Παραξενιές ενός βιβλιοφάγου

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Έδενα το σκοινί του αλόγου ή της γίδας από τη μέση μου και το τραβούσα έχοντας τα χέρια μου ελεύθερα για να κρατώ το βιβλίο που διάβαζα περπατώντας και άμα σταματούσαν γιατί έβρισκαν βοσκή στη γράνα δίπλα στο δρόμο, ήταν η καλύτερή μου αφού εξυπηρετούσαμε παράλληλα τις ανάγκες μας και τις επιλογές μας.

Ύστατος αποχαιρετισμός στον Κώστα Γιακουμάκη

 

 

του Νίκου Τσούλια

 

Φίλε Κώστα

 

     Τα ξέφτια του χρόνου βιάστηκαν να σε βρουν. Αδίκησαν εσένα και την οικογένεια σου.