Μην αδικείς τον εαυτό σου!

Του Νίκου Τσούλια

     Δεν είχε τον πατέρα της κοντά της. Ταξίδευε πολλά χρόνια στα καράβια. Το έλλειμμά του άγγιξε τον βαθύ πυρήνα της ύπαρξής της, τη συνείδησή της, απλώθηκε στο υποσυνείδητό της. Η ανασφάλειά της για το κατά πόσο ήταν ποθητή την οδήγησε σε βεβιασμένες επιλογές. Της αρκούσε ότι την ήθελαν, χωρίς να βλέπει τις συνθήκες του μέλλοντος, που ούτως ή άλλως εισέρχονταν ήθελε δεν ήθελε στη σχέση της.

Παπανούτσος: Ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα

 

 

Ε. Π.Παπανούτσος, «Το δίκαιο της πυγμής», εκδόσεις Δωδώνη, (1975)

Ανάμεσα στο φόβο και στην ελπίδα μοιράζεται — αλίμονο — του ανθρώπου η ζωή. Κοντά στους άλλους ορισμούς θα μπορούσε να του δώσει κανείς και αυτόν τον πολύ σύντομο, άλλα περιεκτικό: έμφοβο ον πού δεν κουράζεται να ελπίζει. Γιατί σε οποιαδήποτε ηλικία κι’ αν βρίσκεται, όποια κι’ αν είναι η ιδιοσυγκρασία και η αγωγή του, οσαδήποτε οικονομικά μέσα και επαγγελματικά εφόδια κι’ αν διαθέτει — ο άνθρωπος φοβάται.