«Γιορτάζοντας την αξία και την αρετή της δημόσιας υπηρεσίας»

Σούρουπο, Ρόνι Λάντφιλντ, 1994

Του Ντέιβιντ Έντουαρντς

Η Ημέρα Δημόσιας Υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση το 2002. «Γιορτάζει την αξία και την αρετή της δημόσιας υπηρεσίας στην κοινότητα. τονίζει τη συμβολή της δημόσιας υπηρεσίας στη διαδικασία ανάπτυξης · αναγνωρίζει το έργο των δημοσίων υπαλλήλων και ενθαρρύνει τους νέους να ακολουθήσουν σταδιοδρομία στον δημόσιο τομέα».

Δημόσια υπηρεσία, ισότητα και δημοκρατία

Τις τελευταίες δεκαετίες, η αγορά έχει πάρει το επίκεντρο και οι δημόσιες υπηρεσίες συχνά έχουν παραμεληθεί και λιμοκτονούν από πόρους. Αυτό είναι μέρος της εξήγησης των αυξανόμενων κενών στα ίδια κεφάλαια. Έγινε μαζική αναδιανομή πλούτου και δύναμης, από τους πολλούς στους λίγους.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυξανόμενες αδικίες καθώς και κινδύνους για τη δημοκρατία, αλλά μεταξύ αυτών είναι το γεγονός ότι η ισορροπία μεταξύ της δημόσιας διακυβέρνησης και των υπηρεσιών που λογοδοτούν στους εκλεγμένους ηγέτες περιορίστηκε αφενός, ενώ οι αγορές και οι παράγοντες τους, αφετέρου από την άλλη, «απελευθερώθηκαν» από την απορρύθμιση και την απελευθέρωση.

Οι δημόσιες υπηρεσίες στις δημοκρατίες δεν είναι εναλλάξιμες με ιδιωτικές υπηρεσίες. Οδηγούνται από το δημόσιο καλό, όχι από το ιδιωτικό όφελος. Εξυπηρετούν τους πολίτες και όχι τους καταναλωτές. Η επιτυχία τους κρίνεται από την κοινωνική πρόοδο και την επέκταση της ισότητας και των ευκαιριών για τους πολλούς, όχι από την οικονομική απόδοση σε μια σχετική χούφτα.

Αυτή η θεμελιώδης διαφορά τονίζεται από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Οι δημόσιες υπηρεσίες που διοικούνται από ιδιωτικούς, για κερδοσκοπικές εταιρείες, δεν θα οδηγούνται πλέον από το δημόσιο αγαθό, αλλά από το ιδιωτικό κέρδος. Οι ΣΔΙΤ είναι συχνά ένα μπερδεμένο μείγμα δημόσιων εντολών και ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.

Ένα καλό παράδειγμα αυτού του μείγματος και των κινδύνων για τη δημοκρατία είναι η εισαγωγή της τεχνολογίας των πληροφοριών και των επικοινωνιών στην εκπαίδευση. Διευρύνθηκε γρήγορα με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ποιος παίρνει αποφάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική σχετικά με την ένταξή της στην εκπαίδευση: δημόσιες αρχές ή εταιρείες edtech ή και τα δύο; Πού αφήνει αυτό τους επαγγελματίες εκπαιδευτικούς και τα συνδικάτα τους; Πού αφήνει αυτό γονείς και πολίτες;

Αξίες δημόσιας υπηρεσίας έναντι κερδοφορίας αγοράς

Δεν αρκεί, ωστόσο, η προστασία των δημόσιων υπηρεσιών από την κυριαρχία των ιδιωτικών κομμάτων μέσω ιδιωτικοποιήσεων και ΣΔΙΤ, ακόμη και αν η δημόσια χρηματοδότηση επρόκειτο να ενισχυθεί. Δεν είναι τόσο απλό. Για να συμβάλουν πλήρως στην κοινωνία και τη δημοκρατία, οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να ενσωματώνουν αξίες δημόσιας υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι ο σχεδιασμός, οι στρατηγικές και οι μέθοδοί τους πρέπει να είναι σε αρμονία με τους σκοπούς και τις αξίες τους.

Οι αξίες των δημόσιων υπηρεσιών είναι πιο κοντά στις αξίες της οικογένειας και της κοινότητας από ό, τι είναι στα πλαίσια ανάλυσης κόστους-οφέλους του κόσμου των επιχειρήσεων. Η εκπαίδευση είναι ένα ισχυρό παράδειγμα. Οι μαθητές είναι άνθρωποι γεμάτοι περιέργεια και ζωή. Οι ειδικευμένοι, επαγγελματίες δάσκαλοι έχουν μάθει πώς να διεγείρουν τη χαρά της μάθησης και να διευκολύνουν την ανάπτυξη των νέων. Η επιβολή τεχνικών διαχείρισης και συστημάτων μέτρησης από τον ιδιωτικό τομέα, υπονομεύει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς και σαμποτάρει την αποστολή της εκπαίδευσης.

Η πανδημία COVID-19 έχει ξυπνήσει μια δημόσια λαχτάρα για την κοινότητα. Έχει επίσης αναγκάσει να εξεταστούν οι τιμές. Η υγεία, η εκπαίδευση και άλλες δημόσιες υπηρεσίες και οι άνθρωποι που κάνουν αυτές τις υπηρεσίες αναγνωρίζονται ως σημαντικές και κεντρικές για την ανθρώπινη ύπαρξη. Έχει επίσης αυξηθεί η δυσαρέσκεια για τη διακυβέρνηση. Οι κρίσεις και οι συνέπειές τους παρέχουν ένα παράθυρο ευκαιρίας για τη μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης και προτεραιοτήτων.

Εκπαίδευση: η θεμελιώδης δημόσια υπηρεσία

Για να συμβάλουν πλήρως οι δημόσιες υπηρεσίες στην οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος, χρειάζονται πολύ περισσότερες δημόσιες επενδύσεις. Δεν υπάρχει δημόσια υπηρεσία πιο συνδεδεμένη με το μέλλον από την εκπαίδευση. Υποφέρει από υποεπενδύσεις εδώ και δεκαετίες. Η εκπαίδευση δεν απαιτεί μόνο άμεση χρηματοδότηση. Απαιτεί μακροπρόθεσμη, βιώσιμη επένδυση.

Η εισαγωγή νέων ταλέντων στο διδακτικό επάγγελμα απαιτεί ποιοτική και συνεχή κατάρτιση, προστασία των δικαιωμάτων, καλές αποδοχές και προϋποθέσεις και δυνατότητα δημιουργίας, αυτόνομης με επαγγελματική υποστήριξη. Σημαίνει να είμαστε στο τραπέζι και όχι στο περιθώριο όταν αναπτύσσεται η πολιτική. Η διατήρηση έμπειρων εκπαιδευτικών περιλαμβάνει τη διατήρηση ενός περιβάλλοντος ευεξίας που αλλάζει την ισορροπία της εργασιακής ζωής από εξουθενωτικό στρες σε εργασιακή ικανοποίηση.

Η πανδημία και οι επιπτώσεις της έχουν απαιτήσει μεγάλες δημόσιες δαπάνες σε εθνικό επίπεδο σε έναν κόσμο με μικρή διεθνή αλληλεγγύη. Αυτό σημαίνει ότι οι υπουργοί Οικονομικών ενδέχεται να μπουν στον πειρασμό να επιστρέψουν στις συνήθειες λιτότητας. Η εκπαίδευση και άλλες δημόσιες υπηρεσίες καθώς και τα μέτρα οικονομικής τόνωσης και ισότητας που είναι ζωτικής σημασίας δεν πρέπει να υπόκεινται σε αυτήν την παλιά, αποτυχημένη προσέγγιση. Το να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο θα εγγυηθεί την αποτυχία σε όλα τα μέτωπα.

Η επιτυχία είναι δυνατή, αλλά απαιτεί μεγάλη κινητοποίηση ενός σπάνιου εμπορεύματος – πολιτική βούληση. Υπάρχουν αρκετά χρήματα στον κόσμο για να είμαστε υπεύθυνοι και να αντιμετωπίσουμε θεμελιώδη παγκόσμια προβλήματα. Απλώς πρέπει να μετακινηθεί από εκεί που αποθησαυρίζεται προς εκεί που χρειάζεται απεγνωσμένα. Για αυτό, χρειαζόμαστε μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί-φορολόγηση εταιρειών και ατόμων που έχουν ωφεληθεί περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση για να χρηματοδοτήσουν την κοινωνική πρόοδο και τον αγώνα για τη διάσωση του πλανήτη.

https://www.ei-ie.org/en/item/25089:celebrating-the-value-and-virtue-of-public-service