Πώς δημιουργούμε το μέλλον μας;

Του Νίκου Τσούλια

     Και ενώ για το παρελθόν και για το παρόν έχουμε μια στοιχειώδη γνώση των πραγμάτων, για το μέλλον δεν έχουμε την ίδια εικόνα. Μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε και εξ αυτού του στοιχείου ότι ο περίφημος τριμερισμός του χρόνου δεν έχει απόλυτη ισχύ, αφού τα μέρη του είναι μεταξύ τους διαφοροποιημένα ως προς την σύστασή τους και δεν έχουν την ίδια πρόσληψη από τη σκέψη του ανθρώπου.

Ελεγεία

 

του Ρίλκε

«Κι εμείς: παντού και πάντα θεατές, 
προσκολλημένοι σ’ όλα αυτά, ποτέ πιο έξω! 
Μας κατακλύζουνε. Τα βάζουμε σε τάξη. Καταρρέουν. 
Τα ξαναβάζουμε στη θέση τους 
κι ύστερα καταρρέουμε εμείς.

Ποιος τάχα να μας γύρισε απ’ την άλλη, που 
ό,τι κι αν κάνουμε κρατάμε τη στάση ενός 
που αναχωρεί; 
Στέκεται στον τελευταίο λόφο, 
κοιτά για ακόμα μια φορά στο βάθος της κοιλάδας του, 
στρέφεται, σταματά, χασομερά 
έτσι κι εμείς ζούμε και αποχαιρετάμε διαρκώς.»

 

το τέλος από τη συγκλονιστική Όγδοη Ελεγεία,

αφιερωμένη από τον Ρίλκε στον φίλο του φιλόσοφο Ρούντολφ Κάσσνερ (1873-1959)