Και με τον Τραμπ και με τον Λένιν!

“ Φίλε Τραμπ, είμαστε μαζί σου, εσύ είσαι ο ηγέτης της ελευθερίας και της δημοκρατίας”!

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Και με τον Τραμπ και με τον Λένιν. Και με τη Μέρκελ και με τον Μαδούρο. Και με τον Καμμένο και με τον Ζάεφ. Και με τον Λιβάνη και με τον Κουφοντίνα. Και με την Παπακώστα και με τον Θεοδωράκη… Ναι με όλους και με όλα ταιριάζει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο λαϊκισμός όλα τα αλέθει, τα κάνει πολτό. Η εξουσία όλα τα δικαιολογεί, τα κάνει αναγκαία.

     Σφοδροί αντιιμπεριαλιστές οι συριζαίοι καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Σε κάθε επίσκεψη παράγοντα των ΗΠΑ στη χώρα μας ξεσηκώνονταν με όλες τις επιρροές τους κομματικές και συνδικαλιστικές υιοθετώντας τις πιο ακραίες πρακτικές για να ξεπεράσουν σε αγωνιστικότητα και σε αριστεροφροσύνη το ΚΚΕ. Σήμερα, οι συριζαίοι υμνούν τον Τραμπ ως υπερασπιστή της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Αλλά είναι και με τον Λένιν. Στη συζήτηση μάλιστα στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών ο κ. Τσίπρας αναρωτήθηκε ποιος εκφράζει καλύτερα τον Λένιν αυτός ή το ΚΚΕ! Φοβερός και γελοίος συνάμα…

     Σφοδροί αντιευρωπαίοι και αντιευρωζωνικοί οι συριζαίοι. «Η Ε.Ε. είναι δημιούργημα του διεθνούς καπιταλισμού εις βάρος των λαών και των εργαζόμενων» ήταν η μόνιμη πολιτική τους επωδός. Με κάθε ευκαιρία ταλαιπωρούσαν τα συνδικάτα να πάρουν ανάλογη θέση. «Μέρκελ go home», ήταν το εμβληματικό σύνθημά τους στις εποχές που το έπαιζαν αγανακτισμένοι και αλώνιζαν την Αθήνα. Σήμερα έχουν πάρει αγκαλιά την Μέρκελ. Ήλθε να τους στηρίξει και στη Συμφωνία – να διαμηνυθεί στο «πολιτικό κατεστημένο» της Ελλάδας ότι η Ευρώπη θέλει τη Συμφωνία μαζί με τον Τσίπρα, που είναι πρόθυμος. Τώρα ο αντιιμπεριαλισμός δεν έχει όνομα – δεν είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τώρα απλά υπερασπιζόμαστε και το Μαδούρο και τη Μέρκελ…

     Με τον Καμμένο πέρασαν μια χαρά. Κανένα αγκάθι στη νομή της εξουσίας. Η μοιρασιά ήταν δίκαιη. Κανένα ιδεολογικό πρόβλημα δεν υπήρξε… Άλλωστε στην ιστορία, ο λαϊκισμός με τον εθνικισμό πάνε αγκαλιά συνήθως. Ήλθε όμως και η σειρά της Συμφωνίας. Τώρα σύμμαχος είναι ο Ζάεφ. Παίρνουμε και μερικά κομμάτια τα πιο …λιγούρικα από τον Καμμένο για να κάνουμε τη δουλειά μας και άστον τον πρώην φίλο μας να έχει παράπονα. Άλλωστε τα παράπονα για τους φίλους είναι και όχι για τους εχθρούς.

     Το μισό Υπουργικό συμβούλιο πέρασε από τον περίπου αιωνόβιο Α. Λιβάνη για να του ευχηθεί. Μια κίνηση που θυμίζει μαφία, αν και δεν ξέρουμε αν φίλησαν το χέρι – καταπώς συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Μια κίνηση συμβολική, για να δείξει στον κόσμο ότι είμαστε και κεντροαριστεροί. Όχι είμαστε και φουλ αριστεροί ταυτόχρονα, αφού φτάνουν τα ιδεολογικά σύνορά μας μέχρι τον Κουφοντίνα – και αυτός αντιιμπεριαλιστής είναι, δεν έχει σημασία αν σκότωνε και κανέναν με δολοφονικό τρόπο.

     Ναι, γιατί να μη συμμαζέψουμε τους αδέσποτους στη Βουλή για να ψηφίσουν τη Συμφωνία, με κάποια ανταλλάγματα; Η Παπακώστα ήταν έτοιμη από καιρό – είχε φτιάξει και κόμμα με φίλους και συγγενείς. Τι σημασία έχει αν τον Θεοδωράκη τον θεωρούσαμε ως άνθρωπο του Μπόμπολα, αφού θέλει να αποδείξει ότι αποσκοπεί στην προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων, που τα υπαγόρευσαν οι ξένοι αλλά δεν τα κατάλαβαν οι πολιτικοί του παλιού συστήματος…

     Μπορεί όλα τα κόμματα στη Βουλή να είναι αντίθετα με εμάς αλλά εμείς έχουμε ερείσματα στο εξωτερικό. Τόσες και τόσες χώρες πανηγυρίζουν: η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία ακόμα και η φίλη μας η Τουρκία έστειλε τα πρώτα συγχαρητήρια. Ο διεθνής τύπος γράφει επαινετικά λόγια για εμάς. Αν δεν μας επαινούν οι Έλληνες, είναι γιατί δεν έχουν καταλάβει την εθνική επιτυχία μας…

     Συριζαίοι: φυλή γενναίων, νέων, άφθαρτων, ηθικών, εθνικών, αριστερών, κεντροαριστερών, Τραμπικών, λενινιστών, Λιβανιστών, μαδουρικών, μερκελικών κλπ κλπ πολιτικών. Η Ελλάδα στις καλύτερές της στιγμές…

 

“Σύντροφε Λένιν, είμαστε μαζί σου, δεν αλλάξαμε – οι εποχές άλλαξαν”!