Στο σπίτι μου έχω έναν θησαυρό!

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μπορεί να θεωρηθεί ότι η αντίληψη για την εύρεση κάποιου θησαυρού είναι στις βαθιές ρίζες των παραμυθιών της παιδικής ηλικίας, εκεί που διαμορφώνονται κοσμοθεωρίες ταυτόχρονα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο – και ως εκ τούτου είναι πανίσχυρες και κρατούν μια ζωή. Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η ερμηνεία.

     Εδραιώνεται αυτή η κοσμοθεώρηση (περί αυτού πρόκειται) σε μια νοοτροπία απόλυτης επίλυσης των δυσκολιών της ζωής – και η εύρεση ενός θησαυρού είναι ο τρόπος της λύτρωσης. Τα παραμύθια συνεχίζονται με το παραμύθιασμα… Αλλά αυτά είναι με φενάκη. Γιατί μια ομορφιά της ζωής βρίσκεται ακριβώς στον αγώνα που κάνουμε για να δίνουμε περιεχόμενο στη ζωή μας κάθε ημέρα. Και η απαλλαγή από αυτό τον αγώνα οδηγεί σε τέλμα.

     Ο θησαυρός μου δεν προκαλεί ανομολόγητο και ψυχοφθόρο φθόνο μα ούτε και έκδηλη ή κρυφή ζήλεια. Δεν είναι καταχωνιασμένος. Μόλις μπεις στο σπιτικό μου θα τον δεις παντού, όπου και να στρίψεις το βλέμμα σου. Δεν τον κρύβω ούτε και φοβάμαι μήπως μου ξεφύγει καμιά κουβέντα περί αυτού. Αντίθετα, το λέω και καμαρώνω, και όλος ο περίγυρός μου τον ξέρει πολύ καλά.

     Όχι εγώ δεν βρήκα θησαυρό. Τον διαμόρφωσα σταδιακά με συστηματική επιμέλεια και περισσή φροντίδα. Τον ονειρεύτηκα αυτό τον θησαυρό, τον ονειρευόμουνα και τον ονειρεύομαι διαρκώς στην παιδική, στην εφηβική, στην ώριμη ηλικία μου, θα τον ονειρεύομαι διαρκώς – γιατί μου γλυκαίνει την όλη πραγματικότητα, γιατί θα είναι όμορφο κομμάτι της κληρονομιάς που θα αφήσω. Είναι θησαυρός που δεν χάνει την αξία του με το πέρασμα του χρόνου, που δεν απειλείται από κλοπή, που δεν καταστρέφεται εν μια νυκτί όπως τόσα και τόσα υλικά αγαθά από την επέλαση μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης.

     Τα χαρίσματά του είναι αλλού. Θησαυρίζει τον ίδιο τον εαυτό μας και τη ζωή μας με τρόπο μοναδικό, δημιουργικό, όμορφο. Δεν προσφέρεται ως εξωτερικό αγαθό και τέρμα. Έχει μια τέτοια αφετηρία, αλλά αν δεν συντρέξει ο άνθρωπος με ιερή θέληση και συστηματικό αγώνα, με βαθιά επιθυμία και διαρκή και ανεκπλήρωτο έρωτα, δεν θα γίνει ποτέ θησαυρός! Σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο, γιατί συνεργεί απεριόριστα στην καλλιέργεια της υλικής ολιγάρκειας, στην προαγωγή της αυτογνωσίας. Δημιουργείται με τη σύμπραξη του αντικειμενικού και του υποκειμενικού μας κόσμου. Είναι όμορφο δημιούργημα διαρκώς αναπλαθόμενο και εσαεί αυξανόμενο.

     Και να γιατί. Με τη χρήση του δεν μειώνεται, δεν καταναλώνεται αλλά μεγαλώνει η αξία του και η δυναμική του! Όσο περισσότερο τον χρησιμοποιείς τόσο περισσότερο ωφελείσαι. Το μυστικό του βρίσκεται εκεί που δεν υπάρχει «υλικό» και «πνευματικό» χωριστά αλλά είναι ενιαία και αδιαίρετα και δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο, εκεί που η ύλη και το πνεύμα είναι αδιάρρηκτα ενωμένα και μεγαλουργούν, γιατί δεν διαχωρίστηκαν με τον περίφημο δυισμό (των αρχαίων ιδεαλιστών και του φίλου μου του Καρτέσιου), που ταλαιπωρεί τον πολιτισμό και τον άνθρωπο.

     Ναι έχω φοβερή βιβλιοθήκη (αρκετές βιβλιοθήκες) με κλασικά και αξιόλογα σύγχρονα βιβλία, με βιβλία συλλεκτικά και μοναδικά, βιβλία με μελέτη επιλεγμένα, βιβλία που δεν είναι αραγμένα αλλά σε ζωντανή καθημερινή σχέση μαζί μου. Συζητάμε, προβληματιζόμαστε, στοχαζόμαστε μαζί. Αναπλάθω τα κοινά μας βιώματα στα καθημερινά γραψίματά μου. Ακόμα και με το βλέμμα μου στέκομαι μπροστά τους σαν σε εικονοστάσι έκθαμβος και απορών και χαζεύοντας τις ράχες τους περιδιαβαίνω στις κοινές μας συναντήσεις και αναλογίζομαι τι απομένει από τις κοινές μας εμπειρίες, πώς μετασχηματίζονται στο διάβα του χρόνου, πως επηρεάζεται η δική μου διαρκής εξέλιξη.

     Ο καθένας μας μπορεί να φτιάξει το δικό του θησαυρό. Αλλά δεν το ξέρει. Είναι αλλού οι φιλοδοξίες του. Δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο αναγκαίο είναι μα και πόσο εύκολο. Φαντασιώνονται οι άνθρωποι του καναπέ με τα υλικά αγαθά και με τα πλούτη των ανθρώπων της εξουσίας και του χρήματος προσκολλημένοι στο παρακμιακό μέρος του τηλεοπτικού και του διαδικτυακού στερεώματος και ονειρευόμενοι με αρρωστημένο τρόπο, υποφέρουν και δυστυχούν, γιατί δεν προσδιορίζουν τις πραγματικές ανάγκες τους.

     Ο κόσμος των βιβλίων μας είναι θησαυρός που μας καλλιεργεί το πάθος για τη ζωή, για την ομορφιά της ζωής και μας απομακρύνει από τα πάθη που μας σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα του κόσμου και του εαυτού μας.

 

Υ.Γ.

Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο