Γη της Επαγγελίας (β μέρος)

Του Νίκου Τσούλια

B. Obama (2020), Γη της επαγγελίας,

Εκδόσεις: Athens Bookstore Publications

σελίδες 738

     Συνεχίζοντας την παρουσίαση του βιβλίου “Η Γη της Επαγγελίας” (και με δεδομένο ότι είναι κυρίως ένα πολιτικό δοκίμιο διακυβέρνησης), θα πρέπει να σταθούμε στον πυρήνα της πολιτικής του και ιδιαίτερα στην αγωνία του να αντιμετωπίζει την ουσία των προβλημάτων και να δίνει λύσεις με προοπτική.

     Έτσι, σημειώνει ότι “η σταθεροποίηση της Ελλάδας έγινε μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες της οικονομικής και της εξωτερικής μας πολιτικής” και ασκεί κριτική προς τον ηγετικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έβαλε σκληρά προγράμματα στη χώρα μας! Και συνέβαλε στη στήριξη της χώρας μας καλύτερα από την Γερμανία, την “ατμομηχανή της Ε.Ε.”, που έβαζε τη μια θηλιά μετά την άλλη στην οικονομία μας με προγράμματα χωρίς αναπτυξιακό ορίζοντα.

     Το πολιτικό του στίγμα είναι απόλυτα δημοκρατικό και προοδευτικό. Προτεραιότητές του και δομικές μεταρρυθμίσεις ήταν στην Παιδεία, στην Ενέργεια, στην Κλιματική Πολιτική, στην Υγειονομική Περίθαλψη, στη ρύθμιση του Χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μέσα από το βιβλίο διαπιστώνεις με πολύ έντονο τρόπο τις δυσκολίες και τους περιορισμούς στην άσκηση της πολιτικής του. Η Βουλή και ιδιαίτερα η Γερουσία – ανάλογα με τις κομματικές ισορροπίες στο εσωτερικό τους μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων – λειτουργούν μεν εξισορροπιστικά στην ενδεχόμενη αυθαίρετη εξουσία του Προέδρου αλλά ταυτόχρονα είναι και τροχοπέδες στην υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεών στην Προεδρικής μορφής δημοκρατία των ΗΠΑ.

     Ένα από τα αξιόλογα στοιχεία του βιβλίου είναι το πώς λειτουργεί ο Λευκός Οίκος, πώς αντιμετωπίστηκαν οι μεγάλες κρίσεις και οι μεγάλες προκλήσεις από τα εμπόδια για την ψήφιση του Νόμου για την Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη, την αντιπαράθεση με τους στρατηγούς για την στρατηγική των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, τη μεταρρύθμιση της Wall Street, μέχρι ατύχημα της Deepwater Horizon με το πετρέλαιο να γεμίζει τις θάλασσες και την Επιχείρηση Τρίαινα του Ποσειδώνα, η οποία καταλήγει στο θάνατο του Οσάμα μπιν Λάντεν. Σε κάθε ευκαιρία δεν παραλείπει να τονίζει ότι το Ισλάμ δεν ταυτίζεται με την τρομοκρατία και να αποκρούει τη βαθιά συντηρητική αντίληψη που οδηγεί στον ρατσισμό και στη βία.

     Θα δούμε το πως μεταμορφώνεται η προσωπική και κυρίως η οικογενειακή του ζωή, το πως τα αγαπημένα του κορίτσια περνούν την εφηβεία με έναν πολύ ιδιότυπο τρόπο, το πως υπερβαίνει τις κρίσεις με την Μισέλ λόγω της μακράς απουσίας του από την οικογένειά του – ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο, το πως η ζωή του δεν έχει πλέον ούτε μια στιγμή ξεγνοιασιάς και απλής καθημερινότητας.

     Το πιο όμορφο σκηνικό που αναδεικνύεται και που απολαμβάνει ο αναγνώστης είναι το πως εξελίσσεται η αγάπη των απλών ανθρώπων στο πρόσωπό του, στο πώς συμμετέχουν ενεργά στην προεκλογική του προσπάθεια νέοι και νέες, που ποτέ τους δεν είχαν συμμετάσχει σε ανάλογες ενέργειες και που δεν έβλεπαν ότι θα είχε και κάποιο νόημα. Ο ενθουσιασμός και η εθελοντική βοήθεια αυτών των νέων θα δημιουργήσει ένα ρεύμα δυναμικής, που δίνει μια εικόνα ελπίδας για περισσότερη δημοκρατία στις ΗΠΑ.

     Όταν ο ελπιδοφόρος Πρόεδρος βρεθεί στο “Τείχος του Βερολίνου”, θα δώσει με πολύ εύγλωττο τρόπο το δικό του όραμα, τη δική του κοσμοθεώρηση. “Η δική μας δουλειά ήταν τώρα να γκρεμίσουμε άλλα, λιγότερο ορατά τείχη: ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς, ανάμεσα στις φυλές, στους γηγενείς και στους μετανάστες, ανάμεσα στους χριστιανούς, στους μουσουλμάνους και στους Εβραίους”.

     Ο Ομπάμα ανέδειξε μια βαθιά ουμανιστική κουλτούρα. “Δεν υπάρχει μια Μαύρη Αμερική, μια Λευκή Αμερική, μια Ισπανόφωνη Αμερική, και μια Ασιατική Αμερική. Υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής”. Στάθηκε κοντά στους απλούς ανθρώπους. “Με τον καιρό διάφοροι άνθρωποι άρχισαν να μου μιλάνε για το πώς είναι να ζεις κρύβοντας συνεχώς το παρελθόν σου πάντα με τον φόβο ότι η ζωή που πάλεψες τόσο πολύ να χτίσεις μπορεί να γκρεμιζόταν μέσα σε μια στιγμή. Μου μιλούσαν για τον εξουθενωτικό και ακριβό αγώνα που έκαναν απέναντι σ’ ένα συχνά άκαρδο και αυθαίρετο σύστημα μετανάστευσης, την αίσθηση απελπισίας που είχαν όταν ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν σε εργοδότες που εκμεταλλεύονταν την κατάστασή τους για να πληρώνουν μισθούς χαμηλότερους και από τον κατώτατο”.

     Υπάρχουν βιβλία που απλά διαβάζονται και σου αφήνουν ένα κάποιο αποτύπωμα στη μνήμη σου. Υπάρχουν όμως και βιβλία σταθμοί, βιβλία που δεν σε μαθαίνουν απλά και μόνο κάποια πράγματα, αλλά που σου μετασχηματίζουν τον τρόπο σκέψης, που σου ανοίγουν νέους ορίζοντες, που σε διαπαιδαγωγούν σε μια βαθιά ανθρώπινη κουλτούρα. Και η “Γη της Επαγγελίας” είναι τέτοιο βιβλίο.