Μια «στιγμή» συγκίνησης, μια «αιωνιότητα» ομορφιάς

 Με το Γεράσιμο και τη Δέσποινα

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

Ευχαριστήριο Γράμμα στους μαθητές και στις μαθήτριές μου

 

      Όταν έχεις χάσει έναν μοναδικό παράδεισο από το ίδιο το αναγκαστικό και συνάμα αναγκαίο διάβα της ζωής και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξαναγευθείς στιγμές παιδαγωγικού μεγαλείου, όταν ο χρόνος σου έχει βάλει μια βαθιά χαράδρα στο συνεχές της ζωής σου που με τίποτα δεν γεφυρώνεται και το έχεις πάρει απόφαση ότι έχεις καταθέσει – άγνωστο που – τη θεία δωρεά της διδασκαλίας…

Η παιδαγωγική αξία του παραμυθιού

 

 

Γράφει η Κυριακή-Μαρία Καραγγελή

 

Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω όλοι μας έχουμε να προσθέσουμε πολλές ιστορίες έπειτα από τη νοσταλγική φράση : Μια φορά κι έναν καιρό… Μικροί ως ακροατές και αργότερα ως αφηγητές όμορφων ιστοριών. Έχουμε ταυτιστεί με ήρωες, έχουμε φοβηθεί με φοβερά και τρομερά πλάσματα της φαντασίας μας αλλά κυρίως έχουμε πλάσει έναν μαγικό κόσμο ονείρων, ελπίδας και αισιοδοξίας.