Ονείρου συντρίμμια

Adriana Lima

Του Νίκου Τσούλια

      Ποτέ δεν κατάλαβε πώς έκανε το μεγάλο λάθος, το λάθος της ζωής του. Ήταν τότε που δεν ζύγιαζε καλά τις αποφάσεις του ούτε και ποτέ του πέρασε από το μυαλό του ότι κάποια απόφαση μπορεί να είναι διαρκές γεγονός της ζωής!

      Ζούσε το όνειρό του και δεν το είχε κατανοήσει. Δεν φανταζόταν ποτέ του ότι το όνειρο των ονείρων μπορεί να κατακτηθεί, να γίνει πραγματικότητα, διαρκής πραγματικότητα. Δεν είχε ακούσει κάτι σχετικό και η εμπειρία του ήταν άλλης κοπής.

      Μετρούσε πολύ το «τι θα πει ο κόσμος». Όχι δεν ήταν ένα απλό απομεινάρι των καιρών της φτώχειας του, όπου η συστολή και η ντροπή ήταν μόνιμο χαρακτηριστικό του. Η αντίληψή του αυτή είχε γίνει προκατάληψη με ισχυρές ρίζες, που αμαύρωναν όχι μόνο το φαντασιακό στερέωμα του συναισθήματος αλλά και την ορθοκρισία του που τόσο πολύ καμάρωνε γι’ αυτήν και τον είχε βοηθήσει αποτελεσματικά στις τόσες και τόσες φιλοδοξίες του.

      «Θα φαίνεται η διαφορά ηλικίας», αναλογιζόταν κάθε τόσο και απέφευγε να πάει τον προβληματισμό του πιο πέρα, να κρίνει το μεγάλο του δίλημμα στη ουσία, να σταθεί στη πιο σημαντική απόφασή του με κριτήριο το μέλλον του και τη ζωή του.

      Ήταν αστέρι φωτεινό, διαμάντι κρυστάλλινο. Ήταν η μόνη περίπτωση στους έρωτες της ζωής του που συνέπιπτε με τον πιο θαυμαστό και τον πιο αρμονικό τρόπο ο έρωτας και από τις δύο πλευρές. Ήξερε ότι κάτι τέτοιο ήταν φοβερά σπάνιο˙ έπρεπε να συνωμοτήσει το σύμπαν όλο για να συμβεί η μεγάλη συνεύρεση της απόλυτης αγάπης. Ήξερε ότι τα λίγα παραδείγματα είχαν υμνηθεί από τη λογοτεχνία, ότι σ’ όλη την επικράτεια όλων των γνωστών του δεν υπήρχε ανάλογη περίπτωση ιερής εύνοιας.

      Ήταν η πιο γλυκιά προσωπικότητα, μορφή και πνεύμα. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που γνώριζε και παραδεχόταν ότι είναι καλύτερή του σ’ όλα τα μεγάλα αγαθά της ζωής. Ήταν η μόνη που θα προτιμούσε να βλάψει τον εαυτό της παρά εκείνον, που τον είχε πάνω από καθετί. Θα μπορούσε να της πει χωρίς κανένα φόβο, με το μεγαλύτερο πάθος «σου δίνω τη ζωή μου».

      Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι ζούσε το όνειρό του. Νόμιζε ότι το όνειρο των ονείρων είναι κάπου πολύ ψηλά, μακριά και απροσέγγιστα ακόμα και από το στερέωμα της φαντασίωσης όλων των ανθρώπων. «Είναι δυνατόν να ζω στον παράδεισο τόσο εύκολα», αναρωτιόταν στις ελάχιστες στιγμές που έβλεπε ότι έκλινε προς το λάθος. Κανένας γύρω του δεν βίωνε μια τέτοια μεθυστική ονειροπόληση˙ όλοι γεύονταν τη συμβατικότητα, είχαν ξεχωριστά τον κόσμο των ονείρων τους από τον κόσμο της απτής πραγματικότητας.

      Στην προκατάληψή του κόλλησε από δίπλα της και μια πανίσχυρη ψευδαίσθηση, ότι δεν θα την χάσει εντελώς, ότι θα υπάρχει ένα νήμα από τα τόσα και τόσα που έχει η ζωή που θα ενώνει το χαμένο όνειρο, την πάντα ισχυρή νοσταλγία και το πρόσωπό της, ότι θα την βλέπει. Αν ήξερε ότι η απώλεια θα ήταν οριστική, θα επαναστατούσε απέναντι στον εαυτό του, θα ξερίζωνε την προκατάληψη που του είχε αφαιρέσει το όνειρο της ζωής του. Ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό του – που δεν άφηνε τίποτα ανέγγιχτο – ότι δεν θα την ξαναδεί.

      Ήταν τέλεια, γι’ αυτό ακτινοβολούσε την τόσο ξεχωριστή εικόνα του θείου έρωτα. Ήταν απόλυτη. Κανένα μίγμα αλήθειας και ψεύδους δεν επέτρεπε. Γι’ αυτήν το τέλος μιας σχέσης ήταν οριστικό τέλος. Μετά ο καθένας είναι μόνος του!

      Δεν ζούσε όμως μόνο πάνω στα συντρίμμια του ονείρου του έρωτά του. Υπέφερε γιατί έχασε τόσο ανόητα τον παράδεισό του. Τώρα ονειρευόταν την πληγή της ψυχής του. Βίωνε τη μεγάλη ενοχή απέναντί της. Δεν του έδωσε ούτε καν υποψία δυνατότητας να απολογηθεί, να της ομολογήσει το λάθος του, το πόσο υποφέρει. Καμιά ηλιαχτίδα δεν περνούσε από τα βαριά σύννεφα ούτε και καμιά βροχή εμφανιζόταν για να σπάσει τη μαυρίλα του ουρανού.

      Ήθελε τη Νέμεση, να τον εκδικηθεί αυτή με άλλο τρόπο όχι με την οριστική απουσία της Μορφής του έρωτά του, να βρει τρόπους να απαλύνει τον πόνο της ανοιχτής γι’ όλη τη ζωή του πληγής. Ένιωθε ότι η πράξη του ήταν μια Ύβρις απέναντί της. «Ο Έρωτας είναι ιερός». Κανένας δεν μπορεί να παίξει μαζί του.

      Πηγαίνει συχνά στους τόπους εκείνων των καιρών. Δεν ξέρουν τίποτα για τα συντρίμμια του έρωτά του. Δεν τον βοηθάνε καθόλου. Του ερημώνουν την καρδιά ακόμα περισσότερο…

 

 

Megan Fox