Το Μάτι καρφί στο «μάτι» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

 

 

 

Του Νίκου Τσούλια

     Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στηριζόμενοι απλά και μόνο στη θεσμική εξουσία και έχοντας χάσει προ πολλού την κοινωνική νομιμοποίηση στις πολιτικές τους επιλογές θεωρούν ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι ξεχνούν το καταστροφικό έργο τους, ότι ο χρόνος απαλείφει τη λεηλασία που έκαναν και κάνουν στην ελληνική πολιτεία.

     Και μόνο που ετοιμάζουν φιέστα για το τέλος του 3^ου δικού τους μνημονίου αποδεικνύουν με τον πιο δραματικό τρόπο την ολική απόδρασή τους από την πραγματικότητα και την πρόσδεσή τους σε μια φαντασιακή συγκρότηση του δικού τους ξεχωριστού κομματικού κόσμου, της μαγκιάς του Πολάκη και του Τζανακόπουλου, της έπαρσης του Τσίπρα και του Καμμένου κλπ. Αλλά αυτό συνιστά και μια παραδοχή ότι βρίσκονται σε τροχιά αποδόμησης της κυβερνητικής τους παρουσίας. Γιατί πώς να ξεχαστεί η πολλαπλώς εξαγγελθείσα «απελευθέρωση» της χώρας όταν αυτοί οι ίδιοι έχουν δεσμεύσει την οικονομία της χώρας με φοβερά περιοριστικά μέτρα;

     Και δεν είναι η μεγάλη μείωση στις συντάξεις το 2019 και η μείωση του αφορολόγητου από το 2020 τα πιο ολέθρια μέτρα. Είναι η δέσμευση για τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 % μέχρι το 2022 και 2,2 μέχρι το 2060. Εδώ είναι η μεγάλη ομηρία της εθνικής οικονομίας. Γιατί θα βουλιάξει την οποιαδήποτε απόπειρα για ανάπτυξη, τροφοδοτώντας μια μακρόχρονη ύφεση. Η Ελλάδα δεν έχει καμιά τύχη με αυτές τις δεσμεύσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

     Αλλά επιχειρούν τώρα με μέτρα αντιπερισπασμού να στρέψουν την κοινή γνώμη μακριά από τις βαριές ευθύνες που έχουν για την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Και ήταν δύο σοβαρά τα πεδία της πολιτικής αλλά και νομικής ευθύνης τους: το ότι δεν έδωσαν και δεν εφάρμοσαν ποτέ σχέδιο εκκένωσης της περιοχής και το ότι επεχείρησαν με τον πιο ανήθικο τρόπο να αποσείσουν τις ευθύνες τους τόσο με την καλοστημένη επικοινωνιακά σύσκεψη το βράδυ της συμφοράς όσο και με τις επόμενες συνεντεύξεις των αρμόδιων Υπουργών στις οποίες περίσσεψε η αλαζονεία και η απαξίωση των πληγέντων.

     Εδώ είναι το μέγα λάθος του κ. Τσίπρα. Νόμισε ότι η απώλεια μιας εκατόμβης ανθρώπων και μάλιστα με πολύ επώδυνο και δραματικό τρόπο – αρκεί κάποιος να διαβάσει μαρτυρίες διασωθέντων για να το διαπιστώσει – θα ξεχαστεί. Κι όμως τα δημοσιεύματα θα συνεχίσουν να είναι στην επιφάνεια της δημοσιότητας και καμιά οργανωμένη και αγχωτική απόπειρα του Μαξίμου και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν μπορεί να τα ακυρώσει. Το Μάτι θα είναι καρφί στο «μάτι» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

     Ο κ. Τσίπρας θεώρησε την απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών ως ένα συμβάν που θα το καταπιεί η ροή των εξελίξεων. Νόμιζε ότι έχει γίνει μεγάλος ηγέτης επειδή συνομιλεί κατά καιρούς με τους ισχυρούς της Γης, με τον Τραμπ, τον Πούτιν, την Μέρκελ κλπ. Δεν έχει καταλάβει την απλή αλήθεια. Η θέση που προσωρινά κατέκτησε χάρη στην πρωτοφανή δημαγωγία του είναι απόρροια της κρίσης, είναι ο ίδιος δημιούργημα της κρίσης και ακόμα συζητάει με τους μεγάλους ηγέτες γιατί η Ελλάδα είναι σε κρίση και όχι για κανέναν άλλο λόγο. Και του κάνουν τη …χάρη οι ηγέτες του διεθνούς καπιταλισμού – σύμφωνα με τις δικές του προκυβερνητικές εκτιμήσεις – για να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές και μόνο, για να μην κάνει την “επανάσταση” που είχε κάνει σημαία: την κατάργηση του χρέους…

     Τώρα που τον έστυψαν οι ηγέτες του ιμπεριαλισμού – κατά την αριστερή ανάλυση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με …αντάλλαγμα τη συμβολική και μόνο παρουσία του κ. Τσίπρα σε διεθνείς συναντήσεις – και με δεδομένο ότι θα πάρει την άγουσα από την πρωθυπουργική θέση, θα επανέλθει στην απλή πραγματικότητα του κανονικού του πολιτικού μεγέθους. Μπορεί να είναι πολιτικά αλλά και ψυχολογικά επώδυνο, αλλά αυτή είναι η μοίρα των συγκυριακά ευνοημένων της πολιτικής, των ανόητων της δημαγωγίας.