Περδικόστηθη Tσιγγάνα

Κωστής Παλαμάς

Ο δωδεκάλογος του γύφτου

Λόγος τρίτος (Αγάπη)

 

Περδικόστηθη Tσιγγάνα,
ω μαγεύτρα, που μιλείς
τα μεσάνυχτα προς τ’ άστρα
γλώσσα προσταγής,

 

που μιλώντας γιγαντεύεις                  5
και τους κόσμους ξεπερνάς
και τ’ αστέρια σού φορούνε
μια κορώνα ξωτικιάς!

Σφίξε γύρω μου τη ζώνη
των αντρίκειω σου χεριών·                  10
είμαι ο μάγος της αγάπης,
μάγισσα των αστεριών.

Mάθε με πώς να κατέχω
τα γραφτά θνητών κ’ εθνών,
πώς τ’ απόκρυφα των κύκλων            15
και των ουρανών·

πώς να φέρνω αναστημένους
σε καθρέφτες μαγικούς
τις πεντάμορφες του κόσμου
κι όλους τους καιρούς·       

          20
πώς, υπάκουους τους δαιμόνους,
τους λαούς των ξωτικών,
στους χρυσούς να δένω γύρους
των δαχτυλιδιών,

καθώς δένω και το Λόγο,                  25
δαίμονα και ξωτικό,
στο χρυσό το δαχτυλίδι,
στο Pυθμό·

πώς με βούλλα σολομώντεια
να σφραγίζω και να κλειώ                  30
τα μεγάλα τα τελώνια
σε γυαλί στενό,

και στη θάλασσα να ρίχνω
το γυαλί, και να γυρνά
μέσ’ στην άβυσσο το ό,τι είναι            35
με την άβυσσο γενιά.

η συνέχεια εδώ

http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=230&author_id=31