Είδα ένα όνειρο ξανά και ξανά και ξανά…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ήταν αναπάντεχο, φοβερά ξεχωριστό. Είδα ένα όνειρο, το ίδιο όνειρο τρία βράδια συνεχόμενα. Και ήταν ολοζώντανο και οι δύο ημέρες που μεσολάβησαν έσβησαν από τη μνήμη μου σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Το Πάσχα στα χρόνια του κορωνοϊού

Ένα σύγχρονο παραμύθι

Του Νίκου Τσούλια

     Θα μπορούμε και εμείς να πούμε κάποτε το «μια φορά και έναν καιρό» και το εύχομαι, γιατί αν δεν γίνεται να το πούμε, θα σημαίνει ότι αυτό που έχουμε να αφηγηθούμε θα μας ακολουθεί – οπότε δεν θα ισχύει το «μια φορά και έναν καιρό».

Όμορφό μου Πάσχα…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Το ένα Πάσχα πίσω από το άλλο, στην ίδια ρότα, στον ίδιο σκοπό; Πάντα αναζητούσα, αναζητώ, αναζητούμε, θα αναζητούμε ένα ξεχωριστό Πάσχα.

Εκπαιδευτικοί που λάτρεψα…

Γυμνάσιο Σιμόπουλου σε εκδρομή

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

Η Έξοδος του Μεσολογγίου ως προσωπική μου έξοδος στο γράψιμο…

 

 

      Αναφέρομαι στους εκπαιδευτικούς που είχα ως μαθητής. Και μπορώ να ισχυριστώ ολόψυχα ότι όλοι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, οι καθηγητές και οι καθηγήτριες που είχα σ’ όλη τη μαθητική μου διαδρομή συνέβαλαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου και στην όλη κοινωνική και επαγγελματική εξέλιξή μου.

Μπουμπούκι που δεν άνθισε

http://theatlasofbeauty.com/

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν μικρή όταν τον γνώρισε˙ τότε που γνώριζε τον κόσμο και άνοιγε τους δρόμους της για τη ζωή της. Της έδειξε «σημάδι» έρωτα ανάμεσα σε πολλές άλλες …όμοιές της και από τότε έχασε τον ύπνο της. Ονειρευόταν μόνο αυτόν. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στην καρδιά της και στη σκέψη της.

Να συναντηθούν τα όνειρά μας

Τριστάνος και Ιζόλδη

Του Νίκου Τσούλια

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Τάσος Λειβαδίτης

      Συναντάς τον παράδεισο και χωρίς να το καταλάβεις δεν μπαίνεις μέσα. Βρίσκεις τους τόπους της απόλυτης ευτυχίας και δεν κατανοείς γιατί τους εγκαταλείπεις. Νιώθεις ότι μπορείς να γευθείς το μεγάλο σου όνειρο και αυτό σου ξεφεύγει μέσα από τα χέρια σου.

Ερωτιάρης του παλιού καιρού…

Joseph Lorusso

Του Νίκου Τσούλια

     Ούτε που κατάλαβε πως του έγινε έμμονη ιδέα ή, μάλλον όχι, το πως έγινε στοιχείο του χαρακτήρα του, της προσωπικότητάς του. Στον πυρήνα του εαυτού του είχε από μικρός μια φλόγα και κάθε τόσο φούντωνε, και αυτός χανόταν σε τόπους ηλιόλουστους, ονειρεμένους. Ήταν μόνιμα ταξιδεμένος, ερωτόπληκτος, ερωτιάρης.

Χαμένη αγάπη…

Του Νίκου Τσούλια

      «Είχε πέσει πάνω μου» από τότε που ήμουνα μικρή, στην εφηβεία. Δεν είχα καλά – καλά καταλάβει τον κόσμο. Αυτός είχε βρει τη γυναίκα της ζωής του στο πρόσωπό μου. Το ένιωθα με πολύ έντονο τρόπο. Ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί μου, αν και δεν ήξερα τότε και πολλά πράγματα για το συναισθηματικό μου κόσμο. Τον αγαπούσα και εγώ.

Οι καιροί των διαβασμάτων μου (β)

 

Henri Lebasque (French, 1865-1937) Jeune Fille Lisant et Vase de Fleurs

Του Νίκου Τσούλια

 

      Συνεχίζω το σύντομο οδοιπορικό στους διάφορους καιρούς των διαβασμάτων μου, θεωρώντας πως κάτι ανάλογο συμβαίνει σε κάθε βιβλιόφιλο και επομένως δεν είναι μια προσωπική υπόθεση, αλλά είναι ένα απόλυτα μορφωτικό και κοινωνικό γεγονός, στο οποίο κάθε άνθρωπος της ανάγνωσης δίνει το δικό του περιεχόμενο και αναδεικνύει το ξεχωριστό του πορτρέτο.

Οι καιροί των διαβασμάτων μου (α)

Guy Cambier (French, 1923-2008)

Του Νίκου Τσούλια

      Ταξιδεύω μαζί τους χρόνους και καιρούς, συνεχώς και αδιαλείπτως, κάθε στιγμή τους και ένας κόμπος ύφανσης στον αργαλειό της παιδείας και της μόρφωσης. Αλλάζω και εγώ αλλάζουν και αυτά στο διάβα του χρόνου, αλλά η σχέση μας είναι κρυστάλλινη και ανοξείδωτη. Τα διαβάσματά μου είναι ένα σταθερό, ένα αυθεντικό στερέωμα έκφρασης του εαυτού μου. Είναι αυτά που ανοίγουν διαρκώς νέους ορίζοντες και δημιουργούν νέα σύμπαντα στις φιλοδοξίες και στα όνειρά μου.

Η ξεχωριστή σχέση μου με το βιβλίο

Του Νίκου Τσούλια

      Είναι μια σχέση συνειδητά και ασυνείδητα αρχετυπική. Ταυτίζεται απόλυτα με την πνευματική μου «οντογένεση», αφού πριν ακόμα πάω στο σχολείο, είχα μάθει να διαβάζω – στοιχείο πολύ δυσεύρετο για εκείνες τις εποχές στο μικρό αγροτικό χωριό μου. Και ήταν έκτοτε το πεδίο του διαβάσματος το προνομιακό μου στερέωμα, που θα του δινόμουν ολοκληρωτικά. Αλλά και αυτό στη συνέχεια θα ήταν μαζί μου φοβερά γενναιόδωρο.

Ένας τυχοδιώκτης του καιρού μας…

Path through the Irises I, Claude Monet, 1914-1917

Του Νίκου Τσούλια

      Η είδηση «έπεσε» στις αίθουσες του ξενοδοχείου που γινόταν το συνδικαλιστικό συνέδριο σαν μια μικρή βόμβα, που την ακούνε όλοι διαδοχικά, και διαπερνούσε όλες τις παρατάξεις με μεγάλη ευχαρίστηση πλην μιας, της παράταξης που τον είχε ως «ανερχόμενο στέλεχος». Ο γραμματέας της παράταξής του έλειπε˙ ήταν άρρωστος. Ο αναπληρωτής του έπεσε από τα σύννεφα, δεν φανταζόταν ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απευθύνθηκε στο διακινητή της είδησης.