Ο άρπαγας που άρχισε να γίνεται ανθρώπινος

Του Νίκου Τσούλια

     “Δεν θα έχετε πολλά πάρε – δώσε με τα παιδιά του χωριού. Εσείς θα σπουδάσετε και θα ζήσετε μακριά από εδώ, στην πόλη. Εκεί είναι το μέλλον σας. Τα άλλα παιδιά θα μείνουν εδώ, αγρότες άντε και κανένας εργάτης στο εργοστάσιό μας”.

Είναι οι σταθμοί που φταίνε…

Αιμιλία Καλογεράκη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3.3.2022

Είναι οι σταθμοί που φταίνε, πάντα σκηνικό φυγής και χωρισμού. Μόνο που αυτή τη φορά ο σταθμός του τρένου στο Κίεβο είναι γεμάτα κρυφούς λυγμούς για να μην καταλάβουν τα μικρά παιδιά το μέγεθος του πόνου. Η Anna χαμογελάει πλατιά, το ίδιο και ο David μόλις δύο χρονών που γνέφει αντίο στον πατέρα του Stanislav με την ευχή να βρεθούν πάλι σύντομα μαζί.