Της μνήμης παιχνιδίσματα

Thoughts, 1929 – Emmanuel Mane-Katz (1894–1962)

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Έχουμε κάποια σταθερά σημεία αναφοράς για της μνήμης τα παιχνίδια, αλλά κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ξέρει με κάποια ικανοποιητική επάρκεια όλα τα μονοπάτια της ή τα ολόφωτα ξέφωτά της και τους κατάμαυρους γκρεμούς της. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι τα έντονα φορτισμένα συναισθηματικά γεγονότα (ευχάριστα ή δραματικά) παραμένουν στα κιτάπια της γραμμένα εσαεί ή ότι τα σημαντικά γεγονότα, που επηρεάζουν με τις μετέπειτα εξελίξεις της ζωής μας, είναι πάντα ενεργά χωρίς να τα σκεπάζει καμιά σκόνη του χρόνου.

«Ο αναγνώστης»

Rusland 1915

 

 

Της Μαίρης Σάββα // *

 

19.7.2017

Οι επιστήμονες μετρούν διαρκώς το χρόνο, τον διυλίζουν, τον αξιοποιούν, τον χρησιμοποιούν με τρόπο γραμμικό και ανυπέρβλητο. Εκείνος ο άνδρας όμως είχε μέσα του ένα χρονόμετρο διαφορετικό. Δεν μετρούσε το χρόνο με τις επιτυχίες της επιστήμης του. «Δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε, πρέπει ν’ αφήνουμε το χρόνο να σκαλίζει τις ζωές μας», συνήθιζε να λέει με ήρεμο τρόπο στην γραμματέα του που αγχωμένη διαχειριζόταν τα ραντεβού με τους ασθενείς.