Γράμμα στον εαυτό μου

Douglas Hofmann, «Interlude»

Του Νίκου Τσούλια

      Και δεν πρόκειται ακριβώς για γράμμα στον εαυτό μου αλλά για γράμμα στο μελλοντικό εαυτό μου, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αβεβαιότητα ως προς την τύχη του. Και αυτό όχι απλά και μόνο γιατί κανένας μας δεν έχει δεδομένο κανένα μέλλον, αλλά και γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα το βρω αυτό το γράμμα στο μέλλον. Τόσα και τόσα πράγματα χάνονται στο διάβα του χρόνου και ποτέ κανένας δεν αντιλαμβάνεται το πώς εξαφανίζονται ακόμα και από την προσωπική αυλή της θύμησής μας σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Ο έρωτας της θάλασσας για το φεγγάρι

 

«Κανένα πλάσμα του βυθού δε μπορούσε να την παρηγορήσει, δε μπορούσε να την πείσει πως μακριά από το φεγγάρι θα ήταν καλά..»

– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου