Ευκαιρία να εφεύρουμε ξανά το σχολείο

Η επτάχρονη Nelly μελετά στο tablet της στο σπίτι της στο Abidjan, στην Ακτή Ελεφαντοστού, Απρίλιος 2020. Εκπαιδευτικά βίντεο που παράγονται από τη UNICEF και το Υπουργείο Παιδείας της χώρας μεταδίδονται επίσης στην εθνική τηλεόραση.

Περισσότεροι από 1,5 δισεκατομμύριο μαθητές – ή το ενενήντα τοις εκατό του παγκόσμιου μαθητικού πληθυσμού – έχουν πληγεί από το προσωρινό κλείσιμο σχολείων και πανεπιστημίων το 2020 λόγω της υγειονομικής κρίσης, σύμφωνα με την UNESCO. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα αναγκάστηκαν, σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, να στραφούν σε πλατφόρμες εξ αποστάσεως μάθησης και να επινοήσουν εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας.

Πόρνημα Λούθρα

Εκπαιδευτικός στο Copenhagen Business School και ιδρυτής και επικεφαλής σύμβουλος της TalentED Consultancy ApS, μιας εταιρείας κατάρτισης και συμβούλων με έδρα την Κοπεγχάγη.

Με πάνω από το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού υπό κάποια μορφή lockdown λόγω του COVID-19, η κρίση υγείας έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση στην εκπαίδευση. Από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, τα σχολεία σε όλο τον κόσμο έχουν κλείσει προσωρινά, αναγκάζοντας τους εκπαιδευτικούς να βρουν εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας. Αυτή η κατάσταση είναι πιθανό να αφήσει ένα διαρκές αποτύπωμα.

«Θα αισθανθούμε τις επιπτώσεις του COVID-19 στους μαθητές παγκοσμίως έως ότου ένα εμβόλιο είναι ευρέως διαθέσιμο, τουλάχιστον», λέει η Amy Valentine, εκτελεστική διευθύντρια του Future of School.(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός), μια αμερικανική δημόσια φιλανθρωπική οργάνωση που υποστηρίζει την ανάπτυξη καινοτόμων σχολικών μοντέλων. «Ο τρόπος με τον οποίο τα συστήματα και οι επιμέρους περιφέρειες ανταποκρίθηκαν σε αυτήν την κρίση θα έχει κυματιστικές επιπτώσεις στους μαθητές καθώς προχωρούν, έτοιμοι ή όχι, σε νέα επίπεδα τάξης».

Ο αρνητικός αντίκτυπος στην ψυχική υγεία των μαθητών που βρίσκονται μακριά από την κοινωνική αλληλεπίδραση και τις ρουτίνες που παρέχει ένα σχολικό περιβάλλον είναι πρωταρχικό μέλημα. Ακόμη και οι κορεσμένες από τεχνολογία γενιές των Z (παιδιά που γεννήθηκαν τα έτη 1996 έως 2015) και Alpha (παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 2015) λαχταρούν την κοινωνική αλληλεπίδραση και τις φυσικές εμπειρίες μακριά από τις συσκευές τους. Αυτή ήταν ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς να αντιμετωπίσουν μέσω διαδικτυακών πλατφορμών. «Η ανθρώπινη επαφή είναι σημαντική όταν πρόκειται για την εκπαίδευση, ειδικά για τους εφήβους», είπε ένας δάσκαλος γυμνασίου στη Σιγκαπούρη. «Οι περισσότεροι μαθητές θα προτιμούσαν σίγουρα να πάνε στο σχολείο, για να αισθάνονται ότι περιλαμβάνονται σε μια κοινότητα, όπου υπάρχει περισσότερη δομή στη μάθησή τους».

Με τις αυστηρές απαιτήσεις κοινωνικής απόστασης να ισχύουν, πιθανότατα θα χρειαστεί λίγος χρόνος μέχρι να επιστρέψουν τα επίπεδα κοινωνικής αλληλεπίδρασης στους χρόνους πριν από τον COVID-19. Ο αντίκτυπος αυτού στις σημερινές γενιές μαθητών μπορεί να είναι αισθητός για τα επόμενα χρόνια. «Μόλις ανοίξουν ξανά τα σχολεία και επικρατήσει μια αίσθηση κανονικότητας, η δουλειά των εκπαιδευτικών θα είναι δύσκολη – να φέρουν τους μαθητές στην ταχύτητα, να καλύψουν τα κενά στη μάθηση και να παρέχουν μεγαλύτερη κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη στους μαθητές που το χρειάζονται», Sarita Somaya, δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. σε διεθνές σχολείο στη Σιγκαπούρη, εξήγησε.

Για πολλά παιδιά σε όλο τον κόσμο, τα σχολεία παρέχουν το ένα κύριο γεύμα της ημέρας. Το κλείσιμο ανάγκασε αυτά τα παιδιά να αναζητήσουν εναλλακτικές επιλογές, συχνά ανεπιτυχώς. Gayathri Tirthapura, συνιδρυτής διαχειριστής του Tejasvita Trust(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός) – ένας οργανισμός με έδρα τη Μπανγκαλόρ, ο οποίος παρέχει εκπαίδευση σε υποεξυπηρετούμενες κοινότητες στη νότια Ινδία – εξηγεί ότι «οι οικογένειες αγωνίζονται να έχουν τρία γεύματα την ημέρα και εξαρτώνται από ιδιώτες δωρητές και πακέτα βοήθειας που ανακοινώνονται από την κυβέρνηση».

Διπλώματα που λαμβάνονται από ρομπότ

Ωστόσο, παρά το ζοφερό σενάριο, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο βρίσκουν δημιουργικούς και καινοτόμους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που θέτει ο COVID-19 – από την πραγματοποίηση αποφοίτησης πανεπιστημίου με άβαταρ ρομπότ που αντικαθιστούν φοιτητές στην Ιαπωνία, έως τη χρήση καπέλων κοινωνικής απόστασης στην Κίνα. Οι εκπαιδευτικοί έπρεπε επίσης να γίνουν δημιουργικοί σχετικά με το σχεδιασμό περιεχομένου για να παραδίδουν ακαδημαϊκά μαθήματα με ελκυστικό τρόπο στις διαθέσιμες ψηφιακές πλατφόρμες.

Για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη κοινωνικής αλληλεπίδρασης, οι σύμβουλοι σε ορισμένα σχολεία έχουν δημιουργήσει θεματικές δραστηριότητες για να προσελκύσουν μαθητές – ορισμένοι εκπαιδευτικοί έχουν οργανώσει ακόμη και εικονικά πικνίκ με τις τάξεις τους. Στα σχολεία της υπαίθρου, οι δάσκαλοι έπρεπε να σκεφτούν διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας με τους μαθητές – συχνά μέσω μηνυμάτων κειμένου στις κινητές συσκευές των γονέων και των τηλεφωνικών κλήσεων. Εκεί που τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε ένα μολύβι στο σπίτι – πόσο μάλλον σε υπολογιστή – οι δάσκαλοι έπρεπε να σκεφτούν στα πόδια τους για να βρουν νέους τρόπους διδασκαλίας τους.

Σε χώρες συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Νέας Ζηλανδίας, έχουν γίνει συντονισμένες προσπάθειες για να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έχουν φορητούς υπολογιστές, υπολογιστές tablet και κινητά hotspot. Στην Ινδία, η ομάδα της Gurushala, μια πύλη μάθησης που παρέχει ψηφιακή εκπαίδευση για δασκάλους και περιεχόμενο για μαθητές, εξηγεί ότι «η πρόσβαση στην εκπαίδευση δεν ήταν ποτέ εύκολη για τα παιδιά της Ινδίας από μειονεκτούσες ομάδες. Καθώς η διείσδυση των κινητών και του διαδικτύου αυξάνεται μέρα με τη μέρα, έρχεται ξαφνικά το προσκήνιο στην τεχνολογία».

Το τέλος της ομαδικής δραστηριότητας;

Τι σημαίνει αυτή η κρίση υγείας για την εκπαίδευση μακροπρόθεσμα; «Οι δημοτικές τάξεις έχουν γίνει πιο κλινικές – όπου οι μαθητές δεν μπορούν να μοιραστούν, να χρησιμοποιήσουν κοινόχρηστους πόρους ή να εργαστούν ομαδικά, ενθουσιασμένοι από ένα επιστημονικό πείραμα. Ελπίζω να κάνω λάθος, αλλά αυτό θα είναι το τέλος της ομαδικής εργασίας και των εναλλαγών; Θα επιστρέψουμε στις τάξεις με τον δάσκαλο να κάνει διάλεξη μπροστά και τους μαθητές να κάθονται στις θέσεις τους όλη μέρα;» Η Taryn Hansen, δασκάλα δημοτικού σχολείου στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, όπου τα σχολεία άνοιξαν ξανά στα τέλη Απριλίου (2020), αναρωτήθηκε.

Ο Sankalp Chaturvedi, αναπληρωτής καθηγητής στο Imperial College Business School του Λονδίνου, πιστεύει ότι «μακροπρόθεσμα, η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα εξακολουθεί να γίνεται στις τάξεις. Οι άνθρωποι θα αισθάνονται πιο άνετα με την ηλεκτρονική εκπαίδευση ως εναλλακτική λύση, η οποία δεν ήταν τόσο εμφανής ή αποτελεσματική πριν από το lockdown».

«Υπάρχει η πιθανότητα ο COVID-19 να προκαλέσει αναστάτωση με θετικό τρόπο», προβλέπει η Sandy Mackenzie, διευθύντρια του Διεθνούς Σχολείου της Κοπεγχάγης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τα σχολεία να απορρίψουν ό,τι ήταν ξεπερασμένο, να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά την τεχνολογία και να διασφαλίσουν ότι οι εκπαιδευτικοί αναπτύσσουν τις δεξιότητες που χρειάζονται οι νέες γενιές για τις επόμενες δεκαετίες.

Μειώθηκαν οι ανισότητες στην εκπαίδευση

Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας συνεπάγεται ευρεία πρόσβαση σε αυτήν. Η πανδημία έχει αναδείξει την ανισότητα τόσο στην ποιότητα και την προσβασιμότητα στην εκπαίδευση παγκοσμίως, όσο και το ψηφιακό χάσμα που υπάρχει, ακόμη και στα ανεπτυγμένα έθνη. Με μόνο το εξήντα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού να είναι online πριν από την πανδημία, οι κυβερνήσεις, οι εκδότες, οι πάροχοι τεχνολογίας και οι φορείς εκμετάλλευσης δικτύων έπρεπε να συνεργαστούν για να επιτρέψουν στους εκπαιδευτικούς να παρέχουν ασύγχρονη και σύγχρονη εκπαίδευση στο διαδίκτυο σε όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές παγκοσμίως.

Ένα πρόγραμμα που το κάνει αυτό είναι το Learning Passport(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός), μια ψηφιακή πλατφόρμα απομακρυσμένης μάθησης, που αναπτύχθηκε αρχικά για παιδιά εκτοπισμένων και προσφύγων από το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (UNICEF) σε συνεργασία με τη Microsoft. Καθώς θα ξεκινήσει ως πιλοτικό πρόγραμμα το 2020 – με τα παιδιά στο Κοσσυφοπέδιο, το Ανατολικό Τιμόρ και την Ουκρανία να είναι τα πρώτα που το βιώνουν – το έργο επέκτεινε γρήγορα την εμβέλειά του για να συμπεριλάβει σχολεία που επηρεάζονται από το κλείσιμο σε όλο τον κόσμο. Τώρα όλες οι χώρες με πρόγραμμα σπουδών που μπορεί να διδαχθεί μέσω Διαδικτύου έχουν πρόσβαση στο περιεχόμενο του προγράμματος μέσω ηλεκτρονικών βιβλίων, βίντεο και πρόσθετης υποστήριξης για γονείς παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες.

Για την επίτευξη του Στόχου 4 των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών ( SDG(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός)ιθ) εντός της επόμενης δεκαετίας, ελπίζουμε ότι θα δούμε περισσότερα δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα να ενωθούν για να κάνουν τα εκπαιδευτικά μας συστήματα πιο ανθεκτικά, χωρίς αποκλεισμούς και δίκαια για όλους.

Επανεξέταση του ρόλου του παιδαγωγού

Το νέο περιβάλλον εξ αποστάσεως μάθησης σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί έπρεπε να σκεφτούν δημιουργικά το περιεχόμενο και τους καλύτερους δυνατούς τρόπους διδασκαλίας στο Διαδίκτυο. Αυτό παρέχει τον καταλύτη για την επανεξέταση του ρόλου του εκπαιδευτικού, ενώ προσθέτει αξία σε όσα διδάσκονται.

Αυτή η εμπειρία μας έδειξε επίσης ότι υπάρχει δυνατότητα για ευελιξία στον τρόπο παροχής της εκπαίδευσης – δημιουργώντας εναλλακτικές λύσεις σε πιο παραδοσιακές μορφές και δομές εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς έχουν παρατηρήσει ότι ορισμένοι από τους μαθητές ή τα παιδιά τους ακμάζουν στο νέο πλαίσιο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη πιο εξελιγμένης εξ αποστάσεως μάθησης ή μικτών επιλογών μάθησης για μαθητές που προτιμούν μια τέτοια εκπαιδευτική εμπειρία.

Αυτή η κρίση οδήγησε σε μια ψηφιακή διαταραχή, αλλά υπογράμμισε επίσης την ανάγκη να ξανασκεφτούμε τι διδάσκονται οι μελλοντικές γενιές. Αυτό προέκυψε πιο πρόσφατα από έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός)(και άλλους οργανισμούς) σχετικά με τις δεξιότητες που απαιτούνται από το μελλοντικό εργατικό δυναμικό. Αυτές οι μελλοντικές δεξιότητες περιλαμβάνουν υψηλότερες γνωστικές δεξιότητες επιχειρηματικότητας, δημιουργικότητας και καινοτομίας, καθώς και δεξιότητες κοινωνικής και συναισθηματικής νοημοσύνης – όπως η ανθεκτικότητα, η προσαρμοστικότητα και η ύπαρξη νοοτροπίας ανάπτυξης.

Για την επίλυση ορισμένων από τις πιο πιεστικές παγκόσμιες προκλήσεις του κόσμου στο μέλλον, η εκπαίδευση θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων.

Ο επαναπροσδιορισμός του πώς θα μοιάζει η εκπαίδευση για τις μελλοντικές γενιές σε έναν κόσμο μετά την COVID-19 θα απαιτήσει τις συνδυασμένες προσπάθειες των διαφόρων ενδιαφερομένων. Θα πρέπει να σκεφτούν σκληρά και ειλικρινά τα σχετικά ζητήματα και στη συνέχεια να λάβουν τις απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπισή τους.

https://en.unesco.org/courier/2020-3/opportunity-reinvent-school