Φως μες στο σκοτάδι…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όλοι ονειρευόμαστε, όλοι νοσταλγούμε (χωρίς να την έχουμε καν βιώσει!) αυτή την εικόνα, γιατί ξέρουμε ότι στη ζωή υπάρχει πολύ σκοτάδι, ότι το φως δεν είναι παντού, ότι η ιστορία του ανθρώπου δεν έχει φτάσει ακόμα στο βασίλειο της πνευματικής και της κοινωνικής ελευθερίας και της καθολικής χειραφέτησής μας.

Τά στοιχειώδη

Νικηφόρος Βρεττάκος

Τό φῶς γιά νά βλέπω καί ν’ ἀγαπῶ

τό βρίσκω παντοῦ: Στό λίγο ψωμί,

στοῦ βουνοῦ τή γυμνότητα, στό λουλούδι τῆς γλάστρας,

στό νερό τῆς πηγῆς, στό γιομάτο εὐγένεια

ἀεράκι πού ἔρχεται καί θωπεύει τήν κούραση

τῶν χεριῶν μου, στό λίγο ἐχέμυθο φῶς

τοῦ σπιτιοῦ μου τή νύχτα, στήν παρουσία

τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου πού προχωρεῖ

στό ἀντικρυνό πεζοδρόμιο, στό ἄξαφνο

ἔγχρωμο βεγγαλικό τῆς φωνῆς

ἑνός παιδιοῦ πού δέν φαίνεται.

 

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (2ος τόμος)

ενότητα ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ