Είδα ένα όμορφο υπαρξιακό όνειρο…

Του Νίκου Τσούλια

     Ήμουνα, λέει, με την αγαπημένη μου και κάπου πηγαίναμε – δεν ξέρω που. Φτάσαμε σε μια λίμνη. Ακύμαντη, αρυτίδωτη, ήσυχη, απόλυτα σιωπηλή ούτε η ανάσα της δεν ακουγόταν.

Αφιέρωση ΙΙ

Ρίλκε

 

…Και λένε πως η ζωή είναι όνειρο: μα όχι·
όχι μόνο όνειρο. Το όνειρο είναι κομμάτι της ζωής.
Ένα τρελό κομμάτι, όπου πρόσωπο και ύπαρξη
μπλέκονται, υφαίνονται το ένα μέσα στ’ άλλο
σαν χρυσά ζώα, βασιλείς της Θήβας
από τον θάνατο (που καταλύεται) ξεριζωμένοι.