Σοσιαλδημοκρατία και Παιδεία στις νέες εποχές

Του Νίκου Τσούλια

Α. Γενική θεώρηση

Η Παιδεία και ο Πολιτισμός αποτελούν μια θαυμαστή ενότητα αλληλοτροφοδότησης, συνύπαρξης και συνεξέλιξηςˑ και ως εκ τούτου είναι αναγκαία η συνδιαμόρφωση κοινής πολιτικής τους. Το όλο σύμπαν τους είναι το πιο σταθερό νήμα της διαχρονικής πορείας του λαού μας και της χώρας μας. Διαμορφώνει την εθνική ταυτότητά μας, τις προσωπικές και συλλογικές συνειδήσεις μας, το κοινό φαντασιακό μας. Προβάλλει στο μέλλον τους οραματισμούς μας και τους σχεδιασμούς μας.

Αναπάντητο

Γιάννης Ρίτσος

[Ενότητα Πέτρες]

Πού με πας από δω; Πού βγάζει αυτός ο δρόμος; Πες μου.
Δε βλέπω τίποτα. Δεν είναι δρόμος. Πέτρες μονάχα.
Μαύρα δοκάρια. Φανοστάτης. Να ’χα τουλάχιστον
εκείνο το κλουβί – όχι αυτό των πουλιών, τ’ άλλο
με τα μεγάλα σύρματα, με τα γυμνά αγαλμάτια. Τότε
που ρίχναν τους νεκρούς απ’ την ταράτσα, εγώ δε μίλησα,
μάζευα εκείνα τ’ αγαλμάτια – τα λυπήθηκα. Τώρα, το ξέρω:
το τελευταίο που πεθαίνει είναι το σώμα. Μίλα μου, λοιπόν.
Πού με πας από δω; Δε βλέπω τίποτα. Τι καλά που δε βλέπω.
Το πιο μεγάλο εμπόδιο για να σκεφτώ ως το τέλος είναι η δόξα.

Από τη συλλογή Πέτρες, Επαναλήψεις, Κιγκλίδωμα (1972) του Γιάννη Ρίτσου

https://thepoetsiloved.wordpress.com/2017/10/10/yannis-ritsos-anapantito-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%81%ce%af%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%bf/