Μεγάλη νίκη της Σοσιαλδημοκρατίας, μεγάλη ευθύνη

Του Νίκου Τσούλια

     Η όλη διαδικασία για την εκλογή Προέδρου στο κόμμα μας είναι μείζον πολιτικό γεγονός. Είναι μεγάλη νίκη για το Κίνημα Αλλαγής / ΠΑ.ΣΟ.Κ., για τη Δημοκρατική Παράταξη, για τη Σοσιαλδημοκρατία. Παράλληλα, όμως εκφράζεται πλέον αποφασιστικά ένα νέο ρεύμα γενικότερης πολιτικής ανανέωσης στη χώρα μας. Δεν αφορά μόνο το κόμμα μας.

     Τόσο η μαζική συμμετοχή των πολιτών στους δύο γύρους των εκλογικών διαδικασιών όσο και η εντυπωσιακή και με απόλυτο τρόπο εκλογή του νέου Προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Είναι η απαρχή ανατρεπτικών αλλαγών! Κατακτούμε οριστικά και αμετάκλητα τη μεγάλη παρακαταθήκη της Φώφης Γεννηματά για «αυτόνομη πορεία, ενότητα και προοδευτική πολιτική». Βλέπουμε μόνο τη δυναμική ανάπτυξη της πολιτικής μας πρότασης, την ιστορική ευθύνη μας.

     Η αλλαγή αυτή καταδεικνύει ένα κοινωνικό αίτημα. Να γυρίσουμε σελίδα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία – σε ιδέες, σε επιλογές, σε πρόσωπα, σε συμπεριφορές. Η πολύχρονη οικονομική κρίση, η σκληρή και παρατεταμένη δοκιμασία της πανδημίας, τα μεγάλα προβλήματα και οι πολλαπλές προκλήσεις των καιρών μας θέτουν νέο πλαίσιο στην πολιτική.

     Χορτάσαμε από τις πολιτικές και από τα πρόσωπα της κρίσης, από το λαϊκισμό της αριστεράς και από τον αυταρχισμό και την ταξική πολιτική της δεξιάς. Οι εικόνες των πολιτικών προσώπων, που είναι βαλτωμένες σε μια ακίνητη πραγματικότητα, σε μια καθήλωση των εξελίξεων, έχουν θολώσει. Όσο και αν φαίνονται απολίτικα και απλουστευτικά τα παρακάτω ερωτήματα, τίθενται εκ των πραγμάτων. Τι μπορούν να δώσουν πλέον οι Μητσοτάκης, Πλεύρης, Κεραμέως κλπ και οι Τσίπρας, Καμμένος, Γεροβασίλη, Βαρουφάκης κλπ. Ποια μπορεί να είναι η αξία και ποιο το νόημα του σημερινού τοξικού δίπολου «Γεωργιάδη – Πολάκη»;

     Εκείνο που είναι ολοφάνερο, είναι η ίδια η βούληση της κοινωνίας, και ιδιαίτερα των νέων, να αλλάξουν ουσιαστικά και σημειολογικά το σημερινό τελματωμένο πολιτικό σκηνικό. Και είναι μια θέληση, που κομίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Όχι απλά και μόνο να αλλάξουμε κομματικές επιλογές, αλλά να αναθεωρήσουμε και τον τρόπο της ζωής μας.

     Η πανδημία κατέδειξε κάτι πολύ σημαντικό. Το ποσοστό των εμβολιασμένων στους πολίτες, που επιλέγουν το Κίνημα Αλλαγής / ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι περίπου 90%, ενώ των άλλων δύο σημερινών μεγάλων κομμάτων είναι καθηλωμένο στο 60%. Αυτές οι διαφορετικές συμπεριφορές είναι καθοριστικές για την κοινωνία μας και την οικονομία μας, για τη ζωή μας. Δεν είναι θεωρία.

     Υπάρχει και κάτι επιπλέον. Οι τάσεις αυτές απεικονίζουν και τις τάσεις ορθολογισμού και ανορθολογισμού. Η επιλογή της Σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι μόνο κομματική και πολιτική επιλογή. Είναι ισχυροποίηση του ορθολογισμού και της «ανοιχτής κοινωνίας» έναντι του ανορθολογισμού και του σκοταδισμού, της συνωμοσιολογίας και της μεσαιωνικής υποκουλτούρας. Είναι τρόπος ζωής, που καταυγάζει την θέληση να διαμορφωθεί το μέλλον μας με τον πιο δημιουργικό και κοινωνικά προοδευτικό τρόπο.

     Ο λαϊκισμός και ο ρατσισμός που επικράτησαν στην Ευρώπη παρέα με τον νεοφιλελευθερισμό οδήγησαν λαούς και χώρες σε αδιέξοδο. Οι μεγάλες ανάγκες και οι συνεχείς προκλήσεις θέτουν την ουσία της πολιτικής και πιο πολύ του περιεχομένου της ζωής – προσωπικής και συλλογικής – στο προσκήνιο με τον πιο απαιτητικό τρόπο. Άλλωστε, όλα εδώ δεν κρίνονται;

     Η Σοσιαλδημοκρατία – με προτάγματα: τη δικαιοσύνη, το κοινωνικό κράτος, την άμβλυνση των ανισοτήτων, την πράσινη ανάπτυξη, τον ψηφιακό μετασχηματισμό… – αναπτύσσει τον προγραμματικό της λόγο, με νέες ιδέες και προτάσεις. Θα αποκτά όλο και πιο πολύ κοινωνική δυναμική και θα αναδεικνύεται ως ισχυρή πολιτική πρόταση για τις χώρες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα τροφοδοτεί τον Ορθολογισμό και ένα νέο περιεχόμενο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι καιροί μας χρειάζονται έναν νέο Ψηφιακό Διαφωτισμό.

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής