα το σπόρο των διαβασμάτων μου!

Του Νίκου Τσούλια

    Μου έρχονται ξανά και ξανά όλο και πιο εύκολα οι παιδικές μου συνήθειες στο διάβασμα. Ανεβαίνουν στην επιφάνεια της σημερινής μου πραγματικότητας· θέλουν να φύγουν από το καταχώνιασμα του χρόνου. Και τι πιο όμορφο από να τις καλοδεχτώ και να τις απολαύσω παίζοντας με τη γελοιοποίηση που κάνουν στο (δήθεν) πανδαμάτορα χρόνο.

Ένας Βιβλιοπαρμένος

 

Alfredo Rodriguez

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ποτέ δεν κατάλαβε ούτε και μπόρεσε να ερμηνεύσει το πώς άρχισε αυτή η μανία του. Άλλοτε ο νους του πήγαινε στο ότι είχε αρχίσει να διαβάζει πριν ακόμα πάει στο σχολείο γιατί τον είχε μάθει η μεγαλύτερη αδελφή του και τα γράμματα ήταν το πεδίο που ξεχώριζε ως πρώτος, άλλοτε σκεπτόταν ότι ήταν η έλλειψη των βιβλίων στα παιδικά του χρόνια που τον στοίχειωσε για τα καλά και άλλοτε γιατί στοχαζόταν ότι ήταν η φαντασιοπληξία του που την τροφοδοτούσαν τα ίδια τα βιβλία χωρίς τελειωμό, και έτσι είχε μπλέξει εφ’ όρου ζωής…

O Γκέλμπεσης, η εμβληματική μορφή μιας εποχής

Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι αλλά και οι δύο μεγαλύτεροι γλεντζέδες του χωριού μας, της Κάτω Λουκάβιτσας, και όχι μόνο. Ο Γκέλμπεσης και ο Μπακοδήμος. Άνθρωποι του αγώνα και της ομορφιάς της ζωής. Τυχεροί όσοι τους γνωρίσαμε. Μακάρι να τους μοιάζουμε…

Μαζί τους ο μεγάλος μας ψάλτης και εραστής της μουσικής, ο Μπαρούνης.

 

Του Νίκου Τσούλια

 

    Σε λίγα ζητήματα είμαι απόλυτος. Για τον Μπάμπη Γιάλπα – αναφερόταν ως Γκέλμπεσης με πολλή αγάπη, σαν να ήταν το χαϊδευτικό του – όμως μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα μερικά πράγματα.

Ονείρου συντρίμμια

Adriana Lima

Του Νίκου Τσούλια

      Ποτέ δεν κατάλαβε πώς έκανε το μεγάλο λάθος, το λάθος της ζωής του. Ήταν τότε που δεν ζύγιαζε καλά τις αποφάσεις του ούτε και ποτέ του πέρασε από το μυαλό του ότι κάποια απόφαση μπορεί να είναι διαρκές γεγονός της ζωής!