“Για την προσφυγιά”

Τη θάλασσα πιά δε θα αγναντεύω,

σέρνει κασόνια από πληγιασμένα κορμιά.

Στις ακτές ρούχα πεταμένα, σφιγμένες γροθιές με κλάματα που φωνάζουν Βοήθεια …

Κουρελιασμένες οι αντοχές, οι προσευχές σιωπήσαν.

Οι μήνες θερίζουν μανταρισμένες εκδοχές.

Καταφύγιο οι γειτονιές σε βήματα που τρικλίζουν.

Πατήσαν γη ετούτες οι σκιές, αγγίξαν χώμα – σωτήριο; –

Σε ποιόν ορίζοντα θα ταφούν, με τι καλλιγραφία των ανωνύμων τα στοιχεία θα χαραχτούν.

Κάθε κορμί βυζαίνει ξεπροβόδισμα.

Στα πρόσωπα ο σπόρος του ξεριζωμού

Στα χείλη η καρδιά του λαού που σίγησε.

Καλπάζουν τα κύματα.

Αδημονούν …

Εκεί στον υδάτων την αιωνιότητα

μια αχνή σιωπή αναδύεται

κι ο λυγμός του θανάτου.

31-10-2015

* Η Μαρία Ρουκά είναι Διευθύντρια στο ΙΑΣΩ GENERAL

https://www.fractalart.gr/maria-rouka/