Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα στην πολιτική;

Ο ψεύτικος καθρέφτης, Ρεν Μαγκρίτ

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα στη ζωή μας, προσωπική και δημόσια. Και μάλιστα ένα μέρος αυτών είναι πολύ σημαντικά, γιατί ταξιδεύουν μαζί με τον άνθρωπο στο διάβα της ιστορίας. Τα υπαρξιακά ερωτήματα ανήκουν σ’ αυτή την εκδοχή και μάλιστα αποτελούν το πιο σταθερό, το πιο όμορφο και το απόλυτα καθολικό πεδίο αναφοράς όλων των ανθρώπων όπου γης και όπου χρόνου!

     Στην πολιτική όμως, που είναι δημιούργημα του ίδιου του ανθρώπου, οι απαντήσεις δίνονται σχεδόν μαζί με τα ίδια τα ερωτήματα. Γιατί οι απαντήσεις «κρύβουν» τους σκοπούς ή την ανομολόγητη πραγματικότητα, που κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια. Ας δούμε μερικά ερωτήματα της σημερινής πολιτικής συγκυρίας.

     Ποια μπορεί να είναι η εξήγηση για την ταυτόχρονη μείωση των δημοσκοπικών ποσοστών της Ν.Δ. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μιας κυβερνητικής παράταξης και μιας παράταξης της αξιωματικής αντιπολίτευσης – που συνήθως μεταβάλλονται αντιστρόφως ανάλογα -, ενώ αυξάνει το ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής;

     Είναι σαφές ότι στερεύουν τα δύο κόμματα. Και όχι μόνο αυτό αλλά και η ίδια η πολιτική τους αντιπαράθεση κουράζει. Δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δεν αντιστοιχεί με την ουσία των εθνικών και των κοινωνικών προβλημάτων της χώρας. Δεν προάγει το διάλογο. Δεν εμβαθύνει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Αλλά δεν είναι αρκετά ενδεικτικό στοιχείο η υποβάθμιση της πολιτικής ζωής με τη μόνιμη ανταλλαγή ύβρεων και απαξιωτικών χαρακτηρισμών μεταξύ των στελεχών των δύο κομμάτων;

     Ας δούμε δύο συναφή ερωτήματα ταυτόχρονα. Γιατί μείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ (σε 5 έως 15 έτη φυλάκισης) το 2019 τις ποινές (σε 5 έως 15 έτη φυλάκισης) στον Ποινικό Κώδικα για μια σειρά αδικήματα – και ανάμεσα σ’ αυτά εκείνο της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, που είναι το πιο κρίσιμο και πιο πολιτικό θέμα;

     Για ποιο λόγο συναθροίστηκε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τη «Χρυσή Αυγή» σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, στο δημοψήφισμα του 2015, στη διάλυση της Βουλής τον Δεκέμβριο του 2014, στον εκλογικό νόμο – και μάλιστα με ιδεολογική ερμηνεία (!) περί των ψήφων από τον τότε Πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση;

     Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να υπάρχει η Χρυσή Αυγή – όχι βέβαια με τη φασιστική και τη ναζιστική λειτουργία της αλλά ως κόμμα ακροδεξιό, που θα μειώνει σημαντικά την κοινωνική δεξαμενή των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Η στρατηγική του ήταν απλή. «Θα λεηλατήσουμε το χώρο της κεντροαριστεράς με το σύνθημα αποδόμησης του ΠΑΣΟΚ «είναι κλέφτες» και θα συρρικνώσουμε τη δεξιά με την ενθάρρυνση ακροδεξιού κόμματος και έτσι το κόμμα μας θα έχει κυριαρχία μακράς πνοής». Πάντα ήταν και είναι σταλινικοί και έτσι θα συμπεριφέρονται πολιτικά. Όσοι ονειρεύονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κεντροαριστερό κόμμα, θα απογοητευτούν όπως και με την περίφημη διεθνώς «κωλοτούμπα» του δημοψηφίσματος.

     Γιατί υιοθετεί πολιτική ακραίου διχασμού ο ΣΥΡΙΖΑ; Το άθλιο πρωτοσέλιδο της Αυγής «Δεν είναι αθώοι» (εννοώντας τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά) και μάλιστα με φόντο τον αγκυλωτό σταυρό, που παρέπεμπε στο «Δεν είναι αθώοι» για τη Χρυσή Αυγή αλλά και η φοβερή ρήση του Τσίπρα ότι «ο Μητσοτάκης ο μεγαλύτερος απατεώνας όλων των εποχών», τι σχέση έχουν με την αισθητική και την ηθική ενός σύγχρονου πολιτικού λόγου και πόσο συνεργούν στην αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων της χώρας; Δεν υπονομεύουν την ίδια την ουσία της πολιτικής και της δημοκρατίας;

     Γιατί δεν μπορούν οι δημοσκοπήσεις «να βρουν» στις έρευνές τους αυτούς που ψήφισαν τα προηγούμενα χρόνια Χρυσή Αυγή; Τρίτο κόμμα στη Βουλή μια ναζιστική οργάνωση εκλεγμένη από τη λαϊκή ετυμηγορία! Ελλάδα του 2010-2020. Αλλά δεν ήταν μόνο ψηφοφόροι, μέχρι πρότινος καμάρωναν και απειλούσαν και αυτοί υιοθετώντας τις φασιστικές πρακτικές του κόμματος. Πίστεψαν ότι με τη βία, με το ρατσισμό και την εγκληματική δράση θα λυθούν τα προβλήματα της χώρας!

     Τώρα κρύβονται. Ελπίζω να απολογηθούν σε κάποια στιγμή της ζωής τους στα παιδιά τους. Να απολογηθούν στα παιδιά τους, γιατί τους ετοίμαζαν ένα μέλλον ζοφερό, μια κοινωνία βαρβαρότητας.

 

Decalcomania, Ρεν Μαγκρίτ