Α. Τσίπρας, ένα «αδειανό πουκάμισο»

 

 

Είναι το επικοινωνιακό παιχνίδι του κ. Τσίπρα και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Σε ζωντανή μετάδοση το θλιμμένο ύφος αλλά κουβέντα για την τραγωδία των τόσων απωλειών ανθρώπων δίπλα από την Αθήνα…

Του Νίκου Τσούλια

     Όταν άκουσα πρώτη φορά τον κ. Τσίπρα να λέει ότι θα καταργήσει το χρέος της χώρας με έναν Νόμο, με ένα άρθρο και με δεδομένο ότι το χρέος της χώρας αφορούσε το μεγάλο της πρόβλημα – δεν ήταν δηλαδή κάποια υπόσχεση σε ένα επιμέρους θέμα -, εκνευρίστηκα για το μέγεθος της δημαγωγίας και έκανα την εξής σκέψη: μπλέξαμε γιατί ο άνθρωπος είναι «αδειανό πουκάμισο».

     Σε μια Γενική Συνέλευση μάλιστα των καθηγητών της τοπικής ΕΛΜΕ που ανήκα εκείνη την περίοδο είχα επιμείνει στην εξής άποψη. Όχι μόνο κανένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει αυτή τη μεγάλη απάτη αλλά και προσβάλλεται μόνο και μόνο που την ακούει. Και δεν ήθελε καμιά βαθυστόχαστη ανάλυση για να αποκαλυφθεί η γύμνια της συνειδητής εξαπάτησης από τον αρχηγό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιατί πότε και πού, σε ποιο μέρος του κόσμου και σε ποια εποχή έχει ακουστεί να λέγεται μια τέτοια ανοησία; Γιατί, τι σήμαινε πρακτικά η κατάργηση του χρέους; Ήξερε κανείς από τους Συριζαίους;

     Παρακολουθήσαμε έκτοτε τον …επαναστατημένο αρχηγό να παίζει το ρόλο του πρωθυπουργού. Να παίρνει το πιο σοβαρό και βέβαιο ύφος, τη στιγμή που είχε άγνοια της πραγματικότητας στα πιο βασικά ζητήματα της διακυβέρνησης. Μερικοί μάλιστα του σιναφιού του έφταναν στο σημείο να τον παρουσιάζουν ως έναν νέο Ανδρέα Παπανδρέου! Οποία ύβρις… Τι σχέση μπορεί να είχε ένας πολιτικός με διεθνή ακτινοβολία, με ακαδημαϊκό και πανεπιστημιακό κύρος, με φοβερό στοχασμό, με τη μεγάλη του προσφορά στη χώρα με τον κ. Τσίπρα, της απόλυτα μηδενικής προσφοράς του στην κοινωνία και στην πολιτική;

     Επρόκειτο για έναν άνθρωπο που δεν κατανοούσε τους βασικούς μηχανισμούς παραγωγής της πολιτικής και που επιδόθηκε στη δημαγωγία και στα επικοινωνιακά τεχνάσματα, στους φτηνούς θεατρινισμούς που είχαν πέραση στην αμορφωσιά και στην ανάγκη των απελπισμένων για να ακούσουν ένα παραμύθι. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Εκείνη τη φτιασιδωμένη 16ωρη «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές – για να μπορούν να ισχυρίζονται οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για το πόσο κουράστηκε ο αρχηγός τους, ενώ οι προηγούμενοι ηγέτες τελείωναν σε ένα 4ωρο και επομένως ήταν πουλημένοι… Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα ένα χειρότερο μνημόνιο!

     Και να πάμε στο τελευταίο σκηνικό της χυδαιότητας και της υποκρισίας, της αλαζονείας και της ανευθυνότητας, τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 όταν το Μάτι και ο Νέος Βουτζάς καίγονταν. Στημένη ιστορία σε ζωντανή μετάδοση και ο κ. Τσίπρας εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για το πρόβλημα, για να αποκομίσει θετικά σχόλια για την πρωτοτυπία του και την άμεση κατάθεση του θλιμμένου ύφους του πάντα live. Και ρωτούσε γεμάτος συγκίνηση για το καθετί: την ταχύτητα των ανέμων, την προσπάθεια των πυροσβεστών, για το πόσα οχήματα διατέθηκαν, για το πότε θα σηκωθούν τα καναντέρ την επόμενη ημέρα κλπ κλπ

     Ρωτούσε αλλά τελικά δεν ρώτησε τίποτα. Δεν ρώτησε αν χάθηκαν άνθρωποι! Και εδώ αποκαλύφτηκε η ξεδιαντροπιά του σε όλη της τη φρίκη. Γιατί, αν ήξερε ότι ήδη είχαμε νεκρούς – κάτι που είναι μάλλον βέβαιο αφού το ήξεραν οι υπουργοί του – και το αποσιώπησε, επεδίωξε να μην αμαυρώσει την εικόνα του με μια επίσημη κακή είδηση. Ο απόλυτος ευτελισμός του ανθρώπου στην πιο υπεύθυνη θέση της χώρας… Αν δεν ήξερε, ενώ το ήξεραν σχεδόν όλοι οι Έλληνες αφού άκουγαν ζωντανές μαρτυρίες ότι είχαν ήδη δει νεκρούς, τότε είναι διπλά επικίνδυνος!

     Έχουμε δει στην πολιτική ιστορία του τόπου μας κατ’ επανάληψη να εκλέγονται φελλοί στη θέση πολιτικών με κύρος και με δυνατότητες, με έργο, με ιστορικό φορτίο. Παραδειγματική είναι η περίπτωση της μη εκλογής του Χαρίλαου Τρικούπη και της απόσυρσής του από την πολιτική που την περιέγραψε με τη φράση του «ανθ’ ημών Γουλιμής»! Και να που 130 χρόνια αργότερα έχουμε έναν σύγχρονο Γουλιμή στην πρωθυπουργία. Και αυτό γιατί δεν …ανήκε στο παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα (σα να μην ξέραμε την μέχρι τότε μηδενική προσφορά του και την όλη του ανύπαρκτη πολιτική παρουσία), γιατί είναι 44 χρόνων (άρα δεν έχει ευθύνη για τίποτα), γιατί υπόσχεται αυτά που θέλουμε να ακούσουν οι αφελείς…

     Όταν μεθαύριο αποδομηθεί το όλο σκηνικό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο αρχηγός του χάσει τη θεσμική του δημοσιότητα και τον ιστό της εξουσίας, όταν θα περιφέρεται η σκιά του, τότε θα αναρωτιόμαστε. Μα πότε αποφασίστηκε η υπονόμευση της οικονομίας μας για χρόνια και χρόνια με τα φοβερά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία έχουν ήδη παγιδεύσει κάθε απόπειρα ανάπτυξης της χώρας – κάτι που επισημαίνει αυτές τις ημέρες το ΔΝΤ -, τα οποία θα επιφέρουν και νέα φορολογικά μέτρα σε βάρος των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων και νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις;

     Αλλά πώς να δούμε το πώς θα διαμορφώνεται το μέλλον μιας χώρας με βάση τις σημερινές πολιτικές αποφάσεις, όταν δεν μπορούμε να δούμε το παρελθόν και που οδηγούσαν τις κοινωνίες οι δημαγωγοί, όταν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε το παρόν, όταν εκλέξαμε για πρωθυπουργό ένα «αδειανό πουκάμισο»;

Είναι η εικόνα της χυδαιότητας και του ευτελισμού του πρωθυπουργικού θεσμού (23.7.2018). Δηλώσεις για όλα εκτός από την ουσία του δράματος, το χαμό δεκάδων ανθρώπων… Ένα “αδειανό πουκάμισο” σε ρόλο πολιτικού!