Αντιστέκομαι, αντιστέκομαι όσο μπορώ!

Μακρινίτσα

Του Νίκου Τσούλια

Αυτό είναι ζωή…

     Είναι δυνατόν να είσαι στην Πορταριά και να μην κάνεις ποδαράτο τη διαδρομή πήγαινε – έλα στην Μακρινίτσα; Πώς μπορείς να γευθείς τη γοητεία του Πηλίου, πώς θα νιώσεις τα κάλλη του, αν δεν χωθείς στα μονοπάτια του, αν δεν καμαρώσεις από κοντά τα πλατάνια και τα τόσα και τόσα δέντρα του, αν δεν φαντασιωθείς με το κελάρυσμα των μικρών χειμάρρων του, που όλο και κάτι λένε με τις πέτρες και με τα βράχια, αν δεν στοχαστείς στους φυλλοχρωματισμούς των θάμνων και στην πρωτόλεια αισθητική των αγριολούλουδων;