Διαρκής κρίση Ηγεσίας στην Ε.Ε. και ανίσχυροι «Ηγέτες»

Αρης Ραβανός,

in.gr, 25 Φεβρουαρίου 2022

Οι αρχηγοί των κρατών της Ε.Ε. παρουσίασαν συμπεριφορές με στοιχεία που παρατηρούνται σε μορφές ηγεσίας που χαρακτηρίζονται επιστημονικά ως μη χαρισματικές

Ο πόλεμος στην Ουκρανία με την ρωσική εισβολή και οι «αντιδράσεις» των ευρωπαίων ηγετών επαναφέρει στο προσκήνιο τον προβληματισμό για τις ηγεσίες και το ρόλο των ηγετών σε τέτοιες μεγάλης κλίμακας κρίσης και το βαθμό αντίδρασής τους.

Βία στο σχολείο ή βία του σχολείου; – Η αντιφατική υπόσχεση της ψυχολογίας

Αθανάσιος Μαρβάκης

«Η αφετηρία, το διακύβευμα και της δικής μας συζήτησης δεν είναι κάποια φανταστική νηνεμία και το πώς αυτή έχει διαταραχθεί και πρέπει να επαναφερθεί στην αθόρυβη λειτουργία της» –

Και η Ελλάδα κινείται πλέον – με την δέουσα καθυστέρηση, το αργότερο από το 2013 και μετά – στον φρενήρη ρυθμό ενός παραδοσιακού χορού, ο οποίος ωστόσο χορεύεται τώρα με καινούργια – με ψυχολογικά – ρούχα. Στον χορό αυτό συμμετέχουν ιδιώτες, εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές, επιτροπές, ΜΚΟ, παρατηρητήρια, συνδικαλιστικές συλλογικότητες, επιστημονικοί φορείς, κρατικοί θεσμοί – με κονδύλια, μελέτες, σεμινάρια, δράσεις, προτάσεις.

Όταν το παρελθόν συναντά παρελθόν

Του Νίκου Τσούλια

     Δύσκολη χρονιά και η φετινή. Το μίγμα της ζωής γκρίζο και μαύρο – καθόλου φωτεινό. Η πανδημία στο φόρτε της. Η οικονομική κρίση δεν λέει να φύγει. Η κλιματική αλλαγή έχει αρχίσει ήδη να αφήνει τα σημάδια της και η ξηρασία στεγνώνει τους τόπους.

Quo Vadis Δυτικέ κόσμε;

Ο Πούτιν δημιούργησε μία μοναδική στο είδος της, όλο το 24ωρο ανοιχτή, παγκόσμια υπηρεσία επισκευής «χαλασμένων» δικτατοριών.

* Άρθρο του Ηλία Σ. Τζιώρα

Έγινε ο νούμερο 1 προορισμός για κάθε αποτυχημένο αυταρχικό ηγέτη, δικτάτορα του κόσμου με προβλήματα.

Πώς είναι να ζεις μόνος;

Του Νίκου Τσούλια

     Θεωρώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε κάποιο στάδιο της ζωής τους μένουν μόνοι τους – είτε γιατί σπουδάζουν κάπου μακριά από την οικογένειά τους είτε γιατί έχουν ξενιτευτεί για να βρουν δουλειά είτε γιατί απέμειναν μόνοι στα γηρατειά τους είτε γιατί τους εγκατέλειψαν για κάποιο λόγο οι δικοί τους είτε γιατί αυτοί έφυγαν και έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους είτε γιατί είναι επιλογή τους κλπ κλπ.

Ηλίθιοι, είναι πόλεμος που σκοτώνει αθώους ανθρώπους

Βασίλης Σ. Κανέλλης,

in.gr  25 Φεβρουαρίου 2022

Δεν νοούνται ισαποστακισμοί ή στήριξη του ισχυρού όταν αυτός επιτίθεται στον αδύναμο για πολιτικούς η γεωστρατηγικούς στόχους

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον (και απελπισία είναι η αλήθεια) τις τελευταίες δύο ημέρες όλη αυτή τη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο Πόλεμος είναι πάντα μια κόλαση… Συμπαράσταση στην Ουκρανία!

Του Νίκου Τσούλια

     Ο πόλεμος έχει πάντα και παντού το ίδιο φρικιαστικό πρόσωπο. Αυτή είναι η κόλαση – όταν ο άνθρωπος σκοτώνει τον άνθρωπο, όταν αφαιρεί το θείο δώρο της ζωής, όταν κατατρώει την αδελφοσύνη, την αλληλεγγύη, την αγάπη μεταξύ λαών και ανθρώπων.

Πριν 47 χρόνια έφυγε ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, ένας Λουντέμης της θάλασσας!

Θανάσης Τσιριγώτης

Μία σύγκριση ανάμεσα στον Ν. Καββαδία ως ποιητή της θάλασσας και τον Ο. Ελύτη ως επισκέπτη

Έκλεισαν ήδη 47 χρόνια από τότε που έφυγε ο ποιητής Νίκος Καββαδίας (10-2-1975). Ασυρματιστής, ποιητής μέχρι τα γεράματά του (γεννήθηκε το 1911) ταξιδευτής σε ποντοπόρα πλοία, αδέκαρος και χωρίς τιμές, γιατί τον ξέχασε η πατρίδα του.

Ο εξαθλιωμένος κόσμος στο «Ζερμινάλ» του Ζολά

Του Νίκου Τσούλια

Ζολά (1988), Ζερμινάλ

Αθήνα: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, σ.

     Θα αναρωτηθείτε. Τι νόημα έχει να διαβάσουμε ένα βιβλίο γραμμένο τον 19^ο αιώνα, που αναφέρεται σε συνθήκες εξωπραγματικές για τις σημερινές σύγχρονες εποχές;

Πλεονέκτημα έδρας

Χειμώνας στην Κριμαία, Fyodor Vasilyev

Γεωργία Γιώτα

Παράξενη τούτη η εποχή

Χωρίς ησυχία. Γεμάτη ανατροπές και απρόοπτα. Η σύλληψη και η κυοφορία  του απροσδόκητου ανήκουν στο παρελθόν.

Ο τοκετός όμως αφορά στο παρόν και το «νέο» που έρχεται στο φως σίγουρα θα απασχολήσει και το μέλλον. Πόσο άραγε διαφορετικές τούτες οι συνθήκες και ταυτόχρονα πόσο όμοιες με άλλες… του παρελθόντος! Ενίοτε του μακρινού, όμως τόσο οικείου. Και πρωταγωνιστής πάντα ο άνθρωπος, με τη συμπεριφορά, τη στάση και τις πράξεις του. Αλλά το πάθημα δεν γίνεται μάθημα. Τελικά, ή το μάθημα είναι απαιτητικό ή εμείς καθιστάμεθα συχνά ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Τις πταίει;

Χιόνι στην Ακρόπολη

Μαλέας Κωνσταντίνος (1879-1928). Ο λόφος της Ακρόπολης με χιόνια (1924-1928), λάδι σε χαρτόνι, 60×45 εκ. Εθνική Πινακοθήκη.

Σάκης Ιωαννίδης

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 25.01.2022

Βλέποντας το χιόνι να πέφτει πυκνό στο κέντρο της Αθήνας, αναρωτιόμουν πόσο συχνές θα είναι αυτές οι εικόνες στο κοντινό μας μέλλον. Το κλίμα αλλάζει, οι εποχές δεν είναι πια οι ίδιες, κάθε χρόνο μετράμε θερμότερους μήνες και περιόδους ακραίων θερμοκρασιών.

Θύτης εκφοβισμού: το «σκουπιδάκι» που ήθελε να γίνει «βασιλιάς»

Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να απορρίπτει μια ολόκληρη κοινότητα ένα νέο παιδί; –

Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης

Αδιαμφισβήτητα, ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση. Όπως με το να κλείνουμε τα μάτια γινόμαστε μέρος του προβλήματος το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το να απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία και την περιθωριοποίηση των θυτών. Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να απορρίπτει μια ολόκληρη κοινότητα ένα νέο παιδί; Πως μπορεί ένα παιδί να ξεφύγει από τη μαύρη προφητεία πως κρύβει μέσα του έναν επικίνδυνο άνθρωπο;