Οι Έλληνες αγαπάμε την Ελλάδα;

 

 

 

Του Νίκου Τσούλια

     Προφανώς δεν εννοώ εκείνη την αγάπη που αναπτύσσεται ασυναίσθητα και βιωματικά με τη σταδιακή βιολογική και κοινωνική ανάπτυξή μας στο δεδομένο ελληνικό πολιτιστικό περιβάλλον. Γιατί προσδενόμαστε συναισθηματικά με καθετί το ελληνικό σχεδόν αδιόρατα και αβίαστα, αφού η ίδια η ζωή μας και η προσωπικότητά μας ζυμώνονται με άπειρα στοιχεία ελληνικότητας: με τη γλώσσα, με τη θεσμική εκπαίδευση, με την ιστορία, με τις παραδόσεις, με την κουλτούρα, με το φυσικό και το αστικό περιβάλλον, με το λαϊκό πολιτισμό, με την ορθοδοξία κλπ

Πολιτευόμενοι στίχοι

Σπουδαιοφανές ύφος από έναν πολιτικό που ζημίωσε και θα ζημιώνει την Ελλάδα για δεκαετίες με τις αποικιακού χαρακτήρα δεσμεύσεις του έναντι των δανειστών. Η “απελευθέρωσή μας” – με την “κατάργηση του επαχθούς χρέους” –  έγινε μακρόχρονη δουλεία!

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22.08.2018

Ποιητής περισσότερο ταλαιπωρημένος από τον Κ.Π. Καβάφη δεν πρέπει να υπάρχει. Οι γνωμικοί του στίχοι και τα λεγόμενα διδακτικά ποιήματά του είναι στα SOS γενιές και γενιές τώρα: γενιές μαθητών που δίνουν πανελλαδικές, αλλά και δασκάλων κάθε είδους και πολιτικών και δημοσιογράφων.