Φθινοπώρου ομορφιές

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Να πέσουν οι τόνοι. Να γαληνέψουν οι εντάσεις. Ο ηλιοβασιλιάς τις ουρανοδιαδρομές του να μικρύνει. Οι ηλιαχτίδες να καμπυλώσουν. Τα φώτα να χαμηλώσουν. Η θέρμη να μετριάσει. Γλυκιά ψύχρα μέσα στη ζέστη να εισβάλλει.

Το φθινόπωρο προβάλλει.

     Φθινόπωρο, τι ωραία λέξη. Φθίνουν οι οπώρες. Τρέξτε, οι συγκομιδές στο φόρτε τους και στον τελειωμό τους. Καρποί, της φύσης δημιουργήματα ζωής. Συγκομιδή καρπών, κόπων δικαιώσεις. Μα και οι καρποί είναι όμορφοι και ζωτικοί όσο και τα άνθη. Ναι Τζον Κητς “είμαστε σε εποχή γονιμότητας, ώριμης καρποφορίας”.

     Μα και πόσο ξεχωριστό και πόσο σπάνιο το σύμπλεγμα φθ. Πόσος απαλός, πόσο γλυκός ο ήχος του. Η γλώσσα δημιουργεί ιδιαιτερότητες σαν θέλει να γίνει ποιητική.

     Φθινόπωρο, εποχή ενδιάμεση και προσωρινή ή εποχή κραταιή, καλαίσθητη και γοητευτική; Η φύση τώρα δεν γιορτάζει με λουλούδια. Χλωροφύλλες, ξανθοφύλλες τι παιχνίδια παίζετε με τους μετασχηματισμούς σας; Πρασινόχρωμα κάνε λίγο στην άκρη. Θα παίξουν και άλλα χρώματα μαζί σου. Τα φύλλα έχουν τον λόγο τώρα, σε πιο γήινους πίνακες ζωγραφικής απ’ εκείνους της Άνοιξης. Άπειροι οι χρωματισμοί τους, κυρίαρχο το πορτοκαλοκιτρινοκαφέ. Ποιος όλες τις αποχρώσεις μπορεί να συλλάβει; Ποιος των φυτών τα γιορτάσια μπορεί να κατανοήσει;

     Σαν τα φύλλα από τη ζωή αποχωρίζονται και τα κλαδιά γυμνώνουν, νοσταλγικά σκιρτήματα αισθήσεων γεννιούνται. Στου ανέμου τα παιχνίδια δικά τους παιχνίδια επινοούν. Καραβάκια του αέρα γίνονται, τη δική τους διαδρομή θα κάνουν, τη βαρύτητα ψιλοαγνοούν, πολύχρωμο χαλί θα στρώσουν. Μα για σκεφτείτε στο χώμα θα βρεθούν, χυμοί θα γεννούν, στα δέντρα και στα φυτά κρυφά θα επιστρέψουν, φύλλα θα ξαναγεννούν.

     Βροχούλα σε προσμένουμε! Ξερότοποι, φυτά αποκαμωμένα, πηγές στερημένες, βλαστάρια παρατημένα, ζωή ανηφορική – το νερό με λαχτάρα προσμονούν.

     Σχολεία ανοίγουν, βιβλία εκπαιδευτικά πανηγυρίζουν, η μάθηση ξανά στους ρυθμούς της θα βρεθεί – τι και αν ο Covid 19 αλωνίζει, παιδιά και νέοι τους δρόμους της γνώσης και των ονείρων τους θα πάρουν, το μέλλον τους θα υφάνουν.

    Γλυκιά η μελαγχολία του φθινοπώρου – θέλει συναίσθημα εξευγενισμένο και καλλιέργεια πνεύματος για να τη νιώσεις. Για να φέρει πιο κοντά του ανθρώπους το σκοτάδι απλώνεται. Εστίες θα νοσταλγηθούν. Έρωτες θα γεννηθούν.

Γλυκό μου φθινόπωρο, τα δώρα σου άπλωσε. Όλοι τα προσδοκούμε!