Τι μαγεία ομορφιάς του έρωτα ο γυρισμός…

Του Νίκου Τσούλια

     Γυρισμός, μαγική λέξη. Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που να μην τον έχει αγγίξει. Καθολικό το εννοιολογικό περιεχόμενό της. Το φευγιό πάντα αφήνει πίσω του εκκρεμότητες. Ανοίγει πληγές που δεν κλείνουν.

     Από την ώρα που κάποιος φεύγει από τον τόπο του, από τους ανθρώπους του, από τον έρωτά του αμέσως φουντώνει το αίσθημα της επιστροφής – επιστροφής για αυτούς που μένουν, νοσταλγίας για αυτούς που φεύγουν. Όσες ελπίδες και όσα όνειρα, όσος πόνος και όση αγωνία και αν γεννιούνται, με την εγκατάλειψη του “οικείου”, οι ψυχές και οι σκέψεις κολλάνε εκεί: στο γυρισμό, στην αιώνια επιστροφή!

     Γυρισμός για τον αγαπημένο ή για την αγαπημένη, που φεύγει άδικα ή προσωρινά και αφήνει πίσω του / της την απογοήτευση και τον μαρασμό, για τον ξενιτεμένο που πάει να βρει στον ήλιο μοίρα, για τον στρατιώτη που πάει στου πολέμου τη φρίκη, για τον νέο και τη νέα που πάει να σπουδάσει στο εξωτερικό (εδώ δεν λέμε στα ξένα…) ή που πάει να ασκήσει το επάγγελμά του, γιατί η χώρα του δεν τον χωράει, για τον οικονομικό πρόσφυγα της Αφρικής και της Ασίας, που ονειρεύεται την Ευρώπη και δεν ξέρει αν τον καταπιεί η Μεσόγειος, αν ριζώσει πουθενά, αν θα θελήσει να ξαναγυρίσει στους τόπους της ερήμωσης και του πολέμου…

Θα μπορούσε ποτέ η τέχνη να μην υμνήσει τον γυρισμό;

Να μην τον κάνει ποίηση και τραγούδι;

     Του έρωτα ο γυρισμός (του αγαπημένου ή της αγαπημένης) είναι κορύφωση συναισθήματος, μαγεία ομορφιάς, πόνου και γλύκας αγκάλη. Και το ρεμπέτικο τραγούδι, ένας ιστορικός και διαχρονικός μουσικός πολιτισμός μας, παγκόσμια αναγνωρισμένος θα τον υμνήσει με λόγια απλά, με λόγια ψυχής. Θα τραγουδήσει τον πόνο για να τον εξορκίσει, να τον ημερέψει, να τον γητέψει, να τον κάνει γλύκα της καρδιάς…

Ο Γυρισμός

του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Οδυσσέα Μοσχονά

Τον ερχομό σου πάντα περιμένω
και μέσα στην πικρή μου μοναξιά,
τραγούδι που σου λέω πονεμένο,
στον πόνο μου να βρω παρηγοριά.

Τους δρόμους που ερχόσουνα κοιτάζω,
τις ώρες που διαβαίνουνε μετρώ,
του γυρισμού τις μέρες λογαριάζω,
αγάπη μου γλυκιά σε καρτερώ.

Το γυρισμό σου πάντα περιμένω,
κι αν πέρασε τόσος πολύς καιρός,
δεν ξέχασα γι’ αυτό σου παραγγέλνω,
θα ζω με την ελπίδα ‘δω και ‘μπρος.

Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς

Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς

Πρώτη εκτέλεση: Οδυσσέας Μοσχονάς, Σαμιώτης

Ακούστε ξανά και ξανά του έρωτα τον καημό…

https://www.youtube.com/watch?v=7Ild82NxQx4