Καλλιέργεια παιδαγωγικών αξιών στο σχολείο

Του Νίκου Τσούλια

     Οι πρόσφατες αντιεπιστημονικές, παλαιοσυντηρητικές και σκοταδιστικές παρεμβάσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, τα πολλαπλά μαθησιακά, ψυχικά και κοινωνικά προβλήματα, που έχει διαμορφώσει το «κλειστό σχολείο» λόγω πανδημίας, τα συνεχή φαινόμενα βίας, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας απαιτούν ένταση στο διαπαιδαγωγικό και πολιτιστικό περιεχόμενο του σχολείου.

1821-2021: Η πορεία της λάβας προς τον ωκεανό

200 χρόνια ιστορίας και αλήθειας

Γράφει η Γεωργία Γιώτα

«Στο χώμα τούτο πάντα ανθούνε κι έχουν αθάνατη ζωή
και μας θαμπώνουν, μας μεθούνε νεράιδες, ήρωες, θεοί»
(Κ. Παλαμάς)

Είχε σημάνει πλέον η ώρα να γραφεί η Ιστορία. Είχε έλθει πια το πλήρωμα του χρόνου. Από την πρώτη εξέγερση των Ελλήνων κατά των Τούρκων στη Μάνη, μέχρι τα Ορλωφικά του 1770 με τη γνωστή τραγική τους κατάληξη και την τελευταία επαναστατική απόπειρα του 1808, η μοίρα ενός ολόκληρου έθνους  γραφόταν με καριοφίλια, πιστόλες και γιαταγάνια, βόλι το βόλι, σελίδα τη σελίδα.

Μια χούφτα Έλληνες. Πεινασμένοι, ρακένδυτοι, άοπλοι, ανοργάνωτοι. Δεν γεμίζουν τα όπλα τους παρά μόνο με τα βόλια της ψυχής τους: τη λαχτάρα για τη λευτεριά, την πίστη στο Θεό, την ελπίδα να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους, την αγάπη για την πατρίδα, την προσδοκία να οργανώσουν ένα ρημαγμένο έθνος σε συγκροτημένο κράτος, να σηκωθούν λίγο ψηλότερα, να σκορπίσουν φως και αθάνατο νερό… ξανά.