Ψίθυροι από τα ερείπια

Του Νίκου Τσούλια

      Περπατάς ανάμεσά τους και νιώθεις την παρουσία απόντων ανθρώπων. Ψυχανεμίζεσαι με έναν μεταφυσικό τρόπο και αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν εικόνες που ζητάνε επιτακτικά ανασύσταση. Τα ερείπια ως απομεινάρια του Όλου σε προσκαλούν να συμπληρώσεις την αφήγησή τους. Το αισθάνεσαι ότι εδώ το παρελθόν δεν είναι μόνο παρελθόν˙ εδώ η «σκουληκότρυπα» σε ρουφάει από μόνη της για να σε πάει πίσω στο χρόνο, η φαντασία σου ονειρεύεται μόνο τα περασμένα.

Λυπημένα δειλινά

Παπαντωνίου Ζαχαρίας

Στῆς γειτονιᾶς τῆς φτωχικῆς
γυρίζει ὁ νοῦς μου τὰ στενά,
τὰ λυπημένα δειλινὰ
στοχάζομαι τῆς Κυριακῆς.