Ζεϊμπέκικο βαρύ…

Ζεϊμπέκικο βαρύ
για μάγκα από παλιά κοπή,
ένα ζεϊμπέκικο παλιό
από κάποιον λατρευτό.

Μόνος ετούτη τη στιγμή
αυτός και η δική του ψυχή,
ο χορός του θα πει
όσα η γλώσσα δεν μπορεί.

Κορμί σπαθί,
λεβεντιά καμαρωτή,
ένα ζύγισμα καλό,
σαν του αετού στον ουρανό.

Βλέμμα μακρινό,
ύφος αυστηρό,
ο πόνος ξεχειλίζει,
από μέσα του να φύγει.

Την ψυχή του να αράξει,
για λίγο να ησυχάσει,
προσπαθεί μοναχός να βρει
έρμος μονοπάτι να μην διαβεί.

Στο δικό του αετό
νιώθει τον ίδιο του τον εαυτό,
του χαλάσαν τη φωλιά,
ξέμεινε χωρίς συντροφιά.

Στο χορό του όλοι σιωπή,
στου πόνου του υπακοή.